Diabetespatiënten met (veel) overgewicht die een maagverkleining hebben ondergaan, lopen een kleinere kans op hart- en vaatziekten. Dat is de uitkomst van een vijfjarige Amerikaans
onderzoek.
De NRC schrijft over het onderzoek: "Een maagverkleining bij te dikke mensen met diabetes type 2 halveert de kans op een hartziekte in de vijf jaren erna. Dat blijkt uit onderzoek onder ruim 20.000 patiënten, waarvan er ruim 5.000 tussen 2005 en 2011 door een operatie een kleinere maag kregen."
Dat een zogeheten bariatrische ingreep (omleiding van de dunne darm en/of maagverkleining) tot flink gewichtsverlies en navenante verbetering van veel kwalen (diabetes, bloeddruk, gewrichtsproblemen) leidt, was al bekend. Het verklaart het succes van de ingrepen, die snel in aantallen toenemen. Maar dat de conditie van het hart en de grote vaten dusdanig verbetert dat de kans op hart- en vaatziekten zo sterk afneemt, is nieuw.
De grote gezondheidswinst voor diabetespatiënten is voor veel artsen, ook Nederlandse, reden om bariatrische chirurgie aan te bevelen aan moeilijk behandelbare gevallen. Hierover is controverse, weet de NRC, "want een maagverkleining gaat niet altijd goed. Mensen die geloven dat pillen en het mes een ziekte kunnen oplossen die ook een leefstijlprobleem is, komen nog al eens bedrogen uit." Dat oordeel baseert de NRC op terugval. Tweederde van de gevallen waarin een maagverkleining is toegepast, heeft na ruim 6 jaar weer 20% van het verloren gewicht terug. Niettemin noteert de krant dat volgens de onderzoekers maagverkleiningen een duidelijk betere gewichtsverbetering en tevredenheid van de patiënt laten zien dan diëten en leefstijlveranderingen.
Foodlog-redacteur Huib Stam schreef een boek over maagverkleiningen: Tien jaar lichter.
Dit artikel afdrukken
Dat een zogeheten bariatrische ingreep (omleiding van de dunne darm en/of maagverkleining) tot flink gewichtsverlies en navenante verbetering van veel kwalen (diabetes, bloeddruk, gewrichtsproblemen) leidt, was al bekend. Het verklaart het succes van de ingrepen, die snel in aantallen toenemen. Maar dat de conditie van het hart en de grote vaten dusdanig verbetert dat de kans op hart- en vaatziekten zo sterk afneemt, is nieuw.
De grote gezondheidswinst voor diabetespatiënten is voor veel artsen, ook Nederlandse, reden om bariatrische chirurgie aan te bevelen aan moeilijk behandelbare gevallen. Hierover is controverse, weet de NRC, "want een maagverkleining gaat niet altijd goed. Mensen die geloven dat pillen en het mes een ziekte kunnen oplossen die ook een leefstijlprobleem is, komen nog al eens bedrogen uit." Dat oordeel baseert de NRC op terugval. Tweederde van de gevallen waarin een maagverkleining is toegepast, heeft na ruim 6 jaar weer 20% van het verloren gewicht terug. Niettemin noteert de krant dat volgens de onderzoekers maagverkleiningen een duidelijk betere gewichtsverbetering en tevredenheid van de patiënt laten zien dan diëten en leefstijlveranderingen.
Foodlog-redacteur Huib Stam schreef een boek over maagverkleiningen: Tien jaar lichter.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 april krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Dat ze 'populair' genoemd worden kan ik me wel voorstellen, omdat mensen het veelal zien als 'gemakkelijke manier' om gewicht te verliezen. Ze hebben er geen enkel idee van wat er allemaal bij komt kijken. Er blijken ook de nodige mensen af te haken tijdens het voortraject, want die schrikken daar alsnog van.
Iets dat ook de nodige mensen 'stoort' is dat de behandeling gedekt wordt door de zorgverzekering, omdat ze er zelf niet voor in aanmerking komen vanwege een net te laag BMI.
Zij moeten alles zelf betalen, want zowel inschakeling van hulp + aanpassing van het dieet + de eventuele kosten van een sportschool.
Voor die laatste groep geldt toch ook dat de verzekeraar daarna minder geld kwijt zal zijn aan de behandeling van allerlei kwalen?
Ik weet uit eigen ervaring en onderzoek dat iedere nieuwe patiënt die het traject naar een bariatrische ingreep ingaat van de chirurg te horen krijgt dat hij of zij na de operatie eerst heel veel gewicht zal verliezen, maar na een aantal jaren weer zal aankomen en daarna een stabiel gewicht zal bereiken.
Dat opnieuw aankomen is niet, zoals Wim Köhler in het NRC-artikel suggereert, een nadeel of tekortkoming van de behandeling, maar een normaal en bekend verschijnsel.
Dat verschijnsel wordt enerzijds toegeschreven aan de aanpassing van het lichaam aan een kariger dieet omdat de patiënt minder kan eten. Het energieverbruik past zich naar verloop van tijd aan de verminderde inname aan, zo werkt biologie. Anderzijds blijkt vaak, maar niet altijd, dat de patiënt na een tijdje weer meer kan eten.
De individuele verschillen tussen het weer aankomen enkele jaren na de operatie zijn groot en uiteraard afhankelijk van wat iemand eet en van zijn leefstijl. Ook bariatriepatiënten moeten gezond leven, net als iedereen.
Het komt zelden voor dat een bariatriepatiënt weer op zijn oude gewicht of daar in de buurt terugkeert. Voor vrijwel alle patiënten geldt dat het gewichtsverlies ook na vele jaren blijvend is. Elke kilo gewichtsverlies is gezondheidswinst. Tientallen kilo’s gewichtsverlies is een enorme gezondheidswinst (zie het onderzoek waar bovenstaand artikel over gaat). Obesitasdeskundigen en behandelaren kijken daarom niet naar de kilo’s die eraf gaan na de operatie, maar naar de meetbare en zichtbare verbetering van de gezondheid. Bariatrie is geen cosmetische chirurgie, maar bedoeld om de kwaliteit van leven te verbeteren.
Ziektekostenverzekeraars dekken de kosten van de operatie en de behandeling (die zo’n tienduizend euro of meer kunnen belopen) omdat zij berekend hebben dat die patiënten als zij de operatie niet krijgen in de loop van hun (kortere) leven de verzekeraar meer geld gaan kosten aan de behandeling van allerlei kwalen (zoals hartziekten) die zich na een bariatrische ingreep niet voor zullen doen.
Het is algemeen geaccepteerd onder obesitasdeskundigen dat bariatrische chirurgie de enige interventie is die blijvend gewichtsverlies en gezondheidswinst oplevert voor obesitaspatiënten. Dat is heel iets anders dan te zeggen dat het beter of slechter is dan verbetering van voedingsgewoonten en leefstijl. Die fout wordt vaak gemaakt, ook door Wim Köhler.
Alle maatregelen die (hopelijk) genomen (gaan) worden om onze voedselomgeving te verbeteren en om jongeren en volwassenen te stimuleren gezonder te eten en te leven hebben vooral een preventief doel. Als het goed gaat levert dat gezondere generaties op. Dat is helemaal niet uitgesloten, wereldwijd zijn er tekenen dat preventieve programma’s van allerlei aard werken.
Natuurlijk lukt het sommigen die nu obees zijn om veel overtollig gewicht te verliezen en de kilo’s eraf te houden door het volhouden van een dieet. Die mensen leveren een bovenmatige inspanning. Maar meer dan 80% van degenen die aanvankelijk gewicht verloren door te diëten, kwamen weer terug op hun oorspronkelijke gewicht, of daarboven.
Dat zijn de feiten van het obesitasonderzoek. Obesitas is een multifactoriële ziekte, met meerdere en per persoon variërende oorzaken. Voor de meeste mensen geldt wel dat de biologische aandrang om te eten sterker is dan hun vermogen om niet te eten. Leefstijlveranderingen kunnen gedrag veranderen, maar niet die aandrang tot eten. Dat verandert wel na een bariatrische ingreep en dat verklaart dan ook het succes voor een belangrijk deel.
Wim Köhler noemt maagverkleiningen ‘populair’. Ik zou ze liever noodzakelijk noemen.
>> Tweederde van de gevallen waarin een maagverkleining is toegepast, heeft na ruim 6 jaar weer 20% van het verloren gewicht terug. <<
Bij een maagverkleining wordt je maag weer groter als je regelmatig meer eet.
Zijn er ook cijfers bekend over 'de gevallen' (<- wat is er mis met 'de mensen'?) die een maagomleiding hebben gehad?