Te veel sporten leidt niet alleen tot fysieke vermoeidheid, maar zou ook leiden tot mentale vermoeidheid die vergelijkbaar is met een burn-out.
Je zou daardoor minder goed in staat zijn om beslissingen te nemen. Dat schrijven Parijse onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology.
Als je lichaam overtraind raakt door fysieke overbelasting, zou je dat kunnen omschrijven als een burn-out bij duursporters. De mentale vermoeidheid die optreedt als gevolg van een intensieve fysieke trainingsbelasting lijkt namelijk op die van overmatig denkwerk.
Na een periode van hoge fysieke belasting zagen de onderzoekers bij een MRI-scan een verminderde activiteit in de laterale prefontale cortex. Dit hersengebied is verantwoordelijk voor de cognitieve controle en beïnvloedt onder meer besluitvorming en planning. Als gevolg van fysieke overbelasting, maakten de overtrainde proefpersonen meer impulsieve keuzes.
“Cognitieve controle in deze situatie is het vermogen om ondanks bijvoorbeeld spierpijn te blijven sporten,” zegt auteur Bastien Blain. “We ontdekten dat er een eindige intellectuele component betrokken is bij het sporten. Je kunt het niet eeuwig gebruiken.”
Eerder werd dit impulsieve fenomeen al aangetoond in een Schots onderzoek met hongerige proefpersonen.
MNT - Too much exercise may affect our ability to make decisions
Je zou daardoor minder goed in staat zijn om beslissingen te nemen. Dat schrijven Parijse onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology.
Als je lichaam overtraind raakt door fysieke overbelasting, zou je dat kunnen omschrijven als een burn-out bij duursporters. De mentale vermoeidheid die optreedt als gevolg van een intensieve fysieke trainingsbelasting lijkt namelijk op die van overmatig denkwerk.
Na een periode van hoge fysieke belasting zagen de onderzoekers bij een MRI-scan een verminderde activiteit in de laterale prefontale cortex. Dit hersengebied is verantwoordelijk voor de cognitieve controle en beïnvloedt onder meer besluitvorming en planning. Als gevolg van fysieke overbelasting, maakten de overtrainde proefpersonen meer impulsieve keuzes.
“Cognitieve controle in deze situatie is het vermogen om ondanks bijvoorbeeld spierpijn te blijven sporten,” zegt auteur Bastien Blain. “We ontdekten dat er een eindige intellectuele component betrokken is bij het sporten. Je kunt het niet eeuwig gebruiken.”
Eerder werd dit impulsieve fenomeen al aangetoond in een Schots onderzoek met hongerige proefpersonen.
Is alles wat je 'te' doet in de basis niet slecht voor je?
Nadenken kost energie en als je fysiek vermoeid (uitgeput) bent dan lukt denken ook niet meer zo, want dat kost energie. Een werknemer op kantoor aan bureau achter 1 of 2 computerschermen verbrand 20% van zijn /haar calorieën voor laten werken hersenen toch? ( 20% van onze energie
Menig wielrenner die tegen een berg op geklommen is heeft de ervaring opgedaan dat als je 'stuk' zit het moeilijker wordt om rechtuit te blijven fietsen? Je moet je opeens ook gaan concentreren op rechtuit fietsen waar dat eerder op de dag, eerder in de fietstocht gewoon vanzelf ging en je daar niet bij na hoefde te denken?
Kortom: Schaarste aan energie zorgt voor schaarste voor beslisvaardigheid.
Dit boek Schaarste maakte ooit best veel indruk op mij:
Aan de hand van eigen onderzoek en spraakmakende voorbeelden tonen de auteurs aan dat de gevolgen van schaarste veel verder gaan dan tot nu toe bekend. Ze presenteren uiteenlopende gedragsexperimenten die aantonen hoe schaarste het denkvermogen van mensen verlamt.
In de basis is het boek geschreven waarom arme mensen arm blijven of zoals je wilt kansarme mensen kansarm blijven en de uitgestoken handen niet aanpakken, niet aan kunnen pakken blijkt dus.
Ik las er ook uit dat schaarste aan wat dan maar ook, dus ook energie, veel meer impact heeft op je functioneren dan dat je zelf wist, dan we wisten /weten.