2 min
Microplastics vind je overal en dat zorgt voor groeiende onzekerheid. We weten niet hoeveel microplastic er rondzwerft in de oceanen, het milieu en in de lucht. Al evenmin weten we hoe schadelijk dat is.
Dat microplastics overal om ons heen voorkomen, weten we al wel. Ze zijn aanwezig in flessenwater. In bier. In zeezout. In mosselen. En ook óp de vis die we kopen, ontdekte de DailyMail. De krant liet een aantal vismonsters onderzoeken - niet gevangen in zee, maar gekocht bij de visboer en de supermarkt. In alle monsters (filets) bleken microplastic-deeltjes te zitten. Niet omdat die vissen dat binnen gekregen hadden, maar omdat microplastics ook in de lucht rondzweven en op uitgestalde vis en andere voedingsmiddelen kunnen neerslaan. Het is dus zelfs logisch om te verwachten dat we ze ook ongemerkt inademen en op onze huid en haren 'verzamelen'.
Gezondheidsrisico?
Is al dat microplastic gevaarlijk? Dat weten we nog niet. Waarschijnlijk zijn er aan het binnenkrijgen van microplastic risico's verbonde omdat we het plastic niet afbreken. Het merendeel scheiden we waarschijnlijk gewoon via het maag-darmkanaal weer uit, zegt toxicoloog Jan Tytgat: "We weten nog niet wat de effecten van microplastics op ons lichaam zijn, omdat het een vrij nieuw fenomeen is waar nog weinig onderzoek naar is gedaan. De grotere deeltjes verlaten ons lichaam via natuurlijke weg door onze stoelgang, maar die kleinste deeltjes zouden mogelijk door de darmwand tot bij onze weefsels kunnen terechtkomen.'' Met nog onbekende gevolgen: lekken de 'endocriene verstoorders' uit? Is er een effect op de hormoonhuishouding? Leidt het tot ontstekingen? Het zou allemaal mee kunnen vallen, maar dat weten we gewoon niet.
Uit twee recente onderzoeken is wat meer duidelijk geworden over de hoeveelheid microplastic in de oceanen. De resultaten zijn weinig vrolijkstemmend. Britse wetenschappers onderzochten een 40-tal rivierbeddingen in hun land op de aanwezigheid van microplastics. Ze troffen 'de meest vervuilde plek' ooit gevonden aan: in het riviertje Tame telden ze 500.000 microplastic-deeltjes per vierkante meter rivierbed. Na de winteroverstromingen van 2015-16 bleek 70% van de microplastic-vervuiling weggespoeld: 43 miljard deeltjes, 850 kilo microplastic in totaal. Op grond van die bevindingen stellen de onderzoekers dat de totale hoeveelheid microplastic die naar zee uitspoelt zwaar onderschat wordt.
De Britten krijgen bijval van Duitse onderzoekers. Die lieten monsters nemen door een van de deelnemende boten aan de Volvo Ocean Race. Voor het eerst is er inzicht ontstaan in waar microplastic in de oceanen zweeft. Kortgezegd: overal. Zelfs midden in de zuidelijke Indische Oceaan telden ze nog 43 plasticdeeltjes per kubieke meter.
Grafiek door The Guardian
Juist in die Antarctische wateren zwemmen diertjes rond die microplastics kunnen 'eten': Antarctische krill. Dat ontdekten Australische wetenschappers. In hun onderzoek, gepubliceerd in Nature, stelden ze vast dat het krill, kleine kreeftachtigen, stukjes microplastic kunnen 'vermalen' tot nanoplastic. "Het is een nieuwe manier waarop microplastics de interactie met een ecosysteem aangaan,” aldus onderzoeker Amanda Dawson. Met verreikende consequenties. Want er zijn nog veel meer soorten zoöplankton met een verteringssysteem dat lijkt op dat van krill. Mogelijk vindt er dus al veel meer afbraak van microplastic plaats dan we ons realiseren. En vermoedelijk speelt de "biogeochemische cyclus en het lot van plastic" zich af buiten ons gezichtsveld, op nanoniveau. Hoe je het ook wendt of keert: ook in de vorm van nanoplastics is de hoeveelheid microplastics in zee aanmerkelijk groter dan we denken.
Of toch niet? Juist deze week berichtten wetenschappers rondom de Nederlandse plasticopruimer Boyan Slat - in Nature - dat in de Great Pacific Garbage Patch "het overgrote deel (in gewicht uitgedrukt 92 procent) van het plastic afval bestaat uit grote en middelgrote voorwerpen. Microplastics, deeltjes kleiner dan 5 millimeter, maken slechts 8 procent van het totale gewicht uit." Microplastics zorgen voor veel verwarring en onzekerheid.
Dit artikel afdrukken
Gezondheidsrisico?
Is al dat microplastic gevaarlijk? Dat weten we nog niet. Waarschijnlijk zijn er aan het binnenkrijgen van microplastic risico's verbonde omdat we het plastic niet afbreken. Het merendeel scheiden we waarschijnlijk gewoon via het maag-darmkanaal weer uit, zegt toxicoloog Jan Tytgat: "We weten nog niet wat de effecten van microplastics op ons lichaam zijn, omdat het een vrij nieuw fenomeen is waar nog weinig onderzoek naar is gedaan. De grotere deeltjes verlaten ons lichaam via natuurlijke weg door onze stoelgang, maar die kleinste deeltjes zouden mogelijk door de darmwand tot bij onze weefsels kunnen terechtkomen.'' Met nog onbekende gevolgen: lekken de 'endocriene verstoorders' uit? Is er een effect op de hormoonhuishouding? Leidt het tot ontstekingen? Het zou allemaal mee kunnen vallen, maar dat weten we gewoon niet.
Is er een effect op de hormoonhuishouding? Leidt het tot ontstekingen? Het zou allemaal mee kunnen vallen, maar dat weten we gewoon nietMéér en echt overal
Uit twee recente onderzoeken is wat meer duidelijk geworden over de hoeveelheid microplastic in de oceanen. De resultaten zijn weinig vrolijkstemmend. Britse wetenschappers onderzochten een 40-tal rivierbeddingen in hun land op de aanwezigheid van microplastics. Ze troffen 'de meest vervuilde plek' ooit gevonden aan: in het riviertje Tame telden ze 500.000 microplastic-deeltjes per vierkante meter rivierbed. Na de winteroverstromingen van 2015-16 bleek 70% van de microplastic-vervuiling weggespoeld: 43 miljard deeltjes, 850 kilo microplastic in totaal. Op grond van die bevindingen stellen de onderzoekers dat de totale hoeveelheid microplastic die naar zee uitspoelt zwaar onderschat wordt.
De Britten krijgen bijval van Duitse onderzoekers. Die lieten monsters nemen door een van de deelnemende boten aan de Volvo Ocean Race. Voor het eerst is er inzicht ontstaan in waar microplastic in de oceanen zweeft. Kortgezegd: overal. Zelfs midden in de zuidelijke Indische Oceaan telden ze nog 43 plasticdeeltjes per kubieke meter.
Grafiek door The Guardian
Of toch niet?Krill maakt van microplastic nanoplastic
Juist in die Antarctische wateren zwemmen diertjes rond die microplastics kunnen 'eten': Antarctische krill. Dat ontdekten Australische wetenschappers. In hun onderzoek, gepubliceerd in Nature, stelden ze vast dat het krill, kleine kreeftachtigen, stukjes microplastic kunnen 'vermalen' tot nanoplastic. "Het is een nieuwe manier waarop microplastics de interactie met een ecosysteem aangaan,” aldus onderzoeker Amanda Dawson. Met verreikende consequenties. Want er zijn nog veel meer soorten zoöplankton met een verteringssysteem dat lijkt op dat van krill. Mogelijk vindt er dus al veel meer afbraak van microplastic plaats dan we ons realiseren. En vermoedelijk speelt de "biogeochemische cyclus en het lot van plastic" zich af buiten ons gezichtsveld, op nanoniveau. Hoe je het ook wendt of keert: ook in de vorm van nanoplastics is de hoeveelheid microplastics in zee aanmerkelijk groter dan we denken.
Of toch niet? Juist deze week berichtten wetenschappers rondom de Nederlandse plasticopruimer Boyan Slat - in Nature - dat in de Great Pacific Garbage Patch "het overgrote deel (in gewicht uitgedrukt 92 procent) van het plastic afval bestaat uit grote en middelgrote voorwerpen. Microplastics, deeltjes kleiner dan 5 millimeter, maken slechts 8 procent van het totale gewicht uit." Microplastics zorgen voor veel verwarring en onzekerheid.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Handig, die Eamonn-Bates one-stop shopping voor de EU-verpakkingsindustrie-lobby,
waaronder ook "Nederland schoon", een initiatief van diezelfde verpakkingsindustrie, met bestuurders van o.m. Coca Cola, onderdeel van het "Clean Europe Network".
Versierden zelfs een half miljoen EU-subsidie.
Samen met de EU papierindustrie, de McDonalds en Starbucks van "Serving Europe" en
"Pack2Go Europe" op één gezamenlijk Brussels lobbykantoortje: eendracht maakt macht.
"It mobilised litter-picking drives full of well-meaning people who never realised that behind Keep America Beautiful were the very companies producing the cans and bottles that made up much of the litter problem in the first place – the very same companies opposing reduce and recycle policies."
En eens met Dennis: niet "verwarrend", maar juist uitermate verontrustend als microplastic
reeds 8% van het totale gewicht aan microplastics zou uitmaken.
Het lijkt me namelijk niet onwaarschijnlijk dat de gemiddelde grootte van "non-microplastic" meer is dan 4 cm2, oftewel 4 (x4) maal die max 5 mm van microplastic.
Als dat microplastic in krill terecht komt, zullen we dat uiteindelijk in al onze zoutwatervis aantreffen en mee-eten. Met nog onbekende effecten op o.m. ook ons spijsverteringskanaal.
Na Duitsland en Scandinavië gaat ook Engeland statiegeld invoeren, ook voor blikjes.
Hier heeft de verpakkingsindustrie na jarenlang getraineer en gemanipuleer van o.a. WUR-statiegeldonderzoek, opnieuw minstens 2 jaar uitstel versierd, en moet in de Kamer nota bene nog volop gediscussieerd worden over statiegeld op de blikjes die toenemend flesjes vervangen.
Met hartelijk dank aan de VVD en Stientje van Veldhoven:
Als al die vrijwilligers van dat "Nederland schoon" goed hun best doen, komt er
als "beloning" GEEN statiegeld. Hoeveel perverser kun je het bedenken...
De onzekerheid snap ik, maar verwarring? Volgens mij is er niets verwarrends aan, het blijkt nou eenmaal een treurig feit dat microplastics werkelijk overal worden aangetroffen. Dat is ver voorbij het voorzorgsprincipe, we hebben het gepresteerd om plastics onomkeerbaar wereldwijd te verspreiden.
Het enige dat misschien "verwarrend" zou kunnen zijn, zijn die percentages van Slat et al. Maar let wel, dat is gemeten in kilogrammen. Reken maar eens uit hoeveel microdeeltjes er in een kilo plastic zitten (dat ook nog eens een laag soortelijk gewicht heeft).* In gewicht winnen de grotere stukken het al snel van de microdeeltjes. In feite is het heel verontrustend dat maar liefst 8 gewichtsprocent van al het plastic in de zee bestaat uit microdeeltjes, dat zijn onvoorstelbare hoeveelheden deeltjes.
Maar wat nu? Stel nou dat er vast wordt gesteld dat microplastics heel schadelijk voor mens, dier, plant en milieu zijn, wat kunnen we er dan aan doen?
-------
* In het Nature artikel waarin die 500.000 deeltjes per m2 rivierbedding werd aangetroffen was de mediane afmeting van de microplastics deeltjes ca. 290 micrometer. Met die afmeting en een aangenomen soortelijk gewicht van 1600kg/m3, zitten er ca. 26.6 miljoen microdeeltjes in een kilo plastic.
Piet, i.t.t. asbest zijn we er nu met zijn alle verantwoordelijk voor om tot een oplossing te komen!
Plastics geven veel slachtoffers onder vogels en zoogdieren, ook de scheepvaart moet al alternatieve routes nemen. ARTE: Inseln aus Müll.
De kleinere delen komen in de maagjes van vogels terecht.
'On one of the remotest islands on our planet, tens of thousands of baby albatrosses lie dead on the ground, their bodies filled with plastic from the Pacific Garbage Patch'.
>> Niet afhaken voordat je bij 1:15 bent!
Micro nog groot, maar waar blijven de endocrine-verstorende stoffen?
Langzaam vergaat het meeste plastic en valt uiteen in micro deeltjes, die al in ons voedsel terecht zijn gekomen, verteren gelukkig niet, maar staan mogelijk wel gevaarlijke stoffen af zoals in dit EU ecologie plaatje wordt weergegeven.
Maar wat als deze in nano deeltjes vervallen?
Hoeveel van die nano plastics krijgen insecten, grotere dieren en wij al binnen?
Is dat al meetbaar?
Misschien hebben wij al lange tijd hiervan te lijden zonder dat we dat weten?
Microplastics.... Het nieuwe asbest?