1 min
Wat je als aanstaande of jonge moeder eet, blijkt een ‘significante impact’ te hebben op de hersenactiviteit én het gewicht van je baby. Daar kan je kind later de gevolgen van ondervinden.
De eetgewoonten van de aanstaande mama tijdens haar zwangerschap en borstvoedingsperiode beïnvloeden het on- en pasgeboren kind. Een vetrijk dieet lijkt er voor te zorgen dat nakomelingen meer kans hebben later obees te worden. Het hersencentrum dat eetlust en gewicht beheerst, verandert onder invloed van de eetgewoontes van de moeder.
Dat lijkt te volgen uit een onderzoek met ratten door wetenschappers van het Penn State College of Medicine, gepubliceerd in het Journal of Physiology. De onderzoekers vroegen zich af of een dieet van overmatige vetten tijdens zwangerschap en lactatie invloed heeft op de neurale activiteit en gewichtmanagement in het latere leven van de nakomelingen.
Reflex mechanismes
Dr. Kirsteen Browning legt in FoodNavigator uit dat ze de circuits bekeken die informatie doorgeven van de maag en dunne darm naar de hersenen en terug. Normaal gesproken helpen deze reflexmechanismes ons bij het onder controle houden van hoeveel we eten. Bij obesitas zijn die vaker verstoord en minder gevoelig.
Opzet onderzoek
Eén groep ratten kreeg een high-fat diet (HFD), de andere groep was de controle groep. Bij het HFD bestond 60% van de calorieën uit vet. Bij de controlegroep bestond 13,5% van de calorieën uit vet. De proefdieren aten dit dieet tijdens hun zwangerschap en tot 21 dagen na de geboorte. Daarna werd bij, het bereiken van de adolescentie (bij ratten is dat na 35-42 dagen) de neurale activiteit gemeten die betrokken is bij de energiebalans en de regulering van de eetlust.
Het vetrijke dieet bleek de prikkelbaarheid van bepaalde zenuwen te verminderen die een rol spelen in de controle van eetlust en verzadiging. Daarnaast ontregelt het de afgifte van neurotransmitters. Volgens Browning waren deze reflexen al deels aangetast voordat zich obesitas ontwikkelde. De nakomelingen van de vetetende moederratten waren nog precies even zwaar als die van de controlegroep, maar hun eetreflexen vertoonden het begin van afwijkingen.
’Obesitas als hersenziekte serieus nemen’
"Het wordt tijd dat we het idee serieus gaan nemen dat obesitas, deels, een hersenziekte is", zegt hoofdonderzoeker Browning. Hoe het dieet van moeders de hersenen van hun nakomelingen precies beïnvloedt, is nog onbekend. Is het het vet, of zijn het de calorieën? Browning is van plan om vervolgonderzoek te doen naar de exacte periode waarin het systeem vooral gevoelig is voor wat moeders eten. Daarnaast wil ze onderzoeken of de veranderingen mogelijk omkeerbaar zijn.
Fotocredits: ‘Baby Shower CBS’ Charles Baker Street
Dit artikel afdrukken
Dat lijkt te volgen uit een onderzoek met ratten door wetenschappers van het Penn State College of Medicine, gepubliceerd in het Journal of Physiology. De onderzoekers vroegen zich af of een dieet van overmatige vetten tijdens zwangerschap en lactatie invloed heeft op de neurale activiteit en gewichtmanagement in het latere leven van de nakomelingen.
Reflex mechanismes
Dr. Kirsteen Browning legt in FoodNavigator uit dat ze de circuits bekeken die informatie doorgeven van de maag en dunne darm naar de hersenen en terug. Normaal gesproken helpen deze reflexmechanismes ons bij het onder controle houden van hoeveel we eten. Bij obesitas zijn die vaker verstoord en minder gevoelig.
Opzet onderzoek
Eén groep ratten kreeg een high-fat diet (HFD), de andere groep was de controle groep. Bij het HFD bestond 60% van de calorieën uit vet. Bij de controlegroep bestond 13,5% van de calorieën uit vet. De proefdieren aten dit dieet tijdens hun zwangerschap en tot 21 dagen na de geboorte. Daarna werd bij, het bereiken van de adolescentie (bij ratten is dat na 35-42 dagen) de neurale activiteit gemeten die betrokken is bij de energiebalans en de regulering van de eetlust.
Het wordt tijd dat we het idee serieus gaan nemen dat obesitas, deels, een hersenziekte isHersencentrum aangetast
Het vetrijke dieet bleek de prikkelbaarheid van bepaalde zenuwen te verminderen die een rol spelen in de controle van eetlust en verzadiging. Daarnaast ontregelt het de afgifte van neurotransmitters. Volgens Browning waren deze reflexen al deels aangetast voordat zich obesitas ontwikkelde. De nakomelingen van de vetetende moederratten waren nog precies even zwaar als die van de controlegroep, maar hun eetreflexen vertoonden het begin van afwijkingen.
’Obesitas als hersenziekte serieus nemen’
"Het wordt tijd dat we het idee serieus gaan nemen dat obesitas, deels, een hersenziekte is", zegt hoofdonderzoeker Browning. Hoe het dieet van moeders de hersenen van hun nakomelingen precies beïnvloedt, is nog onbekend. Is het het vet, of zijn het de calorieën? Browning is van plan om vervolgonderzoek te doen naar de exacte periode waarin het systeem vooral gevoelig is voor wat moeders eten. Daarnaast wil ze onderzoeken of de veranderingen mogelijk omkeerbaar zijn.
Fotocredits: ‘Baby Shower CBS’ Charles Baker Street
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Ach ja, een onderzoek bij ratten die een ander metabolisme hebben dan mensen. Juist dit soort omderzoek is lastig te extrapoleren.
Weer een onderbouwing van het feit dat voedingsleer in de geneeskunde(studie) een onderontwikkeld gebied is. In de toekomst zal elke geneeskunde student een aantal vakken in Wageningen moeten volgen....
Het artikel in Physiology heb ik doorgescand, maar het type of verhouding vet (verzadigd/onverzadigd/transvet/omega-3/omega-6 etc) kan ik nergens vinden. Evenals of ze meer/minder of gelijke hoeveelheden kcal kregen. Lijkt me toch vrij essentiële informatie om ook maar iets te zeggen over de resultaten?