Is Maggie de Block in die functie wel geloofwaardig? In de VS zou het not done zijn.
Vaststelling 1: in een land geplaagd door obesitas vormt een zwaarlijvige presidentskandidaat zoals governeur Chris Christie een probleem.
— Tom Van de Weghe (@tomvandeweghe) October 11, 2014
Vaststelling 2: België krijgt minister v volksgezondheid die obees is. Kritiek wordt afgedaan als flauwekul, maar wat met geloofwaardigheid?
— Tom Van de Weghe (@tomvandeweghe) October 11, 2014
Voor alle duidelijkheid: ik velde geen oordeel, stelde enkel journalistieke vraag die zeker ook in het buitenland leeft. In VS bv not done.
— Tom Van de Weghe (@tomvandeweghe) October 11, 2014
De Block is van huis uit arts en weet zich in alle rust te weren: "beoordeel me over vijf jaar op mijn daden, maar ik accepteer geen kritiek op mijn uiterlijk", zegt ze tegen RTL.
Maggie De Block "n'accepte pas" qu'on la juge sur son physique
De Morgen vindt de kritiek flauwekul en noemt de dikke minister De Block een krachtig en complexloos toonbeeld van hoe ook vrouwen die niet beantwoorden aan een opgelegd lichaamsideaal veel kunnen bereiken.
Fotocredits: Maggie de Block, still, RTL.be
Op 8 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Ik kom 5 jaar later ook even meeschrijven, lees dit nu pas voor het eerst.
Wat mijn gedachte is, dat een baan als minister serieus kunnen vervullen een gezond lichaam vereist. Een gezonde geest in een gezond lichaam.
Nu zit elk mens weer anders in elkaar en sommige mensen met obesitas lijken bizar sterk of compenseren hun ziekte vakkundig met een grote mond, en worden nog bizarder veel gesteund (wie stemt er nu op een minister die zichtbaar ziek is? is een heel volk dan niet ziek?), maar ik kan me niet voorstellen dat ze fysiek de uitdagingen van haar baan aan kan.
Dit nog buiten de terechte discussie die ik hieronder lees over de vraag hoe geloofwaardig ze kan zijn in haar vak.
Helemaal omgedacht denk ik ook weer dat iemand met een disability mogelijk wat sensitiever is naar de doelgroep die dat ook is. Dat kan een pluspunt zijn. Maar gewoon empathisch inlevende mensen hebben dat niet nodig.
Ingewikkeld vraagstuk. Als eerste denk ik: scheidt zaak en persoon. De minister heeft gelijk als ze ons vraagt haar op haar daden te beoordelen.
Dat wordt pas een probleem als ze zich publiekelijk gedraagt in strijd met haar eigen beleid of principes. Als een politicus met de mond de huwelijkse moraal beleidt, maar die zelf schendt met een buitenechtelijke relatie, dan is er een probleem. Als een staatssecretaris die vreemdelingen beleid uitvoert zelf een illegale huishoudster in dienst heeft, dan is er een probleem. Als een minister van Landbouw misbruik maakt van landbouwsubsidies voor eigen gewin, dan is er een probleem. Als een veiligheidsonderzoeker crisisnormen goedkeurt die hij zelf in een vorige functie mede heeft opgesteld, dan is er een probleem.
Zolang deze minister met hart en ziel gezondheidsbeleid uitdraagt en zichzelf daarmee niet in strijd gedraagt, heeft ze m.i. krediet. Maar openlijk een ongezonde leefstijl etaleren lijkt me haar geloofwaardigheid geen goed doen. In die zin is de combi overgewicht - gezondheidsbeleid een andere dan die van roker-defensie of homo-burgemeester.
Tja, waarom iemand dik is weet je nooit zeker, ze lopen ook niet met een bordje om hun nek wat de reden ervan is, maar als een huisarts zo zo zijn en tegen mij zou zeggen dat ik toch echt wel af moet vallen zou ik hem alle hoeken van de kamer laten zien(figuurlijk), dus waarom zouden mensen iemand als deze dame dan serieus nemen als zij het over gezondheid gaat hebben?
Mocht het vanwege teveel/verkeerd eten zijn, dan zou ze een voorbeeld moeten zijn om te laten zien dat afvallen best kan, maar als het vanwege een of andere aandoening is, wordt het lastiger. Mensen op uiterlij beoordelen doen we allemaal, maar het blijft fout.
Ach, met de dame die bij ons Gezondheid beheert in Den Haag, mogen wij geen kritiek hebben op haar collegae in andere landen.
Wij hadden een staatssecretaris van cultuur die nog nooit een theater van binnen had gezien en alleen naar AC/DC luisterde.
Ging toch ook goed?