Wat te doen met de oprukkende dikkerd? Er kwam tot op heden weinig sjoege van de kenners op die vraag, terwijl de dikkerds waarmee inmiddels hele voetbalstadions te vullen zijn, ziek zullen worden tenzij ze begeleiding krijgen. Dat kost geld.
We zijn ons er nog weinig van bewust, maar bereidt u zich vast voor. Die kosten zullen ervoor zorgen dat u straks fors minder te besteden hebt omdat de behoefte aan zorg fors zal toenemen maar het geld om ervoor te betalen straks op is. Jammer dus, want het debat verdient alle aandacht. Binnenkort stuurt minister Schippers een nota naar de Tweede Kamer waarin zal staan dat ze de zorg die nu besteed wordt aan de dikker wordende medemens wil schrappen. Ze is op zoek naar centen.

als dikte ziekte is, is er geld
Preventie-campagnes moeten verdwijnen, zegt Schippers al jaren. Zogenaamde leefstijlkwalen worden 'ontmedicaliseerd'. Dat is een klap in het gezicht van mensen als Jaap Seidell die er nou juist voor gezorgd hebben dat dikte de status van ziekte kreeg. Daar hadden ze een nadrukkelijk motief voor. Ziekte hoort in het zorgpakket en zorgt dus voor geld. Zonder geld kunnen behandelaars niets doen, want het zijn geen vrijwilligers. Als je dikte dus een ziekte noemt, kun je geld vrijmaken om het te behandelen. Vanuit die optiek is er een duidelijk motief om de gevolgen van teveel eten en te weinig bewegen te willen medicaliseren.

flauwekul
Minister Schippers en kamerlid Anne Mulder, ook van haar liberale VVD, vinden dat je reinste flauwekul. Teveel eten doe jezelf. Als je daar eerst 10, daarna 20 en vervolgens zelfs 30 of zelfs 50 kilogrammen overgewicht door krijgt, dan kies je daar zelf voor.

Eigen schuld, dikke bult en een dikke buik erbij. Als je goed om je heen kijkt, zie je de laatste tijd steeds meer 40 jarigen met billen die niet meer op het zadel van de scootmobiel passen en buiken die nauwelijks meer achter het stuurtje willen. Die scootmobiel moeten ze dus voortaan op de een of andere manier zelf gaan betalen. Net als de insuline die ze moeten spuiten omdat ze ernstig diabeet zijn geworden door het vele eten waar ze zelf voor hebben gekozen.

dalende scootmobielverkopen
Op dit moment zien de scootmobielverkopers nog gouden tijden voor zich, maar ze beginnen zich zorgen te maken. Het tij verandert, want er moet bezuinigd worden en daar moeten de argumenten voor gezocht worden. En het klinkt zo logisch als maar kan. Niemand dwingt je om teveel te eten en dus moet je met je te dikke reet maar op de blaren in plaats van op dat scootmobielstoeltje gaan zitten.'Die liberale VVD'ers snappen het niet', zeggen in koor "dr. Frank" van Berkum, Willem Vermeend (Nederlandse Public Health Federatie) en Hans Stam (Hartstichting). Ze steunen Seidell en stellen zich openlijk op tegen Schippers. Mensen willen helemaal niet dik worden. Het overkomt ze omdat ze in luilekkerland wonen en geen weerstand kunnen bieden aan het eten dat hen dagelijks via honderden reclameboodschappen en andere prikkels bereikt. Mensen lijken wel verstandig en zijn dat ook wel, maar niet over eten. Het onderbewuste ik regeert en is de baas over onze buik en billen. Eigen verantwoordelijkheid gaat je niet helpen, want daarvoor moet je bij je bewustzijn en niet bij je onderbewuste wezen. Het bewustzijn is tegen dik zijn. Wie wil er nou bewust te dik of ziek worden? Op wat ontspoorde geesten na, niemand natuurlijk. Daar heeft de VVD best gelijk in. De partij moet alleen mijn onderbewuste ik hebben. De protesteerders waarschuwen de minister dat de centjes die ze nu bespaart er straks dubbel en dwars weer bij moeten omdat haar partij op de verkeerde voordeur bonkt.

Harken de heren geld bij elkaar omdat ze werken in de zorg, of omdat ze weten dat ze u straks de deur moeten wijzen en dat willen voorkomen?

etende aap
Mijn standpunt is bekend. Ons etende ik is een ander. Daar hadden we geen last van toen eten nog duur was en niet overal voor het grijpen lag, maar nu wel. In luilekkerland zijn alleen de onverantwoordelijken liberaal. Dat is een argument dat ook liberalen verstaan. Een etende aap geef je ook geen kiesrecht. Volgens wetenschappers die zich met onze evolutie bezighouden klopt dat als een bus. Als u gelovig bent mag u ook zeggen dat God ons schiep om te overleven in de natuur en dus ook in tijden van schaarste. We hebben een onderbewust apenbrein. Het vertelt ons dat we moeten aanvallen als we eten tegenkomen, en vooral als het om zoet, vet en zout (u-weet-wel: 'fout') gaat, want dat is schaars in de natuur (maar niet in onze stadse jungle). Echt nadenken doen we met ons liberale mensenbrein, dat we nooit leerden toe te passen op eten en rest van ons apenbrein. De verbindende programmatuur tussen die twee is God vergeten. Teveel en fout eten is dom, maar we doen het lekker toch.




Dit artikel afdrukken