1 min
De zomerhitte dwong de Limburgse paprikateler Erik Gubbels een miljoen paprika’s te 'dumpen'. Er zaten vlekjes op en daarom waren ze niet geschikt voor de handel. Na de weggeefacties met tomaten afgelopen zomer, ontploften de sociale media van verontwaardiging. Schande, want die paprika’s zijn toch ook gewoon eetbaar! Ja natuurlijk maar het is ook beetje onzin, zegt een journalist en tuindersdochter.
Zomaar ergens een miljoen paprika’s dumpen kan niet. De Limburgse gemeente Peel en Maas adviseerde Gubbels zijn paprika’s om te ploegen. Daarom besloot Gubbels de groente als compost te gebruiken op een van zijn velden, schrijft het AD.
Velen reageerden online verontwaardigd omdat de paprika’s vanwege een klein schoonheidsfoutje niet in de supermarkt belandden. Het publiek had de kleine pruimen van Kees Hamelink en de gerimpelde tomaten van Jos van Mil nog vers in het geheugen.
Toch is het heel normaal dat ‘mislukte’ oogsten of overschotten een andere bestemming vinden. Dat is alleen niet algemeen bekend.
De in tuinbouw gespecialiseerde journaliste en tuindersdochter Pieternel van Velden legt het ons aan de telefoon uit: “Ik denk dat niemand het een leuk verhaal vindt,“ zegt ze. “Toch gaan overschotten al van oudsher naar de dieren en dat is ook prima. Zo wordt kostbaar voedsel gerecycleerd. Maar boeren en telers lopen er gewoon niet mee te koop.”
Overschotten uit de tuinbouw aan de koeien voeren is een doodnormale praktijk, en daarom ook geen nieuws vindt Van Velden. Wel nieuws was dat Jos van Mil van de Tommies snacktomaten besloot om zijn 6 miljoen gerimpelde snacktomaten weg te geven. Dat vond Van Velden een mooi initiatief: “Klein beetje jammer dat die paprika’s nu dan wel weggegooid worden, maar ik weet zeker dat Gubbels dat echt niet graag doet. Hij had ze veel liever willen verkopen,” aldus Van Velden.
Les: als er geen markt is maar een overschot aan aanbod, kun je voedsel ecologisch gezien het beste teruggeven aan de bodem of via dieren en hun mest daar weer laten belanden. De sympathie van acties tegen weggooien, zet dat besef in een kwaad daglicht. Toch zijn mensen minder goed in het recyclen van overschotten dan de bodem of dieren. Onze ontlasting verdwijnt via de riolen uiteindelijk in zee en komt niet meer terug op de akkers of in de kassen.
Dit artikel afdrukken
Velen reageerden online verontwaardigd omdat de paprika’s vanwege een klein schoonheidsfoutje niet in de supermarkt belandden. Het publiek had de kleine pruimen van Kees Hamelink en de gerimpelde tomaten van Jos van Mil nog vers in het geheugen.
Toch is het heel normaal dat ‘mislukte’ oogsten of overschotten een andere bestemming vinden. Dat is alleen niet algemeen bekend.
De in tuinbouw gespecialiseerde journaliste en tuindersdochter Pieternel van Velden legt het ons aan de telefoon uit: “Ik denk dat niemand het een leuk verhaal vindt,“ zegt ze. “Toch gaan overschotten al van oudsher naar de dieren en dat is ook prima. Zo wordt kostbaar voedsel gerecycleerd. Maar boeren en telers lopen er gewoon niet mee te koop.”
Overschotten uit de tuinbouw aan de koeien voeren is een doodnormale praktijk, en daarom ook geen nieuws vindt Van Velden. Wel nieuws was dat Jos van Mil van de Tommies snacktomaten besloot om zijn 6 miljoen gerimpelde snacktomaten weg te geven. Dat vond Van Velden een mooi initiatief: “Klein beetje jammer dat die paprika’s nu dan wel weggegooid worden, maar ik weet zeker dat Gubbels dat echt niet graag doet. Hij had ze veel liever willen verkopen,” aldus Van Velden.
Les: als er geen markt is maar een overschot aan aanbod, kun je voedsel ecologisch gezien het beste teruggeven aan de bodem of via dieren en hun mest daar weer laten belanden. De sympathie van acties tegen weggooien, zet dat besef in een kwaad daglicht. Toch zijn mensen minder goed in het recyclen van overschotten dan de bodem of dieren. Onze ontlasting verdwijnt via de riolen uiteindelijk in zee en komt niet meer terug op de akkers of in de kassen.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Pieternel, ik heb het inderdaad over verspilling en met nadruk over open teelten. Dan kun je niet even meer of minder licht, voeding of water geven voor die laatste millimeter. Dan is de natuur soms de baas. Dat kan heel lokaal zijn en je zult de pech maar hebben...
Rinie #45 Heb ik het over verspilling? Dacht het niet. 1 millimeter kortere komkommers gaan niet in de afvalcontainer, maar gaan naar een ander afzetkanaal. Ze leveren misschien iets minder op, maar dat is een andere discussie.
Ergens moet je de grens trekken tussen klasse I en II (heb vroeger vaak bij dat soort besprekingen gezeten). Stel je die grens 1 mm bij, verandert er niks aan het systeem. Veredelaars maken gewoon iets langere of kortere komkommerrassen of telers laten hun vruchten een paar uur langer aan een plant hangen (ze groeien namelijk nogal snel, die komkommers). Net wat je wilt.
Ik prijs een goed initiatief om consumenten iets uit te leggen over tijdelijke kwaliteitsproblemen als gevolg van klimaatomstandigheden, maar ook dat staat weer los van een structurele discussie waarin de retail hoge eisen stelt aan de kwaliteit van producten.
Pieternel je hebt gelijk het gaat om 2 dingen die langs elkaar lopen: de overschotten en de 2e klas producten. Beiden leiden tot verspilling. Omdat de discussie al van voor de supermarkten stamt is het zinvol om die op een relevant niveau te revitaliseren omdat de tijden in alle opzichten zijn veranderd. Het gaat niet alleen over glastuinbouw zoals hier nu op foodlog maar vooral over natuurafhankelijke producten van de volle grond die ondersteund worden in de actie Hete Zomer Oogst. En het gaat niet om gekwetste en gedeukte producten maar om die ene millimeter te klein waardoor een volwaardig product de markt niet haalt. Een discussie, zo blijkt inmiddels op social media, die kan rekenen op de steun van vele consumenten. En vroeg of laat geven zij de doorslag zoals bij de plofkippen die in Nederland op de schappen hebben plaatsgemaakt voor minimaal 1 ster kippen. Dat heeft ook meer dan 10 jaar geduurd. Als je dat marketing noemt dan heeft dat goed gewerkt. Geef het beestje maar een naam. In mijn ogen is er niks mee om het ontwikkelen van een herziene visie af te trappen met een actie als Hete Zomer Oogst. Wat me opvalt is dat we hier uit de hoek van tuinders en handelaren tegengas krijgen terwijl consumenten massaal positief reageren. Stof om dieper op door te denken dus. Voor alle betrokkenen.
Pieternel, dank! Twee benen op aarde. Dat hadden we hier dringend nodig.
Met kromme tenen zit ik naar het voorlichtingsfilmpje te kijken van Hete Zomer Oogst. Mijns inziens worden hier twee zaken aan elkaar geknoopt, die los van elkaar staan.
1. Het gaat om Klasse II producten, die door de retail niet worden betaald. Dat is een discussie zo oud als de weg naar Rome, al van voor de tijd dat er supermarkten bestonden. Dat soort producten gingen naar de markt, of naar 'de Turk'. Niemand gaf er iets voor. Ik zou zeggen: breng ze naar snijderijen, droog ze, maar er soep van, zet ze op zuur of maak er jam van en verpest er de markt niet mee. Leuk dat je het publiek wil overtuigen dat ze kromme of gedeukte vruchten moeten kopen(marketingpraat), maar er zijn genoeg oplossingen te bedenken zonder verspilling.
2. Het gaat om een hete zomer, waarin de producten niet allemaal klasse I halen en door de weersomstandigheden productiepieken ontstaan. Het is een incident. Ook al zo oud als de weg naar Rome. Vergeten we even dat in dit soort zomers de vraag naar saladegroentes tegelijkertijd vaak daalt, want dan staan de moestuinen in Europa vol heerlijke tomaten en lukt het om zelfs paprika's van je landje te halen. Dat probleem lost zich vanzelf op als het weer omslaat.
En dan ontstaat er ineens een discussie over totale overproductie. Het hele jaar? Een week? Een maand? Dat heeft niets met schaalgrootte van individuele bedrijven te maken, of met een teler die incidenteel paprika's dumpt. Als er in de glastuinbouw sprake is van overproductie, dan daalt de prijs en vallen vervolgens na een tijdje de zwakkere bedrijven af.
Overigens hadden de coöperatieve groenteveilingen destijds een handig systeem voor het wegwerken van tijdelijke productiepieken. Je betaalde als telers gezamenlijk aan het Productfonds. De veiling hanteerde een vastgestelde minimum verkoopprijs en als de handel niet wilde betalen draaiden de producten door en werden vernietigd. Telers kregen voor dat product toch een doordraaivergoeding uitbetaald uit het fonds (een soort verzekering) en de markt werd op deze manier snel gezuiverd.
Op 10 augustus j.l. bood Hoogvliet Supermarkt 5 kg perfecte trostomaten aan voor € 2,49. Nog nooit zo goedkoop tomaten gekocht, dacht ik als consument blij. Wat sympathiek van de supermarkt om te helpen bij het wegwerken van het overschot. Bij navraag was de telersprijs die dag € 0,06 per kg. Reken dus maar even uit wat de supermarkt verdiende. Slim.