Dankzij natuur ademen, drinken en eten
Het leidt tot onwaarschijnlijk fascinerende aanpassingen van soorten aan hun omgeving en ogenschijnlijk bizarre extravaganties zoals de staart van de pauw, de bladeren van de venus vliegenval, het lampje van de diepzeehengelvis of het meanderen van een zwerm spreeuwen. Voor zover bekend denken uitsluitend mensen na over natuur en vinden iets van (de schoonheid van) natuur. Wij kennen emoties toe aan natuur, bepalen de functies van soorten en ecosystemen en hangen er een prijskaartje aan. Feit is dat natuur zorgt dat we lucht kunnen ademen, water kunnen drinken en planten en dieren kunnen eten. Gratis en voor niets. Natuur is de placenta die ons met de aarde verbindt.
In haar streven naar welzijn en voorspoed eist de mens een steeds groter deel van de aarde op om in haar behoeften te voorzien. Dit leidt tot een sterke groei van mensen, asfalt en beton en een gestage uitbreiding van monoculturen met mais, tarwe en rijst. Over de resterende snippers natuur wordt een deken van stikstof uitgespreid; water wordt onttrokken, licht en geluid verstrooid, nuttige planten en dieren geoogst of anders vertrapt of verstoord door toeristen en recreanten. Ruimtelijke variatie in omstandigheden verdwijnt. Alles wordt overal hetzelfde. Een paar aan dit soort omstandigheden aangepaste soorten profiteert, zoals brandnetel, gans en steenmarter. De meeste soorten verdwijnen uit het landschap.
Herstellen leefgebieden van bedreigde soorten
Een kenmerk van beschaving is het beschermen van de kwetsbaren in de samenleving. Kwetsbaren zoals grutto, klaverblauwtje en groot zeegras die in hun voortbestaan worden bedreigd en die zelf geen stem hebben. Dat vergt meer dan een natuurgebied met een hekje er omheen, de aanleg van een bloemenstrook of iets later maaien door de boer. Het leefgebied waarvan bedreigde soorten afhankelijk zijn moet worden hersteld. Een landschapsbenadering is nodig. Grootschalige factoren moeten worden aangepakt die de natuurlijke variatie in omstandigheden opheffen, zoals stikstofdepositie en verdroging. Maatregelen zijn nodig in natuurgebieden, in de openbare ruimte en op boerenland die op elkaar aansluiten en elkaar versterken. Daar is maatschappelijk draagvlak voor nodig en geld. Maar uiteindelijk levert ons dat een onschatbaar mooi land op.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Dennis #18
Ik heb even geen idee wat voor grapje Ton er in #15 van maakt. Maar het is best ingewikkeld, dat blijkt.
Onze wil is per definitie vrij, als we doen wat we willen. Op moment dat we dat niet doen, niet helemaal doen, gaan we ons afvragen of we wel een vrije wil hebben (zo gaat het met het concept vrijheid ook trouwens).
In de spiritualiteit wordt wel gesproken over een ware wil. De wil die helemaal in je zit, bij je hoort, waarvoor je geboren bent en die zich wil uitbreiden en zichtbaar maken. Dat is je stem. Maar over die stem heb je verder niets te 'zeggen'. De stem 'is'. En de stem doet.
We verwarren die stem met een soort pseudo stem, waarmee we de dingen naar onze hand, ons eigen belang, willen zetten. De keuzes die we met die stem maken, lopen niet altijd rooskleurig af. Zie jouw #17 En toch ook maar weer Ton in #15
Jan Peter #12, die vraag beantwoord ik maar even vanuit pragmatiek: de alledaagse werkelijkheid laat zien dat mensen zich kunnen uiten en dat we regelmatig in staat blijken keuzes te maken. Mensen kiezen bijvoorbeeld soms een nieuwe baan. Ik geloof niet zo in de argumenten dat de vrije wil niet bestaat (alleen werkt dat misschien meer via onbewuste processen). Grootste struikelblok bij het gebruik van de stem is m.i. dat mensen niet makkelijk weten te achterhalen wat ze echt willen. Dat is geen stem probleem, maar een probleem van bewustwording en van onvoldoende getraind zijn in het luisteren naar de signalen van binnen en van buiten. Beantwoord dat je vraag?
Frank Eric #9, ik denk dat als de mens door heeft dat ie de hele boel naar de knoppen helpt, hij er verstandig aan doet te reflecteren of dat nou zo goed idee is. Persoonlijk denk ik dat het oerdom is en bovendien respectloos naar zoiets unieks als het leven (vooralsnog is nog altijd geen leven buiten de aarde gevonden).
Of dat hetzelfde is als andere levende wezens een stem geven betwijfel ik. Mijn punt is overigens meer bedoeld om te illustreren dat we kennelijk niet erg goed zijn in redeneren, want sec het feit dat organismen in hun bestaan worden bedreigd is m.i. geen reden ze te beschermen. Dat is namelijk de norm, gedurende de bekende geschiedenis zijn er aan de lopende band organismen uitgestorven en in bijvoorbeeld ons microbioom gebeurt dat ook met regelmaat. Als het dus niet gaat om uitsterven an sich, wat is dan wél het argument om organismen te beschermen?
#14 Tom, ik deel je hang naar bewuster omgaan met interacties, niet alleen op ruimtelijk niveau, maar eigenlijk op elk niveau. Rekening houden met elkaar, samenleven. Dus ook in de ruimtelijke zin. Nederland heeft dit verzaakt, op vrijwel elk niveau en dit veroorzaakt nu deze intense polarisatie op haast elk niveau van de samenleving. Daarom vind ik Regie op Ruimte een mooi initiatief. Ik hoop dat hier meer gangbare partijen aansluiten.
#12 Jan Peter,
Waf waf, boehhh, kukeleku, lullo