Lees hun namen onder de foto en je ontdekt de gezichten van mensen die met regelmaat vanuit expertise en overtuiging op Foodlog reageren over de relatie tussen landbouw, ecologie en economie.
Ze dachten na over de stellingen en presenteren hun eerste resultaten morgen tijdens Foodlog Live. Hun doel: een nieuw kader voor landbouw creëren. Waarom?
Omdat het gesprek over landbouw en natuur in de media nauwelijks meer reëel is en vooral gebaseerd is geraakt op vormen van wensdenken die geen biochemische of biologische basis hebben.
Maar ook vanwege een opvallende ambitie: als poging om iets bij te dragen aan het Afrikaanse migrantenvraagstuk dat inmiddels in Zuid-Europa (Italië, Frankijk en Spanje), Duitsland en Zweden tot controversiële aandacht voor toestromende vreemdelingen in de politieke arena heeft geleid. Europa kraakt onder het vraagstuk omdat de toestroom groter dreigt te worden dan onze absorptiemogelijkheden.
Morgen kun je met hen direct aan tafel gaan zitten om het daarover te hebben.
Het gesprek is een voortzetting van het interview dat Henk Breman en ondergetekende voerden voor de camera van Café Weltschmerz.
Het Weltschmerz-interview leidde tot een felle draad; de reacties draaiden uit op een discussie over de vraag hoe je, en in welke soorten omgeving, de bodemvruchtbaarheid en de voedselzekerheid het effectiefst kun verbeteren.
Zoals dikwijls op Foodlog, kwamen voorstanders van biologisch-dynamische landbouw enerzijds en van gangbare landbouw anderzijds tegenover elkaar te staan.
Luisteren naar “de ander” bleek geen typisch onderdeel van de discussie. Eén van de deelnemers suggereerde daarom een aantal mensen samen aan tafel te zetten en ze te laten nadenken over het grotere geheel. Een uitdaging daarbij zou moeten zijn hun kennis, intellect en vindingrijkheid samen te brengen met specifieke aandacht voor inclusiviteit van mens en natuur.
Een diepgaande discussie tussen “Gaia” - onze omgang met de natuur - en “Erasmus” - onze omgang met ons belang als mensen - zou opgestart moeten om de toekomst van de landbouw en voedselzekerheid van de wereldbevolking bij verschillende keuzes beter voor het voetlicht te brengen en er bredere bekendheid aan te geven.
Henk Breman nam het initiatief voor zo’n start en nodigde zeven mensen uit; vijf accepteerden de uitnodiging. De agenda bevatte twee punten: formuleer het gezamenlijke doel van het gesprek en voer het op basis van de vier in de kop van deze tekst geformuleerde stellingen. Het gezamenlijk doel bleek de wil om een gezamenlijke zorg op te lossen: de negatieve invloeden van landbouw op natuur en milieu zijn, behalve slecht voor de natuur en haar schoonheid, ook een bedreiging voor onze manier van leven.
De groep op de foto constateerde dat een vorm van vervolg van het op gang gekomen gesprek nuttig is. Ik denk dat het zowel on- en offline zou moeten, en met nog wat meer vaste deelnemers, waaronder vrouwen en jongere mensen die met een open geest zo feitelijk mogelijk van gedachten willen wisselen.
Breman: "Wij zijn het er over eens dat onoordeelkundig kunstmestgebruik moet worden vermeden, en dat een natuurinclusieve landbouw meer dan wenselijk is. Dat is haalbaarder dan biologische landbouw waar het gaat om wereldwijde voedselzekerheid. Bij groeiende overeenstemming is beïnvloeding van politiek mogelijk, zeker wanneer meer draagvlak wordt gecreëerd via Foodlog."
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
#43, Wouter, je weet soms met een opmerking veel te zeggen.
Ok, Wouter, daar ben ik ook niet helemaal van op de hoogte. Zo'n vraag die ik Hendrik stelde is natuurlijk ook prikkelend bedoeld. Om een reactie te krijgen waar we weer van leren..
En, trouwens, ik zie dat ik me vergis, we hadden het over de cerrado en ik had de sertao, het droge gebied van het noordoosten, in mijn hoofd.
Willem, je tweede zin doet me pijn. De Cerrado is geen (half)woestijn, maar een soort savanne (gras + struiken + bomen) met een zéér hoge biodiversiteit.
Hendrik #21 kun je mij uitleggen wat het probleem is van het vruchtbaar maken van de Cerrado in Brazilie? In mijn beleving is het vruchtbaar maken van een (half) woestijn pure milieuwinst. Ook al doe je dat met mineralen die elders ten overschot zijn. (dit is tenslotte toch de essentie van landbouw, heb ik van jou geleerd). Volgens mij is dat hetzelfde dat als je in Nederland zandverstuivingen weer vruchtbaar zou maken, die immers vaak ontstaan zijn door afplagging vanwege het verzamelen van nutrienten voor de landbouw. Wat we geleerd hebben van Frans Aarts.
Je moet natuurlijk voorkomen dat je gaat overdrijven zoals wij in Nederland gedaan hebben wat Frans ook in #32 zegt.
Het risico dat men in Brazilie gaat, of is aan het overdrijven is niet natuurlijk onaanzienlijk. Je hoeft mij het karakter van de Braziliaan niet uit te leggen, daar ik een volbloed Braziliaanse getrouwd ben.
#39 Het proefschrift verdedigen wil en kan ik niet, maar ik lees niets over "zonder externe inputs". Wel over een (veel) lagere input, sterk besparen op energie en grondstoffen. O.a. door hergebruik, bijvoorbeeld van rioolslib (N en P; slib wordt nu vooral verbrand). Daarnaast meer inzet van menselijke arbeid = fossiele energie besparen. En: werken op het land is gezond? Werken met paarden, is de hemel op aarde?
Je moet wat, zegt Smit: wil je fossiele energie en grondstoffen zo snel mogelijk opmaken of nog wat bewaren voor toekomstige generaties? Bij voorkeur ook kleinere generaties in de toekomst.