Alle goede bedoelingen, inspanningen en aanpakken ten spijt, slaagt slechts 5% van de mensen die een serieuze afvalpoging ondernemen erin permanent op zijn lagere gewicht te blijven. Hoewel onderzoekers en obesitasspecialisten daar steeds meer van overtuigd raken, wordt die boodschap vooral niet aan de grote klok gehangen. Wel zal een oplettende lezer wellicht opvallen dat het taalgebruik subtiel verschuift: van 'afvallen' en 'gewichtsverlies' naar 'gewichtsbeheersing' en 'op gewicht blijven'.
Ons lichaam blijkt het ons gemakkelijk te maken op de korte termijn even af te vallen. Maar dat gewichtsverlies beklijft eenvoudig niet. "De fundamentele reden daarvoor is dat we superefficiënte biologische machines zijn. Onze evolutie was er op gericht niet af te vallen, maar zo veel mogelijk gewicht vast te houden als we maar kunnen", zegt Tim Caulfield, een Amerikaanse hoogleraar die onderzoek zoek doet naar gezondheidsmisvattingen op CBC News.
Zelfs bariatrische chirurgie, maagverkleiningen e.d., heeft op lange termijn niet altijd succes, erkennen obesitasonderzoekers. Maar mogelijk bieden deze ingrepen een ander, bijkomend, gezondheidsvoordeel. Uit een metastudie naar het verband tussen bariatrische ingrepen, obesitas en kanker lijkt te komen dat mensen die een maagverkleining ondergaan een aanmerkelijk lager risico op kanker hebben. Waar dat precies aan ligt, moet uiteraard nog verder onderzocht worden.
Dit artikel afdrukken
Ons lichaam blijkt het ons gemakkelijk te maken op de korte termijn even af te vallen. Maar dat gewichtsverlies beklijft eenvoudig niet. "De fundamentele reden daarvoor is dat we superefficiënte biologische machines zijn. Onze evolutie was er op gericht niet af te vallen, maar zo veel mogelijk gewicht vast te houden als we maar kunnen", zegt Tim Caulfield, een Amerikaanse hoogleraar die onderzoek zoek doet naar gezondheidsmisvattingen op CBC News.
Zelfs bariatrische chirurgie, maagverkleiningen e.d., heeft op lange termijn niet altijd succes, erkennen obesitasonderzoekers. Maar mogelijk bieden deze ingrepen een ander, bijkomend, gezondheidsvoordeel. Uit een metastudie naar het verband tussen bariatrische ingrepen, obesitas en kanker lijkt te komen dat mensen die een maagverkleining ondergaan een aanmerkelijk lager risico op kanker hebben. Waar dat precies aan ligt, moet uiteraard nog verder onderzocht worden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Je zou je kunnen afvragen of dieren die de hele dag achter hun eten aan moeten rennen vrijer zijn dan wij, Joep #32. Echte vrijheid betekent ook de ruimte om bijvoorbeeld meer te eten dan gezond is. Het is tegelijk onze zegen en onze vloek.
Gelukkig hebben we de intelligentie om onszelf in de hand te houden. Dat een groot deel van de wereldbevolking dat nog niet doet heeft volgens mij te maken met bewustwording en voorlichting.
Een groot deel van de wereldbevolking heeft in een wel heel korte tijd alles gekregen wat ze nodig hebben, en meer. Samen met een groeiende industrie en bijbehorende marketing heeft dat ervoor gezorgd dat de weegschaal letterlijk en figuurlijk flink aan het doorslaan is.
Evolutionair gezien is dit nog maar eventjes aan de gang en het zal zichzelf in dat tijdsperspectief ook wel weer heel gauw herstellen.
Om de mens gewoon maar even uit de vergelijking van evolutie weg te laten is naief en hooghartig. Door de complexiteit van onze cultuur, gecreeerd door onze veel grotere intelligentie dan andere dieren is die fout snel gemaakt.
Bij het beschrijven van onszelf tillen we de mens logischerwijs even uit de rest van de natuur, maar objectief gezien is dat onzin.
Tenzij je in een door een hogere macht uitverkoren wezen met en zie gelooft natuurlijk.
Moest even aan Darwin en Midas denken.....
Vergelijk ons eens met de andere diersoorten die wel vrij rondlopen en hun energie gebruiken om aan voedsel te komen. Zij eten als ze honger krijgen, maar beslist niet meer, want dan verliezen ze aan kracht en uithoudingsvermogen door overgewicht wat hen uiteindelijk noodlottig wordt.
De wet van het minimum lijkt ook voor mens en dier te gelden.
Helaas zijn de meeste westerlingen "plofmensen" geworden die in gevangenschap leven, opgesloten tussen bureaustoel, auto, supermarkt, TV, computer, verwarmde woning en verslavende industriële voedingsmiddelen. Desondanks weten wij ons inmiddels met een groot arsenaal aan hulpmiddelen zoals additieven, afvalmiddelen, sportscholen, medische ingrepen, hongerkuren en technieken langer op de been te houden dan de eveneens door ons overvoerde plofkippen, kiloknalvarkens en foie-gras ganzen.
Martijn, zeker en zo zijn er nog veel meer overwegingen te vinden. Overigens Dawkins poneert een theorie, net als Gould dat deed vanuit hun twijfels. Verder denk ik niet dat zo'n systeem een voorspellende eigenschap moet hebben, integendeel. Het gaat meer om fysische-chemische karakteristieken/wetmatigheden van het systeem, ik geloof niet in een soort eigen intelligentie vh systeem. Waardoor het beïnvloedbaar is maakt weinig uit en de informatie is nooit compleet. Het gaat om het feit dat het mogelijk kan zijn en dat is iets anders dan puur toeval. Maar goed ik laat het hierbij, het is inderdaad volledig off topic.
@Richard, #29. Dit is eigebnlijk off topic natuurlijk.
Volgens mij is dit idee bepaald niet nieuw, en is het ooit gefileerd door Richard Dawkins (of anders door zijn concullega Stephen Jay Gould): Er zijn namelijk twee problemen; een dergelijk systeem om meiose te beïnvloeden, is zelf weer onderhevig aan evolutie, en ten tweede is zo'n systeem afhankelijk van informatie uit de omgeving bij het maken van dergelijke keuzes -maar die informatie is zelf incompleet, en voorspellen (van fitness) is moeilijk, vooral als het om de toekomst gaat.
Guido,enkele van mijn twijfels. Tijdens de meiose worden, uit een diploïde cel, haploïde cellen gevormd. Door celdelingen worden niet genetisch identieke cellen uit een moedercel gevormd, haploid. Is dat proces van vorming van die niet identieke cellen toeval of is beïnvloeding/sturing mogelijk? Cross over van chromosomen op basis van toeval of een beïnvloeding/sturing? Zelfde geldt voor (germline) mutaties. Toeval om dat toe te staan/niet te repareren of ook sturing? Het Luria–Delbrück experiment wat puur toeval (van mutaties) bevestigde stamt uit 1943 en is/wordt gedaan bij bacteriën en keek/kijkt naar virusresistente kolonie vorming. Daar is nog wel wat van te vinden als zijnde bewijs van toeval.
Door dit soort zaken en andere aspecten twijfel ik of evolutie puur toeval is of dat er een sturing vh systeem binnen en door bepaalde wetmatigheden (die we nu nog niet goed kennen)mogelijk is, waarbij we niet direct moeten denken aan majeure wijzigingen. Weet niet of mijn twijfel hiermee iets duidelijker wordt, maar hier laat ik het even bij. Voor alle duidelijkheid het is mijn twijfel, ik spreek niet vanuit een overtuiging en zie ook de kanttekeningen wel. Verder dwaalt het teveel af vh onderwerp.