1 min
Insecteneiwitten zijn net zo goed voor de spieropbouw als die uit zuivel. Dat ontdekten onderzoekers van het Maastricht UMC+. Ze vergeleken de effecten op de spieropbouw van eiwitten uit meelwormen en melkeiwitten met elkaar.
De 24 proefpersonen in dit onderzoek waren gezonde jonge mannen. Zij kregen eiwitshakes voorgezet met óf meelwormeiwit óf melkeiwit na het uitvoeren van lichamelijke inspanning gedurende 5 minuten. De shakes werden in ondoorzichtige bekers aan de deelnemers aangeboden en na het leegdrinken werden de bekers weer hervuld met water om er zeker van te zijn dat alle eiwitten opgedronken waren. Door de chemische vlaggetjes op de aminozuren van de eiwitten, was na afloop van het experiment zichtbaar waar de eiwitten terecht waren gekomen in het lichaam.Ook de eiwitvertering en de spieropbouw zijn gemeten. De proef is uitgevoerd tussen februari 2018 en mei 2019 in het Maastricht UMC+.
Uit het onderzoek (gepubliceerd in The American Journal of Clinical Nutrition) blijkt dat de inname van insecteneiwit - zowel in rust als bij herstel van een inspanning - net zo effectief is voor de spieropbouw als melkeiwit. De resultaten van de proefpersonen die melkeiwit toegediend hebben gekregen komen hiermee overeen. Binnen enkele uren na inname van de eiwitdranken waren de aminozuren met chemische vlaggetjes van beide eiwitshakes al terug te zien in het spiereiwit van de deelnemers.
De insecten - meelwormen in dit geval - kunnen een duurzaam alternatief zijn voor dierlijke zuivel, omdat de eiwitten in meelwormen lijken op melkeiwitten. De onderzoekers veronderstellen dat meelwormeiwit de spieropbouw bij mensen kan verhogen, zowel in rust als bij herstel van inspanning.
De 24 proefpersonen in dit onderzoek waren gezonde jonge mannen. Zij kregen eiwitshakes voorgezet met óf meelwormeiwit óf melkeiwit na het uitvoeren van lichamelijke inspanning gedurende 5 minuten. De shakes werden in ondoorzichtige bekers aan de deelnemers aangeboden en na het leegdrinken werden de bekers weer hervuld met water om er zeker van te zijn dat alle eiwitten opgedronken waren. Door de chemische vlaggetjes op de aminozuren van de eiwitten, was na afloop van het experiment zichtbaar waar de eiwitten terecht waren gekomen in het lichaam.Ook de eiwitvertering en de spieropbouw zijn gemeten. De proef is uitgevoerd tussen februari 2018 en mei 2019 in het Maastricht UMC+.
Uit het onderzoek (gepubliceerd in The American Journal of Clinical Nutrition) blijkt dat de inname van insecteneiwit - zowel in rust als bij herstel van een inspanning - net zo effectief is voor de spieropbouw als melkeiwit. De resultaten van de proefpersonen die melkeiwit toegediend hebben gekregen komen hiermee overeen. Binnen enkele uren na inname van de eiwitdranken waren de aminozuren met chemische vlaggetjes van beide eiwitshakes al terug te zien in het spiereiwit van de deelnemers.
De insecten - meelwormen in dit geval - kunnen een duurzaam alternatief zijn voor dierlijke zuivel, omdat de eiwitten in meelwormen lijken op melkeiwitten. De onderzoekers veronderstellen dat meelwormeiwit de spieropbouw bij mensen kan verhogen, zowel in rust als bij herstel van inspanning.
Jan, dank voor je uitgebreide reactie!
Heel mooi innovatief onderzoek van Maastricht. Geavanceerde techniek van specifiek stabiel isotoop gelabelde ('chemische vlaggetjes') aminozuren. Petje af.
Er zijn wel wat kanttekeningen te maken.
Het gehalte aan essentiele aminozuren is 8% hoger in melkeiwit dan meelwormeiwit. Dat is geen onbelangrijk verschil.
De variatie in de studie is dusdanig hoog dat de statistische power (de mate waarin verschillen ook significant aangetoond kunnen worden) wat aan de lage kant lijkt. Bijvoorbeeld: de beschikbaarheid van het aminozuur fenylalanine in de eerste 5 uur na consumptie was 73% en 77% voor meelworm- en melkeiwit, maar niet significant verschillend. Deze beschikbaarheid was wel significant hoger voor melkeiwit in de eerste 2 uur na consumptie.
De fractionele snelheid van eiwitsynthese in spieren in rustsituatie was 0.045 %/h (meelworm) vs 0.056 %/h (melk) met een P-waarde van 0.09 (niet significant, maar indicatie van tendens van verschil tussen beide eiwitten). Zo was ook de fractionele snelheid van eiwitsynthese in spieren direkt na inspanning getalsmatig hoger in melk- dan meelwormeiwit (0.073 vs 0.059 %/h) met opnieuw een tendens tot verschil (P = 0.09).
Getalsmatig gezien wijzen de meeste resultaten op hogere kwaliteit melkeiwit. Maar significant (op P = 0.05 nivo) zijn die verschillen er niet (op een enkel kenmerk na). Daarom concluderen de onderzoekers dat meelwormeiwit even goed is als melkeiwit. Daar kan je wat nuance in aanbrengen.
Qua duurzaamheid is het wel noodzakelijk te kijken naar nutrienten dichtheid. Op drogestof basis bestaan meelwormen voor meer dan de helft uit eiwit. Bij melkeiwit is dat ruwweg 30%. Per eenheid eiwit heeft een koe dus een hoop meer voer nodig dan meelwormen om al die niet-eiwit nutrienten (vet, lactose) ook te maken. En dat melkvet en melklactose hebben ook weer prima waarde als voedsel voor mens. Hoe je efficientie van omzetting uitdrukt is daarmee essentieel.
Tenslotte: het belangrijkste is waar je de meelwormen mee voert. In een Wagenings onderzoek uit 2012 kwamen meelwormen een stuk beter uit qua duurzaamheidskenmerken zoals broeikasgassen en landgebruik; maar het voer voor de meelwormen in dat onderzoek bestond uit allerlei granen en wortels. Ingredienten die mensen ook kunnen eten. Is het voer voor meelwormen laagwaardiger, dan zal dat ook (negatieve) impact hebben op hun voerconversie, emissies van broeikasgassen etc. Een koe kan nu eenmaal ook een hogere voerefficientie behalen met veel graan en soja dan met vezelrijke bijprodukten en gras. Maar daarmee verlies je de rol van koe in upcyclen van laagwaardig, vezelrijk voer in hoogwaardige melk.
Wellicht wil voerspecialist en koeienkenner Jan Dijkstra zijn licht over de materie willen laten schijnen: zeggen we iets verkeerds, Jan?
Tedje #4, ik lees in de door de auteurs van het onderzoek zelf opgestelde conclusie het volgende: Ingestion of a meal-like amount of lesser mealworm–derived protein is followed by rapid protein digestion and amino acid absorption and increases muscle protein synthesis rates both at rest and during recovery from exercise. The postprandial protein handling of lesser mealworm does not differ from ingesting an equivalent amount of milk protein concentrate in vivo in humans.
Dat lijkt me een heel duidelijke conclusie. Het gaat natuurlijk over ingestie, een duidelijk afgebakend onderwerp. Mensen als Van Woerkom in #1 denken dat wetenschap alles uitbreiden met mystiek is. Nee, het is een duidelijke vraag stellen, zodat je een controleerbaar antwoord krijgt. Dat een insect een vele malen gunstiger voerconversie (minstens 10X) heeft dan een gemiddelde koe, is het verdere antwoord op een duidelijke ipv mystieke vraag.
Voor de liefhebbers: wat is ethischer: 1 koe slachten waar tientallen mensen van kunnen eten, of duizenden wormen doden voor een paar insecti-snitzells?