Als Time het schrijft is het echt waar. Boter mag weer. Maar er klinken waarschuwende stemmen. Ga jij nu los?
Volgens Time mag het weer. En als Time het zegt, is het niet zomaar. Het nieuws kwam al minstens een decennium van de paleo's, maar nu komt het uit Cambridge.
Ook The Washington Post bevestigt het en citeert een bekend culinair columnist als bron met autoriteit.
Boter mag weer. Cholesterolniveau is onzin en Ancel Keys - de man van de 'let op vet'-campagne - was een bedrieger. Dat is nu officieel. Maar, zegt professor Patrick Mullie van de Vrije Universiteit van Brussel, pas op voor het "het Bokrijk-effect", "de nostalgie van de stevige klomp hoeveboter die over een stuk vlees smelt, want vroeger was alles beter. Dat mensen toen veel jonger stierven, vergeten we voor het gemak."
Mullie pleit voor gezond verstand: "Een worstje in de pan of wat boter over de vis, dat moet je niet verketteren, dat geeft brandstof, smaak, voldoening... Maar ik ben altijd een beetje bang voor hypes, zodat de man in de zetel denkt: 'Laat me nog een curryworst nemen, vet is toch niet slecht.' Alles met mate, in functie van je beweging en gezondheid."
Smeer jij vanaf nu dubbeldik boter op je brood en neem je nog een extra braadworst? Of hou je het bij karig én even karig boter als je vet neemt, maar zweer je wel het wagensmeer af dat Eleanor Roosevelt je nog aan wilde smeren?
Fotocredits: Time, cover, uitsnede
Dit artikel afdrukken
Ook The Washington Post bevestigt het en citeert een bekend culinair columnist als bron met autoriteit.
Boter mag weer. Cholesterolniveau is onzin en Ancel Keys - de man van de 'let op vet'-campagne - was een bedrieger. Dat is nu officieel. Maar, zegt professor Patrick Mullie van de Vrije Universiteit van Brussel, pas op voor het "het Bokrijk-effect", "de nostalgie van de stevige klomp hoeveboter die over een stuk vlees smelt, want vroeger was alles beter. Dat mensen toen veel jonger stierven, vergeten we voor het gemak."
Mullie pleit voor gezond verstand: "Een worstje in de pan of wat boter over de vis, dat moet je niet verketteren, dat geeft brandstof, smaak, voldoening... Maar ik ben altijd een beetje bang voor hypes, zodat de man in de zetel denkt: 'Laat me nog een curryworst nemen, vet is toch niet slecht.' Alles met mate, in functie van je beweging en gezondheid."
Smeer jij vanaf nu dubbeldik boter op je brood en neem je nog een extra braadworst? Of hou je het bij karig én even karig boter als je vet neemt, maar zweer je wel het wagensmeer af dat Eleanor Roosevelt je nog aan wilde smeren?
Fotocredits: Time, cover, uitsnede
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
@Frank, #175. Je stelt de verkeerde vraag. Er zijn misschien wel, misschien niet verschillen tussen GABA receptor bij muizen mensen. Die verschillen zijn misschien wel, misschien niet relevant. Want misschien zijn andere mechanismes die verschillend zijn, of niet. De boodschap is; extrapolatie moet je voorzichtig mee zijn, vooral als er redenen zijn om te denken dat metabolisme, fysiologie of evolutionaire druk verschillend zijn. Dat is -als het gaat om muizen vs mensen het geval, omdat een muis een ander soort dieet heeft.
Klopt Martijn... de muis is resistent geworden tegen ouderwets muizengif maar de mens nog niet ;)
Cani heeft het mede over receptoren. Kun je me het fundamentele verschil uitleggen (of naar onderzoek verwijzen) tussen bijv. de GABA of Adiponectine receptoren bij muizen en bij mensen - en de aanhechting daarop door allerlei stofjes? Natuurlijk kunnen er (soms aanzienlijke) verschillen zijn in totale reacties, dat bestrijd ik niet. Maar vaak is de trend zichtbaar.
@Frank. Het onderzoek dat je noemt is uitgevoerd bij muizen. Hoe interessant ook, juist dit soort onderzoek kan niet zomaar geëxtrapoleerd worden.
Zie ook Cani:
'Importantly, high-fat feeding strongly increased intestinal permeability and reduced the expression of genes coding for proteins of the tight junctions.
Together, these findings suggest that the gut microbiota contribute towards the pathophysiological regulation of endotoxaemia and set the tone of inflammation for occurrence of diabetes and/or obesity'
@Frank, #171. Dat onderzoek is gebaseerd op muizen, en de extrapolatie naar mensen valt nog maar te bezien.
Bruikbare vuistregel is, dat kortlevende dieren een heel ander soort kankerrisico hebben dan langlevende. Langlevende dieren investeren ahw meer resources in het voorkomen van kanker.