2 min
In Groot-Brittannië komt het regelmatig voor dat mensen met een eetstoornis niet behandeld worden omdat ze niet vermagerd genoeg zijn.
In Groot-Brittannië is ophef ontstaan omdat het te vaak voorkomt dat jonge mensen met een eetstoornis niet in aanmerking komen voor behandeling - omdat ze nog niet erg genoeg vermagerd zijn. De Britse charity Beat stelde dat vanochtend aan de orde in het tv-programma Victoria Derbyshire.
Beat vertelde, op basis van de meldingen die hun hulplijnen binnenkrijgen, dat zij regelmatig wanhopige sterk vermagerde mensen aan de telefoon krijgen die zeggen dat hun BMI nog verder omlaag moet om in aanmerking te komen voor behandeling.
Dat betekent in de praktijk dat ze eerst hun gezondheid verder in gevaar moeten brengen, eer ze recht op zorg krijgen.
Professor Chris Fairburn, adviseur van de Britse gezondheidsautoriteiten over eetstoornissen, onderschrijft Beats zorg "Het is net zoiets als iemand met te hoge bloeddruk, die te horen krijgt dat hij pas behandeld wordt als die nog hoger wordt", zegt hij op BBC News Health.
BMI mag niet het enige criterium zijn om voor een behandeling of opname in aanmerking te komen, stelt het Britse NICE (National Institute for Health and Care Excellence). Er moet ook rekening gehouden worden met iemands stemmingen, de status van zijn of haar (familie)relaties en de algehele fysieke gezondheid. "Als iemand een laag gewicht heeft, is dat ernstig, maar je kun een ernstige eetstoornis hebben bij een normaal gewicht, je kunt suicidaal, of ongelooflijk in de war zijn, maar je gewicht is normaal", zegt Fairburn op de BBC. Volgens hem onderkennen veel huisartsen het probleem niet, waarmee de cruciale kans om tijdig met een behandeling te beginnen gemist wordt. "Eetstoornissen ontwikkelen zich bij tieners. We weten dat hoe langer ze er mee rondlopen, hoe meer secundaire problemen ze ontwikkelen. Als we er vroeg bij zijn, zijn de problemen veel beter behandelbaar en bereiken we betere resultaten."
Eetstoornissen beginnen al op jonge leeftijd
Die vroegtijdigheid kan nog wel eens een probleem zijn. Want eetstoornissen blijken zich al op heel jonge leeftijd te ontwikkelen. Volgens een vorige week verschenen studie hebben kinderen al op opvallend jonge leeftijd problemen met hun lichaam. Ze kunnen als gevolg daarvan anders gaan eten en eetstoornissen ontwikkelen.
De wetenschappers ontdekten dat 5% van de meisjes en 3% van de jongens (van hun onderzoeksgroep van 6.000 kinderen) al op 8-jarige leeftijd ontevreden was over hun lichaam. Op 14-jarige leeftijd bleek 39% van de meisjes het voorafgaande jaar al gelijnd te hebben, van de jongens 12%. Bovendien gaf 8% van de meisjes toe aan 'binge-eten' te hebben gedaan (vreetbuien), en 3,5% van de jongens.
De onderzoekers vonden diverse factoren die de 'gevoeligheid' voor een mogelijke eetstoornis beïnvloeden. Bij jongens en meisjes pakken die verschillend uit. "De bevindingen lijken er op te wijzen dat een algemene aanpak voor alle adolescenten of kinderen niet de beste aanpak is. Een doelgerichte preventieve aanpak op te dikke jongens (in plaats van alle jongens) is zinvoller", zegt onderzoeksleider Nadia Micali in Time. Daar voegt ze aan toe: "Ik denk dat het belangrijk is dat we onze interventies voor jongere kinderen op de goede manier aanpassen, want er is bewijs dat bijvoorbeeld lessen in 'gezond eten', die niet speciaal op jongere kinderen zijn toegespitst, schadelijk kunnen zijn voor degenen die (nog) niet het cognitieve niveau hebben de informatie adequaat te verwerken".
Fotocredits: 'One size fits all', Ralph Aichinger
Dit artikel afdrukken
Beat vertelde, op basis van de meldingen die hun hulplijnen binnenkrijgen, dat zij regelmatig wanhopige sterk vermagerde mensen aan de telefoon krijgen die zeggen dat hun BMI nog verder omlaag moet om in aanmerking te komen voor behandeling.
Dat betekent in de praktijk dat ze eerst hun gezondheid verder in gevaar moeten brengen, eer ze recht op zorg krijgen.
Het is net zoiets als iemand met te hoge bloeddruk, die te horen krijgt dat hij pas behandeld wordt als die nog hoger wordtBMI niet enige criterium
Professor Chris Fairburn, adviseur van de Britse gezondheidsautoriteiten over eetstoornissen, onderschrijft Beats zorg "Het is net zoiets als iemand met te hoge bloeddruk, die te horen krijgt dat hij pas behandeld wordt als die nog hoger wordt", zegt hij op BBC News Health.
BMI mag niet het enige criterium zijn om voor een behandeling of opname in aanmerking te komen, stelt het Britse NICE (National Institute for Health and Care Excellence). Er moet ook rekening gehouden worden met iemands stemmingen, de status van zijn of haar (familie)relaties en de algehele fysieke gezondheid. "Als iemand een laag gewicht heeft, is dat ernstig, maar je kun een ernstige eetstoornis hebben bij een normaal gewicht, je kunt suicidaal, of ongelooflijk in de war zijn, maar je gewicht is normaal", zegt Fairburn op de BBC. Volgens hem onderkennen veel huisartsen het probleem niet, waarmee de cruciale kans om tijdig met een behandeling te beginnen gemist wordt. "Eetstoornissen ontwikkelen zich bij tieners. We weten dat hoe langer ze er mee rondlopen, hoe meer secundaire problemen ze ontwikkelen. Als we er vroeg bij zijn, zijn de problemen veel beter behandelbaar en bereiken we betere resultaten."
Eetstoornissen beginnen al op jonge leeftijd
Die vroegtijdigheid kan nog wel eens een probleem zijn. Want eetstoornissen blijken zich al op heel jonge leeftijd te ontwikkelen. Volgens een vorige week verschenen studie hebben kinderen al op opvallend jonge leeftijd problemen met hun lichaam. Ze kunnen als gevolg daarvan anders gaan eten en eetstoornissen ontwikkelen.
De wetenschappers ontdekten dat 5% van de meisjes en 3% van de jongens (van hun onderzoeksgroep van 6.000 kinderen) al op 8-jarige leeftijd ontevreden was over hun lichaam. Op 14-jarige leeftijd bleek 39% van de meisjes het voorafgaande jaar al gelijnd te hebben, van de jongens 12%. Bovendien gaf 8% van de meisjes toe aan 'binge-eten' te hebben gedaan (vreetbuien), en 3,5% van de jongens.
De onderzoekers vonden diverse factoren die de 'gevoeligheid' voor een mogelijke eetstoornis beïnvloeden. Bij jongens en meisjes pakken die verschillend uit. "De bevindingen lijken er op te wijzen dat een algemene aanpak voor alle adolescenten of kinderen niet de beste aanpak is. Een doelgerichte preventieve aanpak op te dikke jongens (in plaats van alle jongens) is zinvoller", zegt onderzoeksleider Nadia Micali in Time. Daar voegt ze aan toe: "Ik denk dat het belangrijk is dat we onze interventies voor jongere kinderen op de goede manier aanpassen, want er is bewijs dat bijvoorbeeld lessen in 'gezond eten', die niet speciaal op jongere kinderen zijn toegespitst, schadelijk kunnen zijn voor degenen die (nog) niet het cognitieve niveau hebben de informatie adequaat te verwerken".
Fotocredits: 'One size fits all', Ralph Aichinger
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Het lijkt me dat met name bij een eetstoornis als boulimia, waar doorgaans het gewicht normaal is, het BMI niet een criterium zou moeten zijn. Hoe dan ook is het BMI een slechte maatstaf; ik zelf was ooit na bevalling en zoogperiode zo sterk vermagerd dat mijn huisarts zich zorgen maakte en zei dat ik écht moest aankomen (uitstekende ribben, allemaal zichtbaar, uitstekende heupbeenderen en sleutelbeenderen waar je een espressokopje in had kunnen zetten). Het gewicht dat ik toen had, werd nog niet beoordeeld in BMI, men ging uit van je lengte min 100. Daar zat ik ongeveer 10 kilo onder. Tegenwoordig zou mijn toenmalig BMI 'gezond' heten, namelijk 22. Ik voelde me echter zo slap als nooit tevoren. U begrijpt dat ik me pas zorgen begin te maken over te dik worden als mijn BMI richting de 28 komt.