Flash^Minister maakt mest eenvoudig

Natuurlijk Frits #29. Mag ik een concreet voorstel voor pakweg de 25% bedrijven die het minst milieugevaarlijk zijn?

Frans Aarts mooi dat we het eens zijn dat intensieve bedrijven een deel van hun verliezen 'bij de buurman' achter laten. Maar je oplossing "Bij het wettelijk vaststellen van acceptabele verliezen moet dus rekening worden gehouden met de mate van grondgebondenheid. Verliesnormen moeten voor een intensief bedrijf strikter zijn. Technisch is dit geen probleem, omdat je een korting op een wettelijke basisverliesnorm kunt toepassen per ton aangekocht voer (ds, N, P of combinatie)." spreekt mij minder aan.

Kunnen we niet eens proberen om naar eenvoudigere regelgeving te komen voor bedrijven die minder milieurisico veroorzaken dan tot complexere regels en normen voor alle bedrijven omdat een deel van de bedrijven een groter (indirect) milieurisico vormt?

Frits #21 . Natuurlijk ben ik het met je eens dat het voor een bedrijf dat een groter deel van het benodigde voer zelf produceert moeilijker is verliezen tot onder een bepaald niveau te beperken, dan voor een bedrijf dat meer voer aankoopt, omdat het minder grond heeft. Bij de teelt van voedergewassen treden immers verliezen op, die door aankoop van voer zijn te ontwijken.

Bij het wettelijk vaststellen van acceptabele verliezen moet dus rekening worden gehouden met de mate van grondgebondenheid. Verliesnormen moeten voor een intensief bedrijf strikter zijn. Technisch is dit geen probleem, omdat je een korting op een wettelijke basisverliesnorm kunt toepassen per ton aangekocht voer (ds, N, P of combinatie).

Bij een op deze wijze intensiteit-afhankelijk gemaakte norm is de slechtere manager gebaat bij generieke wetgeving (hij functioneert beneden-gemiddeld, terwijl de norm gebaseerd is op gemiddeld functioneren), de slimmeriken en milieu bij een bedrijfsspecifieke. Bovendien is het een prima stimulans voor de slechteriken om hun prestaties te verbeteren: het loont in de vorm van meer vrijheden in bedrijfsvoering.

Helaas moeten de slimmeriken onder de veehouders, en ons milieu, nu lijden onder de onwil van de dommeriken onder collega’s en in ons parlement.

#25 Klopt dit geeft een heel goed beeld hoe de onderzoekers die de laatste 30 jaar de lievelings kennisbank van de regering waren tegen de zaak aankijken dan snap je weer beter waarom het allemaal zo gelopen is.

Frits van der Schans,

Wat er op gronden kan en mag is in principe provinciaal beleid doorvertaald naar gemeentelijke bestemmingsplannen. Wie de gronden gaat gebruiken (melkveehouder, biologische melkveehouder, vleesveehouder, paardenhouder, schapenhouder) daar heeft de overheid niets over te zeggen. Nu de overheid grondgebondenheid wil (feitelijk wil ze m.i. minder koeien of in ieder geval een extensievere bedrijfsvoering) is het vervolgens niet zo dat de overheid zich in moet spannen (ten nadele van anderen) om gronden te regelen of reserveren voor melkveesnuiters.