Het gesprek met Emiel Hakkenes in Trouw is hier te vinden. De column in Nieuwe Oogst hier.

Hakkenes spreekt met Calon in de marge van het insectenoverleg in Driebergen over alle recente affaires rond boeren van de laatste tijd: het gedrag van melkveehouders na het afschaffen van het melkquotum, de fipronilaffaire en de mestfraude waarvan iedereen wist, behalve de publiekspers en publiek. Enkele passages uit het interview met Hakkenes:

Calon gaat er voor zitten. “Toe maar. Wat wil je weten?”

U zei bij uw aantreden in januari dat u rode kaarten wilt uitdelen aan ‘rommelaars’. Hoeveel heeft u er al uitgedeeld?

“Ik ben niet in de positie om rode kaarten uit te delen. Maar we gaan wel naar dat systeem toe. Het komt uit de pootgoedteelt, daar werkten ze ermee. Als een boer… mag ik dit even afmaken? Je kijkt van: laat hem maar lullen.”

Kunnen de boeren die verantwoordelijkheid wel aan? Mestfraude, overschrijding van het fosfaatplafond, fipronil in eieren…

“We hebben nu gesodemieter met de mestfraude. Dat moeten we oplossen. Uitroeien. Het alternatief is het Ceaușescu-model, dat je alles bij de staat neerlegt. Maar zelfs in een politiestaat glippen slimmeriken door de mazen van de wet.”

Het fosfaatpobleem ontstond doordat boeren meer koeien gingen houden na afschaffing van het melkquotum. Is dat geen teken van gebrek aan zelfbeheersing?

“Dat kun je wel lekker populistisch zo stellen, maar in heel Europa werden de quota afgeschaft. Dan zou het debiel zijn om ze in Nederland te houden. Er was helemaal niemand die in de gaten had dat we over de fosfaatlimiet zouden gaan. Niemand dacht: die boeren gaan nu melken als een gek. Anders was er heus wel wat aan gedaan.”

Over verantwoordelijkheid gesproken: fraude met mest...

“Ik zat in Argentinië op de zaterdag dat NRC Handelsblad daarover berichtte. Ik heb eerst hartgrondig gevloekt. Of mag ik dat niet zeggen in Trouw? Het was duidelijk dat er een artikel aan zat te komen. Op dinsdagmiddag heb ik al met minister Schouten overlegd. Ze vroeg hoe ik me zou opstellen. Ik zei: ‘Snoeihard, Carola, zero tolerance’. Zaterdagmorgen kreeg ik een appje van de directeur-generaal van het ministerie van landbouw dat Carola een overleg wilde. Sorry trouwens dat ik steeds Carola zeg, ik ken haar al vrij lang. Toen ik op zondag weer thuis was, las ik de hele toestand. Jij zult mijn column in het LTO-blad wel niet gelezen hebben, maar daarin schrijf ik dat het NRC-onderzoek opgewarmde prak is. Maar ik ben ook niet van gisteren, ik praat ook met boeren en het is duidelijk: er wordt gefraudeerd. Daar moeten snoeiharde sancties op komen te staan.”

Hadden die strenge sancties niet al veel eerder ingevoerd kunnen worden?

“Vast wel. Waarom dat niet gebeurd is? Sorry jongen, ik ben sinds 1 januari voorzitter van LTO Nederland. Ik heb geen idee. Maar er heerst een cultuur waarin het geen probleem is om naast de wet te leven. Die cultuur moeten we met wortel en tak uitroeien.”


Hoe dat laatste moet, blijft onduidelijk ondank de ferme taal. Hans Huijbers, voorzitter van de Zuid-Nederlandse ZLTO-boeren, gaf al twee weken geleden de onmacht van een boerenbestuurder gewoon toe en vroeg om een overheid die ingrijpt.

De interviewer legde in zijn verslag van het gesprek met Calon een opvallend accent op de lichaamstaal en oogopslag die Calon in zijn gesprekspartner meende te moeten benoemen.
Dit artikel afdrukken