1 min
Keurmerken voor duurzaamheid zouden duidelijker moeten zijn. Ze geven nu te weinig informatie over de werkelijke duurzaamheidsimpact van een product, terwijl de consument hier wel behoefte aan heeft. Dat zegt het LEI. Het is een opzienbarende conclusie omdat veelal wordt aangenomen dat consumenten niet willen weten hoe het zit maar erop willen kunnen vertrouwen dat het goed zit. Eenvoudig gezegd, zou de conclusie kunnen luiden dat de consument dat laatste zelf wel uitmaakt.
Het rapport van het LEI is hier te downloaden. Het persbericht van het LEI zegt:
Uit het onderzoek Inzicht voor de consument in duurzaamheidslabels van Wageningen UR (LEI, FBR en Rikilt) naar acht keurmerken blijkt dat organisaties uit de hele productieketen deze keurmerken vooral gebruiken om risico's af te dekken en een betrouwbaar imago te ontwikkelen. Vaak ontbreken eisen voor het vaststellen en meten van duurzaamheidsimpact. Terwijl consumenten keurmerken willen gebruiken om een goede keuze te kunnen maken of een bijdrage te leveren aan een duurzamere wereld.
Informatie over de milieu-impact van voedselproductie is vaak lastig te vergelijken door verschillen in methodologie en de parameters waarin deze informatie wordt uitgedrukt. Tussen organisaties bestaat ook veel verwarring over de definitie van 'duurzaamheid'. Maar volgens de onderzoekers is het mogelijk een set minimale scores op te stellen voor diverse thema's waarbij een groot deel van de consumenten een product als duurzaam zou beschouwen.
Fotocredits: LEI
Dit artikel afdrukken
Uit het onderzoek Inzicht voor de consument in duurzaamheidslabels van Wageningen UR (LEI, FBR en Rikilt) naar acht keurmerken blijkt dat organisaties uit de hele productieketen deze keurmerken vooral gebruiken om risico's af te dekken en een betrouwbaar imago te ontwikkelen. Vaak ontbreken eisen voor het vaststellen en meten van duurzaamheidsimpact. Terwijl consumenten keurmerken willen gebruiken om een goede keuze te kunnen maken of een bijdrage te leveren aan een duurzamere wereld.
Informatie over de milieu-impact van voedselproductie is vaak lastig te vergelijken door verschillen in methodologie en de parameters waarin deze informatie wordt uitgedrukt. Tussen organisaties bestaat ook veel verwarring over de definitie van 'duurzaamheid'. Maar volgens de onderzoekers is het mogelijk een set minimale scores op te stellen voor diverse thema's waarbij een groot deel van de consumenten een product als duurzaam zou beschouwen.
Fotocredits: LEI
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Er is recent een boek uitgebracht dat de sinaasappeleconomie in Brazilië gedetailleerd schetst. Heb het niet gelezen, de inhoudsopgave is hier te vinden:
[url=http://www.wageningenacademic.com/_clientfiles/TOC/orangejuice.pdf[/url]
@ Wouter.
Dat lijkten de twee grootste boosdoeners in mijn verhaal inderdaad. In ieder geval als het gaat om voedsel.
We hoeven overigens onze poep niet terug te sturen naar Afrika. Een kilo Hollandse appels tegenover elke kilo bananen brengt hetzelfde beoogde evenwicht(hoeven we de mest niet eens exportklaar te maken ;))
Probleem is alleen dat het prijsverschil tussen Europese en Afrikaanse kost een barrière vormt.. Iig is een evenwicht in import en export brengen wel 1 van de oplossingen. Samen met een goede mestproductie met duurzame export(logistiek) wel de toekomst denk ik...
Bedankt Wouter, nu heb ik mijn antwoord helemaal.
@Steven, het laatste woord is daar nog niet over gezegd. Persoonlijk vind ik de case maar matig interessant, en heb niet de indruk dat je bron heel goed is. Het verdampen van water (indikken, 2200 per liter water), het bevroren transport van concentraat, en vervolgens een of soms tweemaal pasteuriseren (4200 J per liter), kost sloten energie en water. het voordeel is dat het wel lang houdbaar is en het is lekker goedkoop. Maar een dergelijk product is tevens voornamelijk suikerwater (vitamine C wordt toegevoegd tot het oorspronkelijke niveau). Vers geperst lijkt ideaal, maar sinaasappels moeten wel (meestal niet gekoeld) naar de Benelux komen. Vers geperst in de winkel is maar 6-10 dagen houdbaar, en derving is groot. En dan heb je natuurlijk PurePulse en Pascalisatie van versgeperst sap. Goed voor de gezondheid, lekker en voldoende houdbaar. Maar ik ben bevooroordeeld zoals je zult begrijpen; dit is wat wij doen en een paar centjes mee verdienen. Kortom wat ik ook over dat onderwerp zal zeggen, ik heb er gedoe over. Exacte getallen hou ik dus voor me.
@ wouter: ik vond inmiddels wat ik zocht: Behind the label: orange juice. Wellicht vergooi je geen bedrijfsgeheimen het artikel eens te willen doorlezen en er je persoonlijke commentaar op te geven? Zou erg gewaardeerd zijn.