Of ik gek geworden was. In een stukje gesprek met een krant van gisteren had ik, volgens lezers van hier, verklaard alle heil te zien in wormen. Wees gerust. Ik pleitte ook voor diervriendelijke jonge plofkuikens (staat er niet in, maar er is iemand in Nederland die ze graag wil maken - helaas geen gehoor voor), varkens in de stad (staat erin) en voor CO2-neutrale koeien, schapen en geiten (staan er niet in) die al dat nutteloze gras dat op de wereld wegrot en dan - domdomdom - ongegeten en wel alsnog voor wolkenvol uitstoot zorgt. Die nuttige koeien kreeg in het interview professor Rudy Rabbinge toegewezen. Waarschijnlijk pleitte hij ook voor wormen, varkens en misschien wel voor malse jonge diervriendelijke ploffers maar kreeg hij die weer niet op z'n conto.

Iets veel belangrijkers. Van dierenpartijen mag je niet meer vrolijk worden van kalf. Ik kocht bij vrijdag bij een van mijn Franse slagers die weten waar hun kalf vandaan komt een stukje lever en bakte dat. Ik dacht dat ik foie gras at en werd er heel vrolijk van. Het kalf kwam uit de Aveyron, waar nog veel te veel gras groeit dat zomaar wegrot.
De slager vertelde me nog iets. Of ik wel wist hoe gezond lever was, boordevol vitaminen en mineralen (Kellogg's - je hoort het komende week - is er niks bij en echte medici bevestigen het: vlees zorgt voor het beste ijzer voor mensen). Ik sputterde, want de lever is een reinigingsorgaan waar ook nog wel 'ns wat in blijft hangen.
'Mais non, c'est jeune' - en gelijk heeft hij. Hoe jonger, hoe minder het beest verkloot kan wezen. Van zo'n puur grasbeest waar Rudy Rabbinge voor pleit in dat stukje in de Volkskrant is echt helemaal niks mis. Jij, de koe en het kalf worden er vrolijk van, al bleek Blonk, een milieubureau, het daar in de krant niet mee eens. Waarom - tsja dat stond er niet in. De interviewster van de Volkskrant vond het wel mooi en gaf zich over. Gisteravond ging ze met een kale boterham naar bed - 'zonder kaas', meer had ze niet van haar gespekspartners kunnen leren.

Hier bekvechten inmiddels de intello's over een betere wereld en 25 jaar geklets, maar ze hebben nog geen antwoord op de vraag hoe je moet vertellen dat er miljoenen vierkante kilometers gras zijn die niet worden gegeten en die ook maar dood liggen te ruften of het niks is.
Ik hoop trouwens dat de milieumannen van Blonk - die het niet met Rabbinge eens waren in de Volkskrant - hier wel komen vertellen waarom die gedachte onzin is. Dan hebben we het over iets tastbaars waar slagers - daar leer je tenminste wat van - iets mee kunnen en hun winkels kunnen vullen met weetgierige consumenten. De krant schrijft er 3 lange kolommen over vol, maar geeft het op. Daar heb je als burger die het wel wil weten dus ook al niks meer aan.

Joost Reus heeft gelijk. Van gelul kun je niet duurzaam eten. We weten niet eens waar we het over hebben. Misschien wel omdat we accepteren dat de feiten gepresenteerd worden vanuit tunnelvisies. Laten we eerst eens op houden daar omheen te draaien. Dan kunnen we het daarna weer over wat we willen - waarden en keuzen - hebben.
Dit artikel afdrukken