1 min
Ik had het erover met een Franse vriendin die het een schandaal vindt dat zoiets mag. Nonsens, zei ik, het is een natuurlijk product en mensen willen nou eenmaal hele stukken die op die manier tenminste iets opbrengen. Toen ik dat zei, kwam er een nieuw verhaal op tafel: 'La remballe', het herverpakken van vlees omdat het tegen of over de uiterste verkoopdatum is gegaan.
Ik kreeg een linkje naar een filmpje van een team met een geheime camera toegestuurd (zie hieronder). Ze laten zien hoe in een Franse super vlees wordt herverpakt en hoe de Algemene Inspectiedienst om de tuin wordt geleid. In het labo wordt aangetoond dat er inderdaad herverpakt en bacteriologisch niet meer helemaal fris vlees in de winkels ligt. Val je er meteen van om? Nee. Er is hooguit een gevaar voor zwakkere en oude mensen.
Helaas is het filmpje Franstalig zodat voornamelijk onze Vlaamse kunnen 'griezelen'. Het is ook even schrikken. De straf op 'remballeren' - herverpakken - is 14 jaar gevangenis straf. Niet mals dus. De slager verdedigt zich met een beroep op druk van de baas: er moeten marges worden gemaakt en dus gooi je geen geld weg.
Lizet Kruyff maakt vanmorgen de redactie opmerkzaam op een stukje in de Londense Times, waarin het gaat over duurzaamheid. We maken ons druk over eetkilometers, koeienscheten, de introductie van elektrische auto's en eiwitvervangers, maar niet over iets dat meteen een volle derde (!!) van onze onduurzame consumptie scheelt: onze hufterige weggooierij.
Als we net als vleeslijm - niks 'weer een additief', het is een slimme technologische toepassing van een natuurlijk middel - die 'remballe' nou eens zouden toestaan? Met een waarschuwing: alleen voor gezonde duurzame mensen. Dat zal ons misschien leren.
NB: bij mij blijft iets knagen bij het zien van dat filmpje - de etikettenfraude wordt wel heel openlijk uitgelegd door een supermarktmedewerkster. Zouden de super daarginder al veel verder zijn dan Puur & Eerlijke duurzaamheid?
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_480_289_84_s_c1.jpg)
Wat is het verschil tussen Transglutaminase, aka Meat Glue en trombine ?
Of is het hetzelfde ?
Voor koks is het blijkbaar een bekend begrip. Je kan er leuke vleescombinaties meemaken. St. jacobsschelpen en lamsvlees bijvoorbeeld.
http://cookingissues.wordpress.com/primers/transglutaminase-aka-meat-glue/
Transglutaminase (TG or TGase), better known to chefs as “Meat Glue,” has the amazing ability to bond protein-containing foods together. Raw meats bound with TG are often strong enough to be handled as if they were whole uncut muscles. TG is safe, natural, and easy to use. In the kitchen, TG is primarily used to:
• Make uniform portions that cook evenly, look good, and reduce waste
• Bind meat mixtures like sausages without casings
• Make novel meat combinations like lamb and scallops
• Produce special effects like meat noodles, meat and vegetable pastas (using gelatin as a binder), etc. Additionally, TG can thicken egg yolks, strengthen dough mixtures, thicken dairy systems, and increase yield in tofu production, among other useful applications.
Het plakken van vlees is in eerste instantie "het vernaggelen" van de consument. Er wordt waarde aan stukken vlees gegeven die het niet zou mogen hebben. Klassiek voorbeeld is de Tbone steak van dichtbij. De runderhaas wordt eruit gehaald en men plakt vervolgens een goedkopere haas (uit verweggistan) op die plaats.
Bij de productie van vlees in hapklare stukken blijf je vaak met incourante delen (stukjes) zitten. Dit wordt echt niet weggegooid. Er zijn legio manieren om dit vlees anders (vaak wel wat goedkoper) te verwaarden. Je kunt als slager precies uitrekenen hoeveel een stuk vlees moet kosten, waarbij rekening wordt gehouden met een gedeelte "afval", dat voor een andere prijs wordt verkocht.
Het plakken van de twee lijnen in dit artikel maakte het toch nodeloos ingewikkelder: plakken van vlees leidt tot een product dat meer waard blijkt te zijn, namelijk een grotere lap vlees, die voor meer geld over de toonbank gaat. Er worden geen 'restjes' weggegooid. De vraag is of de kleine stukjes vlees ongeplakt tot 'restje' zouden verworden en deel van de afvalstroom, of dat ze gewoon goedkoper verkocht worden en dus minder winst opleveren.
Het teveel aanschaffen van dingen die we niet nodig hebben is kostbaar en niet duurzaam. Dat was het verhaal van The Times.
Dick, dat bedoel ik nou, de koeien krijgen chips die de mensen niet willen eten en de varkens (of ander duurzame wezens) krijgen ook een deel van die 30%.
Zonder plakken zijn de stukjes onverkoopbaar en dus ook onderdeel van de afvalstroom. Da's toch niet zo moeilijk :-)
Harold, Josien geeft haar koeien chips!