1 min
Migranten in India proberen te blijven eten zoals ze gewend zijn. Dat kan zo ver gaan dat ze door de hoge kosten van hun traditionele voeding te weinig calorieën binnenkrijgen.
Een afgelopen week verschenen onderzoek van het Massachusetts Institute of Technology laat zien dat migranten die hun eigen keuken trouw blijven in een economische spagaat terecht komen. De ingrediënten uit hun thuisland zijn verder van huis vaak een stuk duurder. Daardoor besparen migranten met een krap budget op hun eten en kan ondervoeding ontstaan.
Ondervoeding
In India betalen migranten die het slechtst af zijn 7,2% meer voor hun menu. Dat zorgt volgens onderzoeker David Atkins direct voor een vergelijkbare afname in het aantal calorieën dat ze binnenkrijgen. Ook arme gezinnen, die gewend zijn hun eetpatroon uit noodzaak aan te passen, laten een afname van 5,3% in calorieën zien.
Atkins: “Dat migranten het voedsel blijven eten dat populair was in hun land van herkomst is geen verrassing. Wel verrassend in de context van India is dat ze vaak op het randje van ondervoeding leven en toch blijven vasthouden aan hun eigen voedingsmiddelen, ondanks dat die relatief duur zijn.”
Mannen minder flexibel
Atkins baseerde zijn onderzoek op gegevens van Indiase nationale onderzoeken uit 1983 en 1987-1988 onder 125.000 huishoudens. Ongeveer 6% van deze huishoudens bestond uit migranten uit andere delen van India. Hij zag vooral een verschil bij mensen die van noord naar zuid verhuisden, omdat ze daarbij migreerden van een voornamelijk graanetende regio naar een vooral rijstetende regio. Ook bleek dat het aanpassingsvermogen minder groot is als de man een migrant is dan wanneer het om vrouwen gaat.
Oude data, nog steeds relevant
Ook al zijn de onderzoeksdata al 30 jaar oud, volgens Atkins zijn ze nog steeds relevant. Ook in 1943, ten tijde van de Bengaalse hongersnood, zagen onderzoekers dezelfde trend. Dat suggereert dat het een probleem van alle tijden is.
Atkins wijst er op dat de uitkomsten van belang zijn voor voedingsprogramma's, waaronder voedselhulp, het verlagen van tarieven om import te stimuleren en beleid om nieuwe producten te laten groeien. Hij onderstreept dat beleidsmakers zich bewust moeten zijn van traditionele voorkeuren. Als voorbeeld noemt hij een voedselhulpprogramma dat niet succesvol was, omdat gele maïs naar Afrika werd geëxporteerd, terwijl de lokale voorkeur daar uitgaat naar witte maïssoorten.
“We moeten rekening houden met de voorkeuren van de doelgroep bij het opstellen van voedselprogramma’s en voedingshulp,” zegt Atkins.
Dit artikel afdrukken
Ondervoeding
In India betalen migranten die het slechtst af zijn 7,2% meer voor hun menu. Dat zorgt volgens onderzoeker David Atkins direct voor een vergelijkbare afname in het aantal calorieën dat ze binnenkrijgen. Ook arme gezinnen, die gewend zijn hun eetpatroon uit noodzaak aan te passen, laten een afname van 5,3% in calorieën zien.
Atkins: “Dat migranten het voedsel blijven eten dat populair was in hun land van herkomst is geen verrassing. Wel verrassend in de context van India is dat ze vaak op het randje van ondervoeding leven en toch blijven vasthouden aan hun eigen voedingsmiddelen, ondanks dat die relatief duur zijn.”
Mannen minder flexibel
Atkins baseerde zijn onderzoek op gegevens van Indiase nationale onderzoeken uit 1983 en 1987-1988 onder 125.000 huishoudens. Ongeveer 6% van deze huishoudens bestond uit migranten uit andere delen van India. Hij zag vooral een verschil bij mensen die van noord naar zuid verhuisden, omdat ze daarbij migreerden van een voornamelijk graanetende regio naar een vooral rijstetende regio. Ook bleek dat het aanpassingsvermogen minder groot is als de man een migrant is dan wanneer het om vrouwen gaat.
Oude data, nog steeds relevant
Ook al zijn de onderzoeksdata al 30 jaar oud, volgens Atkins zijn ze nog steeds relevant. Ook in 1943, ten tijde van de Bengaalse hongersnood, zagen onderzoekers dezelfde trend. Dat suggereert dat het een probleem van alle tijden is.
Atkins wijst er op dat de uitkomsten van belang zijn voor voedingsprogramma's, waaronder voedselhulp, het verlagen van tarieven om import te stimuleren en beleid om nieuwe producten te laten groeien. Hij onderstreept dat beleidsmakers zich bewust moeten zijn van traditionele voorkeuren. Als voorbeeld noemt hij een voedselhulpprogramma dat niet succesvol was, omdat gele maïs naar Afrika werd geëxporteerd, terwijl de lokale voorkeur daar uitgaat naar witte maïssoorten.
“We moeten rekening houden met de voorkeuren van de doelgroep bij het opstellen van voedselprogramma’s en voedingshulp,” zegt Atkins.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ik vraag me af wat hierover in de inburgeringscursussen staat, maar vrees het ergste. Laatst weer een klagende immigrant bij Pauw over de vraag - wat eten we bij boerenkool?-, het is toch niet te geloven. Er staan de immigrant twee wegen open, de dure (vasthouden aan de precieze ingrediënten uit het thuisland, bushmeat wordt dan wel erg duur, teff ook, green gram valt mee), en de goedkope (een remplaçant kiezen, bijv. onze spinazie ipv de amaranth van daar). Dat laatste zie ik in de recepten van immigranten in de NRC bijv. (gastcolumnisten) wel gebeuren, en dan worden ze soms op de vinger getikt door een boze brievenschrijver die het dan weer beter weet, want het is niet het originele ingredient! In Ethiopische restaurants wordt gewoon onze boerenkool gebruikt voor hun Gomen gerechten (is een soort bladkool in hun thuisland), zonder rookworst dus, zonder aardappel, geen gehutsel , gestamp en geprak, maar met gele erwten en injeripannenkoek. Onwaarschijnlijk dat zoiets ooit door een eigenwijze opsteller van inburgeringscursussen zal worden opgepikt en gebruikt. Boerenkool? Dat is toch met rookworst zeker??? Kom nou! U bent gezakt hoor! En leest U voor het herexamen maar eens beter wat er in het lesmateriaal precies staat! Het is hier geen derde wereld!
De titel had moeten melden dat dit een in India uitgevoerd onderzoek is. Er is geen reden om aan te nemen dat je dit 1 op 1 kunt extrapoleren naar het hier en nu. Het gaat om andere mensen, met een andere achtergrond, met andere redenen voor migratie en een ander opvangland. Dit is één van die onderzoeken die ik graag in ons land herhaald zou zien.
Ik vind dit een belangrijk artikel; zeker gezien de hoeveelheid aan asielzoekers, die momenteel de westerse landen willen bereiken en gaan bereiken in de toekomst (’mensen in nood’ moeten altijd welkom zijn naar mijn idee). Europa is daar wat mij betreft traag in (lost zelfs gedane beloften niet echt af).
Het lijkt mij dat orientering op het ‘ontvangende’ land zo snel mogelijk moet beginnen.
Daar zouden kooklessen direct op in moeten springen (ik vind dat ook een gemiste kans voor de inwoners van Ned. nu trouwens). "Wat ben je gewend en wat zijn de mogelijkheden op producten hier." (wat is een vervangend product?).
Geef mensen de veilige basis, die zij zoeken en informeer hun over mogelijkheden.