De uitspraak is opmerkelijk omdat Eric Hubers, één van de ondervoormannen van Maat, deze week verklaarde dat er handelsbarrières moeten worden opgeworpen om de sterk van de export afhankelijke eiersector in Nederland overeind te houden. Dat staat haaks op de oproep van Maat.
Hubers wil de import van eieren uit bijvoorbeeld Oekraïne tegengaan. Dat kan niet als je ook wilt exporteren.
You can't have your cookie and eat it, zeggen de Engelsen. Maat en Hubers schijnen dat wel wil te willen. Ook Europa wil dat. De eerste goedgekeurde importen uit Oekraïne zijn dan ook een feit. De contracten voor de eieren volgen binnenkort, zo werd gisteren eindelijk bekend.
De uitspraken van Maat en Hubers lijken te laten zien dat de Nederlandse landbouw niet meer weet of de trekker en kar daarachter in hun voor- of achteruit moeten. De vraag die gesteld moet worden luidt: zou er nog iemand zijn die begrijpt wat er aan de hand is, wat er daarom kan gebeuren en vanuit die intelligentie weet wat wijs is?
Na 8 jaar landbouwwatching bekruipt me een angstig gevoel: ik denk het niet. Nederland en Europa zijn de weg kwijt en rommelen maar wat aan.
Ik hoop uiteraard dat ik me vergis in de verbazing waarmee ik dit alles gadesla tijdens deze verder vrolijk stemmende, prachtige zomer.
Fotocredits: Albert-Jan Maat, LTO Nederland
Op 6 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Dick V hoeveel van de geldopbrengst gingen naar de boeren? het meeste geld beland in de zakken van coöperaties. Het stomme van de overheid is dat ze de voedselproductie sector afbreken met lastenverzwaringen en natuuraanleg (natuuraanleg=verminderend landbouwareaal).
Ik moest een beetje grinneken toen ik las dat de export van agrarische producten met 7,4% is gestegen terwijl de totale Nederlandse export met 0,2% is gedaald. Volgens Maat werken Nederlandse boeren als geen ander om de economie uit het slop te helpen. Je zou dus denken dat zijn oproep nergens voor nodig was, al geloof ik dat hij er ook bij vergat te melden dat er nogal wat doorvoerexport in dat getal zit. Niettemin toont hij zich blij. Ach, words, words, words.
Het eerste halfjaar in kilo's: In 2013 bedroeg de uitvoer verse groente en fruit 898 miljoen kg, tegen 985 miljoen kg in 2012 (Minus 9%).
Het eerste halfjaar in euro's: Sterke stijger is onder meer de groenten- en fruitsector, waarvan de export 12,4 procent hoger uitkwam tot 7,2 miljard euro.
@Dick. Wat betreft je vraag (#97): ik meende in een eerder bericht van jou te proeven dat je dacht dat neo-libs en neo-marxisten elkaar niet begrijpen doordat ze elkaars taal niet spreken / werken niet kennen.
Met mijn blijkbaar niet afgemaakte openingszin probeerde ik aan te geven dat ik denk dat dat soort taal-problemen niet het grootste issue is. We begrijpen elkaar op hoofdlijnen wel, maar hebben verschillende opvattingen over de vraag welke van de theorien (neo-lib / neo marx) nu het best door de huidige feiten wordt ondersteund, c.q. hoe je dan de Verelendung (als neo-Marx het best past) te lijf gaat: via een romantisch boerenbeeld met tal van publieke eisen en 40 miljard EU cash subsidie + nog wat non-cash steun of met meer ruimte voor het (grote) bedrijfsleven en ketens of ...
En vervolgens voegde ik er aan toe dat de communicatie problemen mogelijk meer tussen de sector en de maatschappij zitten. Helemaal met Herman eens dat je daarbij vooral boeren moet inzetten, dat is authentiek en heeft emotie. De koe is een goede tweede. Laten zien wat de dilemma's zijn en met welk plan je die te lijf denkt te gaan, en dat uitdiscussieren met de burger (ik schrijf met opzet niet: politiek). En daarbij hebben we boegbeelden nodig, zo stel ik vandaag in Boerderijkrant. En verder laat ik het als econoom graag aan communicatiewetenschappers over ("een expert is een deskundige die weet wanneer hij een andere expert moet inhuren").
Met je eens dat we hier een essentieel punt te pakken zouden kunnen hebben. Een van de onderschatte grote onzekerheden in scenariostudies: lukt het om die kloof te herstellen. Misschien wel een belangrijker variabele dan het klimaat of de vraag in China als het om de omvang van de melkplas in dit land in 2025 gaat.
In die zin heeft de sector de roep om steun aan de exportsectoren (die oproep van A.J. Maat was de aanleiding van deze discussie) in eigen hand. Maar ja, de sector, dat is een collectief, en (marxistische ;-) of corporatistische) collectieven zijn (soms ten onrechte) uit de mode.
@Krijn #87: De Spaanse stal is idd niet zo'n goed voorbeeld (al ben niet goed thuis in de gevolgen van bv ammoniakemissies: zijn die lokaal en afbreekbaar en dus tijdelijk of een plus op de mondiale uitstoot?). Ik wilde er ook niet je indeling mee afvallen. Enkel wijzen op het feit, dat we binnen Europa nog lang geen gelijk speelveld hebben, ook als je de comparatieve voordelen voor lief neemt.