1 min
De regeringscoalitie en de oppositie aan de linkerkant worden gedomineerd door drie visies op landbouw: kleinschalig, natuurinclusief en vegan én tegelijk door kosmopolitisme dat denkt vanuit open grenzen. Met zo'n mix is er geen perspectief voor boeren te maken, zegt boerencolumnist Bennie Stevelink.
Het stikstofbeleid gaat niet alleen over stikstof. Het zal niemand zijn ontgaan dat op de achtergrond verschillende pressiegroepen actief zijn die stikstof gebruiken voor hun eigen agenda.
Op de eerste plaats ecologen en natuurorganisaties. Die willen zoveel mogelijk grond om ecologisch te tuinieren. Op de tweede plaats een groep die je de elite zou kunnen noemen. Zij willen een recreatief platteland met een nostalgische belevingswaarde. Er mogen op het platteland nog wel boeren zijn, maar die moeten kleinschalig en natuurinclusief zijn. Op de derde plaats de veganisten die streven naar een veganistische staat. Ze hebben alle drie met elkaar gemeen dat ze geen innovatieve oplossingen willen, maar uitsluitend inkrimping van de veestapel.
Oud-landbouwminister Henk Staghouwer moest een nota schrijven waarin boeren perspectief wordt geboden. Maar welk perspectief had hij de blijvende boeren moeten bieden van wie wordt geëist dat ze grondgebonden zijn, terwijl alle vrijkomende grond wordt opgeslokt door natuurorganisaties? Welk perspectief had hij moeten bieden aan de blijvende boeren die kleinschalig en natuur-inclusief zijn, terwijl de elite die dit eist tegelijk kosmopolitisch is ingesteld met een voorkeur voor een open samenleving en een open wereldmarkt waarin kleinschalige natuurinclusieve boeren nooit kunnen bestaan?
Welk perspectief had Staghouwer de veehouders moeten bieden in een land waar de media worden gecontroleerd door veganisten en een substantieel deel van de politiek ijvert voor een veganistische staat?
Dat Staghouwer is stukgelopen op de perspectiefnota is mijns inziens niet alleen te wijten aan zijn capaciteiten, maar ook aan de onmogelijkheid van de opdracht. De hele politiek, inclusief de Tweede Kamer, is niet in staat perspectief te bieden. Het valt mij namelijk op dat vanuit de politiek wordt geprobeerd om de verantwoordelijkheid voor het bestaan van boeren bij anderen neer te leggen. Ze proberen de verantwoordelijkheid bij de supermarkten neer te leggen die geen ‘eerlijke prijs’ zouden betalen. Of ze proberen het bij de verwerkende industrie neer te leggen die ‘miljarden euro’s zouden verdienen’.
Nu is Carola Schouten tijdelijk terug als landbouwminister, maar dat biedt ook geen perspectief. Vier jaar heeft ze gesproken over kringlooplandbouw zonder dat dit ergens concreet werd gemaakt. Misschien is het een idee dat minister Christianne van der Wal voor natuur en Stikstof de perspectiefnota schrijft? Zij moet toch in staat zijn om als een bulldozer de dubbele agenda’s aan de kant te schuiven en de boeren perspectief te bieden?
Deze column verscheen in de printeditie van Nieuwe Oogst.
Dit artikel afdrukken
Op de eerste plaats ecologen en natuurorganisaties. Die willen zoveel mogelijk grond om ecologisch te tuinieren. Op de tweede plaats een groep die je de elite zou kunnen noemen. Zij willen een recreatief platteland met een nostalgische belevingswaarde. Er mogen op het platteland nog wel boeren zijn, maar die moeten kleinschalig en natuurinclusief zijn. Op de derde plaats de veganisten die streven naar een veganistische staat. Ze hebben alle drie met elkaar gemeen dat ze geen innovatieve oplossingen willen, maar uitsluitend inkrimping van de veestapel.
Oud-landbouwminister Henk Staghouwer moest een nota schrijven waarin boeren perspectief wordt geboden. Maar welk perspectief had hij de blijvende boeren moeten bieden van wie wordt geëist dat ze grondgebonden zijn, terwijl alle vrijkomende grond wordt opgeslokt door natuurorganisaties? Welk perspectief had hij moeten bieden aan de blijvende boeren die kleinschalig en natuur-inclusief zijn, terwijl de elite die dit eist tegelijk kosmopolitisch is ingesteld met een voorkeur voor een open samenleving en een open wereldmarkt waarin kleinschalige natuurinclusieve boeren nooit kunnen bestaan?
Welk perspectief had Staghouwer de veehouders moeten bieden in een land waar de media worden gecontroleerd door veganisten en een substantieel deel van de politiek ijvert voor een veganistische staat?
Dat Staghouwer is stukgelopen op de perspectiefnota is mijns inziens niet alleen te wijten aan zijn capaciteiten, maar ook aan de onmogelijkheid van de opdracht. De hele politiek, inclusief de Tweede Kamer, is niet in staat perspectief te bieden. Het valt mij namelijk op dat vanuit de politiek wordt geprobeerd om de verantwoordelijkheid voor het bestaan van boeren bij anderen neer te leggen. Ze proberen de verantwoordelijkheid bij de supermarkten neer te leggen die geen ‘eerlijke prijs’ zouden betalen. Of ze proberen het bij de verwerkende industrie neer te leggen die ‘miljarden euro’s zouden verdienen’.
Nu is Carola Schouten tijdelijk terug als landbouwminister, maar dat biedt ook geen perspectief. Vier jaar heeft ze gesproken over kringlooplandbouw zonder dat dit ergens concreet werd gemaakt. Misschien is het een idee dat minister Christianne van der Wal voor natuur en Stikstof de perspectiefnota schrijft? Zij moet toch in staat zijn om als een bulldozer de dubbele agenda’s aan de kant te schuiven en de boeren perspectief te bieden?
Deze column verscheen in de printeditie van Nieuwe Oogst.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_-_2.jpg){kind=link}
#107 zo ervaren ze het zelf na lang met elkaar om de tafel gezeten te hebben.maar ik was er niet bij hoor.
#106 Mij is dat "constructief meedenken" wat ontgaan. Ik snap natuurlijk dat een ondernemer niets gratis doet, maar doe dan ook niet alsof je met de natuur bezig bent. De overheid is met de natuur bezig en zij ook, na betaling. Overigens zijn er veel vraagtekens te plaatsen bij de drijfveren en het inzicht van dezelfde overheid, soms heb je zelfs het gevoel dat ze amper weten wat er speelt in een agrarisch bedrijf en soms heb je vaag het gevoel dat een boer daar best voordeel uit haalt. Net als met het sentiment van de extreem ver van de werkelijkheid staande consument. Die hapt de kinderboerderij-achtige beelden gretig als hoe de agrarische werkelijkheid eruit zou moeten zien. Koetjes in de wei, pikkende kippen en in modder wentelende varkens.
Vlak bij mij in de buurt zit Sander's Hof, een varkenshouder zoals het zou moeten zijn en leverancier van Brandt & Levi, van die idioot dure worsten. Via Google Earth kun je daar omheen een fors aantal varkensstallen zien, anoniem, meestal zonder huis of boerderij ernaast. Daar moest ik aan denken toen ik de afgelopen twee weken in de regio tussen de veevoer gewassen reed en pas eergisteren een forse groep koeien zag. Schapen en paarden altijd, varkens, eenden en geiten nooit.
#104 Dick,
Over de zaak zelf staat niets in beide stukken behalve dat het uit de hand gelopen is en dat de boeren na jaren van constructief meedenken uiteindelijk met een besluit geconfronteerd worden dat hen niet zint en ze daarom verbaal confronterend werden.
#104 Nu even geen zin om aan deze betaalmuur te gaan sleutelen Dick, maar hier een gratis linkje, wat een beetje de stemming schetst.
Verslag van een uit de hand gelopen vergadering tussen boeren het provinciebestuur van Overijssel: Emmer van Twentse boeren loopt over tijdens provinciale vergadering.
Het krantenstuk laat precies zien wat Bennie hierboven uitdrukt: de boeren kunnen geen kant uit, maar moeten wel meewerken. Ze ontmoeten één groot 'Njet'.