Mocht je na het lezen van dit lange verhaal denken: ik ben ook boer en ik loop met hetzelfde rond, laat het weten in een reactie, hoe meer boeren mijn verhaal steunen, hoe groter de kans dat de politiek ons gaat horen!

Balen van lijden
Ik heb mijn verhaal en waar ik tegen aan loop eens op papier gezet om het met mensen te kunnen delen. Het is een verhaal waar denk ik heel veel boeren mee lopen en wat ik ook probeer duidelijk te maken, ik doe dit niet alleen voor mezelf, maar ik baal er zo van dat de hele sector hier onder lijdt. Als er straks geen of veel minder boeren zijn, dan komt de burger er wel achter wat de boeren altijd hebben gedaan. Dat als de boerenstand verdwijnt er ook een complete secundaire sector verloren gaat, zoals bijvoorbeeld voerleveranciers, boekhouders, banken, adviseurs, vrachtwagenchauffeurs, bouwbedrijven, stalinrichters, sproeimiddelenleveranciers, loonwerkers, machinehandel, vertegenwoordigers, monteurs en vul het rijtje maar verder ...

Boer onderschat zichzelf
Het probleem van veel boeren is denk ik, dat ze zichzelf onderschatten en wat ze doen maar heel normaal vinden, terwijl ons "simpele" verhaal voor velen een eye-opener is of kan zijn. Waar ik tegenaan loop, lopen veel collega boeren tegen aan en daarom dat ik ook probeer om mijn verhaal naar buiten te brengen. Ik doe het niet alleen om m'n eigen hachje te redden, want het zal de consument uit de stad niet veel uitmaken of boer Agnes boer is of dat dat boer Piet is, maar waar de consument wel naar vraagt is het beeld van de koe in de wei, gezinsbedrijven en inderdaad komen dan ook thema's als duurzaamheid en efficiency aan de orde.
Dat de prijs van het voedselpakket niet duurder is geworden in vergelijking met de jaren 60, is eigenlijk schandalig, helemaal als je nagaat dat de kwaliteit er van wel degelijk is verbeterd.

We wisten allemaal dat op 1 april 2015 het melkquotum er af zou gaan, nieuw beleid was er nog niet, maar we zijn door alle instanties de mooie droom voorgehouden dat als je maar genoeg grond onder je bedrijf hebt, dat er dan niet zo veel problemen op je pad zouden kunnen komen
'Bedrijfsrisico'
Maar is het de consument die niet wil betalen (de burger roept van wel) of is het toch de tussenhandel die ervoor zorgt dat er niet meer betaald wordt? Lastig.
Ik heb de laatste jaren wel gemerkt dat het lastig is om op sommige zaken vat te krijgen. Als boer zijnde worden we heel erg belemmerd in de regelgeving. Op het moment dat ik de knoop door had gehakt om verder te gaan met het bedrijf, gingen we de molen in om een vergunning te krijgen voor de nieuwbouw van een nieuwe ligboxenstal. We hebben netjes alle stappen in de juiste volgorde genomen, eerst kijken naar het bouwblok, is het mogelijk om te bouwen? Daar liepen we al 8 maanden vertraging op bij de gemeente omdat die na de termijn met het excuus kwam dat de plankaart op een verkeerde schaal was uitgeprint en daardoor zijn gegevens niet klopten. Vervolgens bij de aanvraag voor de natuurbeschermingswet bleek de provincie haar boekhouding niet op orde te hebben en moesten we weer 3/4 jaar in de wacht. Bij de aanvraag voor de bouwvergunning kwamen we weer bij dezelfde ambtenaar terecht, die ons weer wilde voorspiegelen dat ons bouwblok niet voldeed. Uiteindelijk konden we pas in maart 2015 aan de slag en was de stal twee jaar later dan gehoopt klaar. Door deze vertraging waar ik zelf geen invloed op had, is het wel zo dat mijn fokbeleid (in 3 tot 5 jaar groeien met eigen aanwas, zodat je weet wat voor gezondheidsstatus je in de stal hebt, je er zelf in mee kan groeien om er geestelijk niet aan onderdoor te gaan) wat ik had om een stukje groei te kunnen realiseren, ook in de wacht heeft gestaan, de oude stallen zaten immers vol. We hebben nu dus nog hetzelfde aantal koeien als voorheen, terwijl we zonder vertraging al rond de 140-150 koeien zouden hebben gehad. Dit verschil maakt nu wel dat we een hele boel kilogrammen fosfaat missen in de toewijzing. Dat zal financieel voor mijn rekening komen, terwijl het aan de provincie en gemeente te wijten valt! Bedrijfsrisico noemen ze dat dan.

Integraal duurzaam
We wisten allemaal dat op 1 april 2015 het melkquotum er af zou gaan, nieuw beleid was er nog niet, maar we zijn door alle instanties de mooie droom voorgehouden dat als je maar genoeg grond onder je bedrijf hebt, dat er dan niet zo veel problemen op je pad zouden kunnen komen. Ik heb in februari 2015 de financiering rond gezet en er is niemand, niet van de drie banken die een offerte uit hadden staan, niet van de boekhouder, niet van een belangenbehartiger, niet van de gemeente, adviesbureau, of een andere instantie ooit gewaarschuwd voor fosfaatrechten. Ik heb een investering gedaan die gebaseerd is op een financieel plaatje dat de koeien naar buiten kunnen blijven gaan, 75 ha grond, 150 koeien, daarom 3 robots aangeschaft, de stal is voorlopig gecertificeerd als een Integraal Duurzame Stal (slechts 7% van de melkveehouderij voldoet daar pas aan), we zijn zelfvoorzienend in de opwekking van energie omdat we zonnepanelen op het dak hebben. We hebben de stal compleet in het zwart uitgevoerd om hem maar zo veel mogelijk in het landschap weg te kunnen laten vallen. We hebben alleen maar LED verlichting gebruikt en dan ook nog zo dat we de uitstraling van het licht kunnen sturen om maar zo min mogelijk licht-vervuiling naar de omgeving uit te stoten. Onze stal is voorzien van een luchtwasser, er wordt dus ook echt iets gedaan met de ammoniak die uit de mest vrijkomt, deze wordt namelijk in de luchtwasser gebonden aan zwavelzuur tot zogenoemd spuiwater, dit kunnen we als kunstmestvervanger weer hergebruiken op ons land. Er is zoveel mogelijk gedaan met warmteterugwinning uit de melk en waarschijnlijk vergeet ik nog wel wat dingen om te noemen.

De overheid heeft zelf de fout gemaakt om op 1 april geen nieuw beleid klaar te hebben. Nu moeten boeren boeten voor die fout.
Fosfaatrechten
De financiering rond, stal gebouwd, bedrijf overgenomen van mijn ouders, we zijn een jong gezin dat vooruit wil en dan.... fosfaatrechten! Wat de precieze invulling daarvan wordt.. dat is nog afwachten. Dat kan de overheid niet maken tegenover de boeren. We komen voor extra kosten te staan, dat is een ding wat zeker is. Maar eerst mogen we nog tot 1 januari 2018 rondzwemmen in een hele diepe zee. Ik persoonlijk vind het niet kunnen dat wij gedwongen worden om lange termijn visies te maken, daar met het hele bedrijf voor gaan, zowel qua werk, prive als financieel en dat de politiek pats boem kan besluiten om zomaar een bom op onze sector te gooien. Zij heeft zelf de fout gemaakt om op 1 april geen nieuw beleid klaar te hebben liggen. Nu moeten wij boeten voor die fout. Er zal een kleine compensatie regeling komen, maar die valt in het niet bij de onzekerheid waar we nu voor staan. En met compenseren kom je toch altijd nog te kort. Dat in combinatie met de zeer slechte melkprijs die we nu al een jaar hebben baart mij heel ernstig zorgen!! Ik mag in mijn geval zelfs nog 10 vrachtwagens mest op jaarbasis aanvoeren, maar ik mag die mest niet zelf produceren!

Beste voedsel ter wereld
Mensen moeten het besef krijgen dat wij hier in Nederland het beste voedsel produceren wat er in de wereld maar te krijgen is, dat de boeren hun uiterste best doen om overal aan te voldoen, innovatief en duurzaam willen zijn, maar dat er een kostenplaatje aan hangt. We zijn momenteel 7 cent onder de kostprijs aan het werk, dat houden we niet vol!! En dan nog van veel burgers en daarbij de staatssecretaris het commentaar krijgen dat we alleen maar subsidies opstrijken en er niks voor doen. Volgens mij is de burger vergeten dat de subsidie aan de boer een verkapte subsidie is voor de consument om er voor te zorgen dat zij een goedkoop voedselpakket kunnen verkrijgen.

Maak beleid, zeg waar je heen wilt en geef de boer tijd om daar op in te spelen!
Geen gehoor in Den Haag
Ik wil heel graag mijn verhaal delen en het gesprek aan gaan. Heb ook al in de pers genoemd, laat de politiek met die 30 miljoen uit Brussel en stukje van mijn financieringsverplichting overnemen, dan heb ik er geen probleem mee om 100 koeien te melken, maar ik moet groeien voor de verplichtingen die ik ben aangegaan. Uiteindelijk heb ik de juiste oplossing ook niet en dat kan ook niet, er zijn te veel boeren met ieder hun eigen verhaal, daar is nooit voor iedereen een oplossing voor te vinden, maar ik vind het wel een hele slechte zaak dat er zomaar van de ene op de andere dag een hele sector op slot kan worden gezet. Ik hoop van harte dat er vanuit de politiek het besef komt dat de agrarische sector een lange termijn visie en -politiek nodig heeft en niet een die van de ene op de andere dag steeds maar weer verandert bij elke nieuwe bewindsvoerder. Daar kan de agrarische sector nooit zo snel op inspelen. Het voorbeeld van de asbestsanering is dan een veel beter voorbeeld. Maak beleid, zeg waar je heen wilt en geef de boer tijd om daar op in te spelen!

Helaas heb ik na meerdere verzoeken richting Den Haag nog niemand bereid kunnen vinden om mijn verhaal aan te horen, terwijl ze dat in Brussel wel doen! Dus heb ik mijn verhaal nu maar eens op papier gezet, zodat het gedeeld kan worden, want dit is een gemeenschappelijk probleem! Er zijn zoveel jonge boeren, gezinsbedrijven, die echt geen 500 koeien willen gaan melken, maar wel gewoon een boterham met wat beleg erop willen verdienen. Rijk worden hoeven we niet, want dan ben je in de agrarische sector op een verkeerd adres, maar het lang volhouden, van generatie op generatie, daar zijn de boeren sterk in en dat hoeven ze van niemand te leren, want als je een dier of de grond niks geeft, komt er ook niks voor terug. Dus laat de politiek nu het gesprek eens aangaan en leren van de boeren, want die zijn al generaties duurzaam bezig!
Dit artikel afdrukken