Eind deze maand studeert Emke Vandueren af als licentiate in de toegepaste economische wetenschappen major marketing aan de Universiteit van Hasselt met haar eindverhandeling over 'de rol van eerlijke handel in België'. Mij werd gevraagd haar thesis inhoudelijk te taxeren. Op bladzijde 51 lees ik:
"Een alternatief [voor het Fair Trade principe] zou erin kunnen bestaan om een minimaal percentage van de prijs voor de boeren overeen te komen, waardoor de efficiëntie en flexibiliteit van het prijssignaal wordt behouden."Slim idee. Ik ga haar vragen of dat niet een 'minimum percentage' mag zijn. Want eerder, op blz 48 en 49, rekent ze voor ons uit:
"De koffie-industrie genereert in het Noorden miljarden dollars winst, waarvan de mensen die de koffie zelf verbouwen bijna niets terug zien. Koffie telen is een zeer arbeidsintensieve en tijdrovende bezigheid. De telers zouden het grootste deel van de winsten moeten verdienen, vermits hun aandeel in de value-chain van koffie het grootst is. Met de prijs voor een kop koffie in London of New York zouden de zakken koffiebonen van vijftig kilo, afkomstig uit het Tambopatadal in Mexico, per stuk $13 000 waard moeten zijn. De coöperatie van koffieboeren in het Tambopatadal krijgt hiervoor slechts $70, iets minder dan 1/80ste deel."
Wat moeten we hier mee, heren en dames (aspirant-)marketeers?
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Vergeet niet dat de invloed van DE, Starbucks, Nestle of Kraft (ook een grote jongen) tot op zeker hoogte ook beperkt is. Ze hebben natuurlijk aardig wat in de melk te brokkelen, maar de rede dat de koffieprijs laag is is vanwege overproductie. De Wereld Bank heeft ooit besloten om van Vietnam een koffie producerent land te maken, gevolg, een lage robusta prijs aangezien de markt overspoeld wordt.
De opmerkingen zijn iets te eenzijdig, en die scriptie gaat hier kennelijk ook aan voorbij. Iets te veel met de oogkleppen op gekeken?
@Dick. "wat bedoel je eigenlijk met de vraag boven je stuk?" Sorry dat ik laat reageer, maar so little time. Blabla.
126 dollar voor een zak koffie, da's de Fairtrade-minimumprijs. Ik noem dat een aalmoes. Een gewetenssusser. Die prijs garandeert dat een producent vooral net niet kopje onder gaat. In die zin is het geen alternatief voor de gangbare handel. Dat stelt Emke ook in haar verhandeling. Dus doet ze voostellen. Ter discussie.
Arbeid die in behoorlijke omstandigheden fatsoenlijk wordt vergoed, blijft hét middel bij uitstek om de kost te verdienen. Goed verspreid grondbezit, samen met een duurzaam beheer van velden, weiden, bossen en wateren, kan in vele landen tallozen aan de nodige productiemiddelen, werk en inkomen helpen. Een verstandige industrialisering die gebruik maakt van een milieuvriendelijke technologie kan wonderen doen op het vlak van de werkgelegenheid en de inkomensgroei. Echte vrije handel, waarbij alle partijen hun voordeel doen, draagt daar bovenop nog bij tot de verspreide rijkdom. stelt VRT-journalist en andersglobalist Dirk Barrez in zijn artikel 'voor iedereen een mondiaal basisinkomen'.
Wat ik met de titel bedoelde, is dat mijns inziens dit principe van gegarandeerde minimumprijs geen mythische heilige koe mag worden. Zoals het neo-liberalisme er al één teveel is. Strijden voor een aalmoes is mij alvast te weinig.
OkOk
Dick, ik probeer enkel discussies op gang te brengen. Ik heb niet het grote passende verhaal in huis. Samen kunnen we misschien inspireren?
Op molblog dreigden vanmiddag lokale bioworteltjes te worden bevoordeeld ten koste van bioproducten uit de Derde Wereld.
MVO is moeilijk voor marketeers. Ze doen het liever met Ronald McDonald en 'wat leuks' voor arme negertjes op links en hamburgers en Magnums op rechts. Dat links en rechts geen zinvolle noties zijn en MVO en FT gewoon business modellen zijn voor je business zelf staat nog nauwelijks aan het begin van het denken.
Toch, Steven, dat vooorstel zou nou juist de kern van je post kunnen hebben zijn. Deze was wel heel evident. Wat marketeers vinden zal me eigenlijk worst wezen, inzoverre we zelf onvoldoende basis kunnen geven om een eigen mening te hebben.