De intelligente lockdown beperkt het sociale contact tussen mensen. Hoe langer deze maatregelen blijven duren, hoe meer last de mens ervaart van huidhonger – het verlangen naar fysiek contact. Ook in de anderhalve meter-samenleving is minder ruimte voor aanrakingen.

“Een gebrek aan aanrakingen vergroot de kans op een depressie of burn-out. Huidcontact is een basisbehoefte”, aldus seksuoloog Wim Slabbinck in het Nieuwsblad. “Het zit in ons DNA ingebakken.”

Onze hormoonspiegel verandert bij aanrakingen. Het lichaam verlaagt het stresshormoon en produceert meer gelukshormonen zoals oxytocine, dopamine en endorfine. Een knuffel verlaagt ook de hartslag en de ademhaling. Beide verschijnselen verlagen daarmee de angst en stress in het lichaam. Daarnaast heeft een gebrek aan huidcontact een nadelig effect op het immuunsysteem. Slabbinck: “Het maakt volwassenen vatbaarder voor ziektes.”

Zolang de lockdown duurt kun je compenseren voor fysiek contact door goed voor je eigen lichaam te zorgen – gezond eten, langer in bad gaan of een lange wandeling maken. Dat maakt dat je ‘goed in je vel’ zit en ook dat stilt – gedeeltelijk – de huidhonger. Knuffelen met huisdieren of pluche knuffelberen is ook een optie.
Nieuwsblad - De huid heeft honger en dat gemis zit ingebakken in ons DNA: gebrek aan aanrakingen kan ons mentaal ziek maken
  • Deel
Druk af