Wie in hetzelfde jaar besluit om de auto te laten staan, bespaart slechts 2,4 ton CO2. Een keer níét vliegen naar de overkant van de oceaan bespaart slechts 1,6 ton. Geen vlees eten levert minder dan een ton besparing op. Bij elkaar genomen bespaart de keus voor géén kind ruim twintig keer zo veel broeikasgas als de andere keuzes.

Daarbij geldt ook de kanttekening die Lubach zelf al maakte: die som is alleen waar als de toekomst van onze kinderen net zo milieuvervuilend uitpakt als het heden. Maar ook in optimistischere scenario's zouden veel kinderen van nu nog een tijdje behoorlijk vervuilend leven, schrijft de Utrechtste hoogleraar en CO2-rekenmeester Detlef van Vuuren van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) in een reactie. Tegelijkertijd is zo'n toekomstvoorspelling nooit heel zeker, benadrukt hij, omdat er een oerwoud vol aannames aan ten grondslag ligt: het zijn toch vooral achterkant-van-een-bierviltje-overwegingen.


Dat schrijft Ronald Veldhuizen in de Volkskrant. Hij checkte uitspraken van de clown-met-de-kuif Arjen Lubach en zijn zeldzame interview met Alexander Klöpping, de oprichter van Blendle.

En dacht u nou echt dat die kinderen en hun kinderen minder willen dan wij?

Foodlog weet het allang. Minder vlees is een aflaat, reisjes zijn een veel groter probleem. Eindelijk werd het gewoon om dat hardop te zeggen, maar pas sinds juli vorig jaar. Het echte duurzaamheidsprobleem is die verdomde kinderwens. Onderwijl deed Volkskrantjournalist Mac van Dinther van de week nog een poging om vlees eten weer de schuld te geven. Niet helemaal onzin want dieren moet je niet houden om ze op te eten, maar wel flauwekul omdat het afleidt. Het zijn de vleselijke lusten en het vliegen die ons pas echt in de problemen brengen. Daar moeten we wat aan doen.

Van vlees als schuldige naar fout vliegen en nu naar neuken zonder kinderen. Eindelijk komen we tot het onderwerp: er zijn veel te veel mensen die veel te veel willen. Daar gaat duurzaamheid over.
Dit artikel afdrukken