De meeste mensen hebben wel ongeveer een idee van hoe de 'watercyclus' in elkaar steekt.

Uit wolken valt regen (of andere vormen van neerslag), dat water wordt opgenomen door planten, zakt in de bodem, stroomt via rivieren weer naar zee of verdampt, condenseert dan in de atmosfeer en zo is het kringetje rond.

In werkelijkheid komt er wel wat meer kijken bij de waterkringloop. En daar is de mens een grote factor in, door hoe we - heel dom - met de bodem, begroeiing en bebouwing om gaan. We kappen bomen om te wonen en aan landbouw te doen en ploegen en bewerken het land zodat het geen water meer kan opnemen.

Die impact is in ieder geval onderschat, zeggen de makers van onderstaand filmpje, Jimi Sol. We denken er niet zo gauw aan, omdat bij de klimaatverandering de aandacht vooral uitgaat naar het broeikaseffect als gevolg van CO2- en methaanuitstoot. Maar het meest voorkomende broeikasgas is water(damp).

Omdat water zich niet gelijkmatig verspreidt door de atmosfeer, verschillende effecten kan hebben en verschillende verschijningsvormen, is het lastig te meten en dus te modelleren. En wat gebeurt er dan? Dan slaan we het maar over. We focussen op koolstof en vergeten de verschillend uitpakkende effecten van verdamping.




eye opener in het filmpje is de cyclus van droogte en overstromingen die erin getoond wordt. Zo'n cyclus lijkt nu in Europa aan het ontstaan te zijn. In dat verband is een simpel huis-tuin-en-keuken-experiment bijzonder illustratief. Het wateropnemend vermogen van verdroogde grond blijft mijlenver achter bij dat van begroeide grond.


Voilà de verklaring in een notendop voor al die Franse borden met de tekst risque d'inondation ('pas op: overstromingsgevaar') in dorre vlakten waar in geen velden of wegen iets te bekennen is dat zou kunnen overstromen. Een forse onweersbui blijkt al genoeg.
  • Deel
Druk af