Een verrassend derde gesprek in de serie over 'afvalmedicijnen' als Saxenda, Ozempic en Mounjaro met de bekende Rotterdamse obesitasarts en hoogleraar Liesbeth van Rossum en de Wageningse farmacoloog, voedingsexpert en hoogleraar Renger Witkamp. In gesprek met Dick Veerman komen ze tot de gedachte dat de werkzame stofjes - zoals straks vooral tirzepatide - andere medicijnen mogelijk overbodig maken. In vaktaal heet dat 'demedicaliseren'. Dat kan een gamechanger zijn in de farma-wereld.
De nieuwste stoffen geven verschillende signalen tegelijk af, wat ze extra effectief maakt. Witkamp worstelt echter met deze middelen: ze werken zo goed dat (te) breed gebruik op de loer ligt, zelfs zonder recept. Het openhartige gesprek aan de keukentafel van Van Rossum, onder de rook van de Erasmus Universiteit, onderzoekt die worsteling. Ook Van Rossum, die elke betaling van de farmaceutische- of levensmiddelenindustrie weigert en haar positie als onafhankelijk adviseur bij het opstellen van behandelingsprotocollen zorgvuldig bewaakt, blijkt ermee te worstelen en is daar open over.
Samen ontdekken Van Rossum en Witkamp iets wat nog niet eerder in de media opdook: mensen die door welvaartsziekten 10 tot 20 medicijnen gebruiken, kunnen misschien wel de helft daarvan laten staan. Moeten we dat willen? Misschien wel, zeker bij mensen die zoveel medicijnen gebruiken. Dat is een ontdekking die dit gesprek bijzonder maakt. Om met rode oortjes naar te luisteren.
Let wel: dit is geen reclame voor de nieuwe middelen die vermoedelijk de wereld gaan veroveren, maar een pleidooi om open en verstandig na te denken over wat we ermee willen. Van Rossum en Witkamp blijven goede protocollen nastreven, maar vragen zich af waar we over enkele jaren staan.
Het gesprek is te beluisteren via Spotify, Apple Podcasts, SoundCloud. Van Rossum liet al eerder van zich horen in de media en was kritisch op Lubach. Witkamp pleitte in een cynische bui voor Ozempic in het drinkwater.
Deze podcast is de derde in de serie 'Eeuwig slank met een prikje Wegovy en weg met gezonder eten?' voor het Foodlog Café op dinsdag 26 november.
Foodlog organiseert elke laatste dinsdag van de maand een diepgaand debat over actuele thema's in het voedselsysteem. Voorafgaand aan het debat publiceren we vier podcasts, zodat je goed voorbereid kunt meepraten! Denk en praat mee met onze gasten (waaronder Renger Witkamp, Liesbeth is helaas in het buitenland) uit de podcasts over de vraag van dit moment op het gebied van gezond eten: een prikje, minder ongezond eten, of allebei tegelijk? Zien we je op 26 november van 16.00 tot 18.00 uur? Meld je hier meteen aan.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Daar heb je helemaal gelijk Dominique. Het is een recalcitrante Ischa Meijer-achtige opmerking die ik echter doelbewust maakte nav de eerdere podcast met Maartje Poelman die vertelde dat vrouwen het hebben over .... botox en ozempic om ....
Het is een serie en het is een context. En Ischa kon een klootzak zijn, maar maakt er soms ook dingen toch duidelijk mee. Ik durfde het door de voorzet van Maartje die duidelijk maakte waar een belangrijke cosmetische doelgroep zit (en gelukkig maar dat ze deed, want zo worden dingen duidelijk).
'Een prikje voorkomt een hoop ellende, zeker voor vrouwen want ze blijven er mooi uitzien.'
Erg ongepaste intro. Zeker in een podcast met Liesbeth van Rossum die zo ontzettend haar best doet in de strijd tegen stigmas bij obesitas.
Een uitgebreid interview in de Telegraaf met Frans Timmermans voor wie Saxenda en zelfs Ozempic niet werkten. Hij deed daarom toch een maagverkleining, ook al lopen die inmiddels enorm terug.
In de eerste podcast in deze serie legde Hanny Roskamp uit dat er mensen zijn voor wie de GLP-1 agonisten niet werken om genetische redenen.
Van Mariadistel (en deels grapefruit) is aangetoond dat het de afbraak van vele medicijnen (ook micro nutriënten als flavonolen) in de lever met wel 50% kan verminderen, zelfs chemo, zonder toxische effecten. Een enorme goedkope en onverdachte kostenverlaging door bitterstoffen, waar niets mee gedaan wordt.
De stigmatisering van dik zijn, ervaren mensen als vreselijk, James.
Daar komt nog eens bij dat wat vollere mensen graag een positief lichaamsbeeld van dikke mensen willen creëren. Dat wringt en leidt tot verdere wij-zijn-dun versus wij-zijn-dik polarisaties.
Deze site krijgt bijvoorbeeld opmerkingen uit die hoek als we foto's van dikke mensen afbeelden.