De Volkskrant van vanmorgen kopt 'Minder varkens door voerprijzen'. Als gevolg van tegenvallende oogsten in de wereld schommelen de voerprijzen. De voerkosten zijn dit jaar 20 tot 35% hoger dan vorig jaar. Tegelijk zijn er zoveel varkens dat ze alleen met verlies hun weg naar de slachterijen vinden. Er lijkt sprake van een structureel overaanbod. Niet voor niets maken varkensboeren al jaren op rij verlies, terwijl ze met het oog op nieuwe welzijns- en milieu-eisen fors moeten investeren in nieuwe stallen en daar geen meerwaarde uit weten te halen. De boeren zitten van drie kanten klem. Hun kostprijs stijgt, hun verkoopprijs daalt en hun reserves zijn uitgeput.
Zoals dit weekend al bleek, heeft de bank het voor het zeggen. Dat is geen benijdenswaardige positie. Net zoals banken huizen willen financieren en liever niet executeren, willen ze bankieren in plaats van boeren. Toch komt die situatie dichtbij. De bank zit met de boedel. De boer met de schuld en amper een nagel om zijn kont te krabben. In het Volkskrant-artikel verklaart LTO Varkenshouderij voorvrouw Annechien ten Have te verwachten dat dit jaar 10% meer varkensboeren zullen stoppen. Dat is tweemaal zoveel als in voorgaande jaren. Er is echter een verschil. Ten Have: "Het is voor het eerst dat er boeren stoppen met een grote restschuld. En veel boeren kunnen niet stoppen, ook al zouden ze willen." Daarmee bedoelt ze dat boeren voor het eerst geen beroep meer kunnen doen op de sloopregeling, terwijl tevens de bouwmarkt is ingestort. Om te kunnen stoppen moeten ze bijbetalen. En dan nog komt er geen geld vrij door de verkoop van een schoon gesloopt bouwterrein, want ook dat is al niets meer waard.
Wie betaalt hun failliet? Dat is de vraag.
Dit artikel afdrukken