1 min
Maaltijdboxen moeten voedselverspilling voorkomen. Doen ze dat ook echt? Universitair hoofddocent van de Universiteit van Illinois Brenna Ellison verdiepte zich in de duurzaamheid van maaltijdboxen en concludeert: ja, dat doen ze echt.
Vooral voor producten die je niet regelmatig nodig hebt of die alleen in grote hoeveelheden verkrijgbaar zijn, zijn maaltijdboxen een uitkomst. De box levert een precies afgewogen hoeveelheid voor een compleet gerecht.
Hoe zit het dan met de verspilling achter de schermen, bij de boxmakers zelf? Omdat het vaak om kleinschalige bedrijven gaat, valt de hoeveelheid weggegooid eten mee. Samen met een verminderde uitstoot wegen de voordelen van maaltijdboxen zelfs op tegen het vele verpakkingsmateriaal van en in de boxen (en de bezwaren daartegen).
Maaltijdboxproducenten zien ook bederf, of (bijna) verlopen houdbaarheidsdata bij hun producten. Maar weggooien doen ze niet snel; liever geven de boxmakers de voedseloverschotten nog een tweede leven. Ze doneren aan voedselbanken of eigen werknemers en producten die écht niet meer eetbaar zijn, laten ze composteren.
Ook voor de consument zijn er, naast maaltijdboxen, nog tientallen alternatieven die voedselverspilling tegengaan, zoals antiverspillingsplatform Too Good To Go.
Online- en bulkaankopen zijn sinds de coronacrisis populair, omdat je thuis kunt blijven en je aantal contacten beperkt. Maar ook batch koken en maaltijdplanning zijn duurzame corona-effecten die verspilling binnen de perken houden.
Vooral voor producten die je niet regelmatig nodig hebt of die alleen in grote hoeveelheden verkrijgbaar zijn, zijn maaltijdboxen een uitkomst. De box levert een precies afgewogen hoeveelheid voor een compleet gerecht.
Hoe zit het dan met de verspilling achter de schermen, bij de boxmakers zelf? Omdat het vaak om kleinschalige bedrijven gaat, valt de hoeveelheid weggegooid eten mee. Samen met een verminderde uitstoot wegen de voordelen van maaltijdboxen zelfs op tegen het vele verpakkingsmateriaal van en in de boxen (en de bezwaren daartegen).
Maaltijdboxproducenten zien ook bederf, of (bijna) verlopen houdbaarheidsdata bij hun producten. Maar weggooien doen ze niet snel; liever geven de boxmakers de voedseloverschotten nog een tweede leven. Ze doneren aan voedselbanken of eigen werknemers en producten die écht niet meer eetbaar zijn, laten ze composteren.
Ook voor de consument zijn er, naast maaltijdboxen, nog tientallen alternatieven die voedselverspilling tegengaan, zoals antiverspillingsplatform Too Good To Go.
Online- en bulkaankopen zijn sinds de coronacrisis populair, omdat je thuis kunt blijven en je aantal contacten beperkt. Maar ook batch koken en maaltijdplanning zijn duurzame corona-effecten die verspilling binnen de perken houden.
Prachtige discussie van mensen uit de praktijk! Dank daarvoor! Jullie laten zien waar academici miskleunen door het proces onvoldoende te kennen en het niet voorafgaand aan het meet- en rekenwerk deugdelijk in kaart te brengen.
Jeroen, wij hebben vergelijkbare ervaring met bloemen. We sluiten nu orders af voor boeketten die in het voorjaar geleverd worden. Dat is twee weken hetzelfde boeket, dus je moet twee weken leveren. Ben je te vroeg of te laat dan heb je een probleem, schuiven kan niet. Omdat dit om heel specifieke kleuren en grote aantallen (100 000 +) gaat kunnen we er in de vrije markt niks mee. Dit soort orders sluiten we alleen af met een gegarandeerde afname en tegen aantrekkelijke prijs, maar dat willen veel afnemers niet.
#14 Beter zou dus zijn dat boxen bij Udea inkopen en/of dat Udea* boxen in de markt zet naar consumenten toe?
Dank voor je reactie uiteraard.
*Toch groothandel/langere keten...... ?
#13 Ik vreesde al met grote vrezen voor dit antwoord....
Heeft Hendrik toch weer is bar gelijk: Boeren kunnen hun productie volume niet bepalen / managen...
Jeroen van Buuren , je krijgt betaald voor wat je levert. Wij hebben bewust het risico genomen ijssla te telen voor de NPL, als je verkoop in de buurt komt van het gemiddelde heb je mooie extra inkomsten, wordt er een kleine postcode getrokken, dan heb je pech. In de versmarkt is (bijna) gegarandeerde afzet voor een (bijna) gegarandeerde prijs een illusie, ook in de biologische. Die verschilt daarin wezenlijk van (melk)veehouderij en grote delen van de akkerbouw.
Na twee jaar hebben we de beslissing genomen het niet meer te doen.
De box van W&D werd een jaar vooruit gepland. We kregen dan een voorstel om dat te vullen met allerlei min of meer exotische gewassen als mizuna, tatsoi, paarse koolrabi, salanova's, shangai paksoi, etc. Daar moet de plantenteler zaad voor inkopen, planten opkweken, de receptenschrijver moet er recepten voor ontwikkelen. Hier was de hoeveelheid wel enigszins bekend, al blijven vakanties lastig inschatten. Ook in dit specifieke geval trad verspilling op: gewassen waar je minder ervaring mee hebt zijn lastig plannen.
Met Udea, de groothandel waar we al jaren mee werken, maken we in december een planning voor het komend jaar. Elke week maak je een prognose voor de aanvoer van de komende week. Bij hele grote aanvoer zoekt Udea oplossingen via acties, pakketten of eigen snijderij, waarmee pieken weggewerkt worden. Bij pakketten moet je je overschotten zelf zien kwijt te raken.