Vlees of celcultuur?
Geen wonder dus dat investeerders zich verdringen rondom biotech startups die beloven 'slachtvrij' vlees te kunnen maken. Mark Post haalde deze week €7,5 miljoen binnen voor zijn Mosa Meat. Een schijntje nog vergeleken met de Amerikaanse biotechbedrijven die - met miljoenen aan investeringen achter zich - proberen hun 'clean meat' (plantaardig of biotech) als eerste op de markt te krijgen. Mosa Meat belooft binnen 3 jaar het eerste betaalbare kweekvlees in de schappen te brengen, al zal het eerste product in 2021 nog een 'premium product' zijn, schrijft Gondola.
Het is in dit verband interessant om even een zijstapje te maken. In de VS speelt bijvoorbeeld de vraag wat 'clean meat' nu eigenlijk is. Is het vlees? Dan valt het onder de zeggenschap van het Amerikaanse ministerie van Landbouw, USDA. Maar als het een voedingsmiddel is, hoort het bij de Food and Drugs Agency (FDA) thuis, schrijft Marion Nestle. Iedereen mag een duit in het zakje doen tijdens de publieke commentaarronde. De vleesindustrie wil absoluut niet dat kweekvlees straks vlees mag gaan heten. Ze willen hun markt beschermen en weten maar al te goed dat 'foods produced using animal cell culture technology' niet lekker en veel te technologisch klinkt om zelfs bewuste mensen te overtuigen. Die houden immers van 'all natural'.
Gedetailleerd uitleggen hoe het geproduceerd wordt, is daarentegen contraproductief. Wat kunstmatig lijkt, wordt verworpen en geassocieerd met hogere risico's," zegt Sütterlin. Een term als 'clean meat' daarentegen past in de tijdgeest en heeft positieve connotatiesGaan we kweekvlees eten?
Hoe staat de consument tegenover clean meat? Is het een miljoenenmarkt die voor het oprapen ligt voor diegene die als eerste betaalbaar en smakelijk nepvlees weet uit te rollen? Twee Zwitserse onderzoekers zien potentieel. Op de Zwitserse nieuwssite Watson zeggen Christine Schäfer van het Gottlieb Duttweiler Institut en Bernadette Sütterlin, consumentengedragspsycholoog aan het Institut für Umweltentscheidungen (ETH) zelfverzekerd dat er een markt voor kweekvlees is. Er zijn alleen nog wel wat heikele punten te overwinnen.
'Niet natuurlijk'
In de eerste plaats de acceptatie: de bereidheid om gewoon vlees te eten is twee keer zo groot als die om kweekvlees te eten, om biologisch vlees te eten zelfs drie keer zo groot. "De natuurlijkheid van voedsel heeft een zeer hoge waarde voor mensen," aldus Sütterlin, en "in vitro vlees wordt helemaal niet als natuurlijk ervaren." Uit vraagggesprekken met consumenten concluderen ze dat zelfs de expliciete toelichting dat kweekvlees milieu- en diervriendelijker is, niets verandert aan dat onnatuurlijke imago. Sterker nog, als consumenten horen dat ze kweekvlees hadden gegeten, schoot hun waardering voor conventioneel vlees juist omhoog.
Toch denken Schäfer en Sütterlin dat de mening van de consument niet in steen is gebeiteld. Op termijn zal kweekvlees geaccepteerd raken; de juiste marketingcommunicatie is van cruciaal belang om dat voor elkaar te krijgen. "De nadruk moet liggen op authentieke smaak en geur, maar ook op de positieve effecten op dier en milieu. Gedetailleerd uitleggen hoe het geproduceerd wordt, is daarentegen contraproductief. Wat kunstmatig lijkt, wordt verworpen en geassocieerd met hogere risico's," zegt Sütterlin. Een term als 'clean meat' daarentegen past in de tijdgeest en heeft positieve connotaties.
Prijs doorslaggevend
De prijs zal op termijn de doorslag geven, denken de wetenschappers. Zolang kweekvlees duurder blijft dan regulier vlees, zal het vooral een nicheproduct blijven voor consumenten die dierenwelzijn en ecologie voorop zetten. Is kweekvlees dankzij massaproductie eenmaal goedkoper dan echt vlees, dan "is vlees waarvoor dieren moeten sterven nauwelijks meer te rechtvaardigen", aldus Schäfer.
De reactie van vegetariërs en veganisten op kweekvlees is uiteindelijk heel bepalend, denken de Zwitsers. "Wie het slachten van dieren afwijst, kan theoretisch met een gerust geweten in een laboratoriumburger bijten," aldus de wetenschappers. Gezien de ontwikkelingen op het gebied van plantaardige producten die net zo smaken en ruiken als vlees - denk aan het aanbod van de Vegetarische Slager of de Vivera-steak - is het de vraag welk product op termijn de meeste slagingskans heeft. Het zal niet van vandaag op morgen gebeuren, maar het zou best kunnen dat onze kleinkinderen ons later vragen: "hebben jullie écht vlees gegeten waarvoor je dieren moest slachten?"
'Een eind aan de niet-duurzame vleesindustrie'
Mosa Meat, het bedrijf van Mark Post, hoopt met zijn nieuwe investeringspartners op alle goede knopjes te drukken. In de eerste plaats op het prijsknopje: met de €7,5 miljoen aan investeringen gaat Mosa Meat het end-to-end productieproces opschalen, zodat het kweekvlees tegen een betaalbare prijs beschikbaar zal komen. Investeringsmaatschappij M Ventures ziet kansen in de biotechnologie en wetenschappelijke basis van Mosa Meat om "tot een einde te komen aan de ouderwetse en niet-duurzame vleesindustrie," aldus topman Alexander Hoffmann. Bell Food, het grootste vleesbedrijf van Zwitserland, zint op de uitbreiding van zijn portefeuille met het nieuwe 'clean meat'. "Deze technologie kan volgens ons dan ook een goed alternatief zijn voor milieubewuste consumenten. We zijn erg tevreden dat we onze kennis en expertise van de vleesindustrie kunnen toevoegen aan onze strategische samenwerking met Mosa Meat,” zegt Lorens Wyss, CEO van Bell Food.
NB: als de reactie van veganisten medebepalend is voor het succes van kweekvlees, is het interessant om nog eens na te lezen hoe Jaap Korteweg van de Vegetarische Slager enkele jaren geleden reageerde op het kweekvlees van Mark Post: 'kweekvlees is te laat'.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Als de prijs goed is, de smaak en structuur klopt en de naam goed klinkt "Happy meat" of "Blij vlees" (of moordvrij vlees) dan gaat het lopen als een trein en dan maak ik me ernstige zorgen over de Vegetarische Slager.
Bij kweekvlees denk ik aan kweekvis en absoluut niet aan diervriendelijker.
De naam is belangrijk. In Nederland worden veel kasgroenten al decennia niet meer in de grond geteeld. Toch krijgt de tomaat in de supermarkt niet de naam 'substraattomaat', 'substraatkomkommer' of 'watergeteelde aardbei'. De markt is sindsdien niet ingestort.
De vraag 'Gaan WE keekvlees eten?' in een tussenkopje is even bedrieglijk als alle zinnen waar auteurs tegenwoordig te pas en te onpas het woordje 'WE' inzetten als stijlfiguur. Er zijn ontzettend veel producten te koop die met die vraag niet beantwoord worden.
Maar als je de potentie van kweekvlees wil koppelen aan het klimaatprobleem dan is veel relevanter 'hoe groot kan het marktaandeel van kweekvlees worden en levert dat netto minder broeikasgasemissies op?'.
Ik hou zelf van vlees (en vis), er is me nog nooit een 'vleesvervanger' aangeboden waar ik dezelfde smaakbeleving bij kreeg als echt vlees. Ik eet wel vaker vegetarische producten, die moet je zelf dan wel sappiger maken met een marinade om er wat van te maken.
Het is eigenlijk meer een keuze om die 'vleesvervangers' te gebruiken, dan dat je hoeft te doen om 'hetzelfde' te willen proeven.
Vind het enigszins irrelevant. Komt over alsof je iemand die zijn kolenkachel wegdoet en er een gaskachel voor in de plaats zet, vraagt of de gaskachel lijkt op een kolenkachel.
Je had toen ik jonger was bij grootschalige introductie van de CV (centrale verwarming) discussies in gezinnen omdat de lucht in de kamer veel droger zou zijn. Wat als je de theorie van RV kent klopt.
Toch ging niemand de CV weer de deur uit doen.
Ik heb nog altijd geen LCA van kweekvlees gezien. Is er inmiddels aan gerekend of moeten we het doen met de gedachte de kweekvlees duurzamer is omdat het een gewetensvoordeel biedt?
Er zijn ook nog altijd vragen rond de beheersing van de extreme hygiene die nodig is om bij de productieprocessen (ziektebestrijding) geen zware middelen te hoeven inzetten. Die mogen natuurlijk geen belet zijn. Nwe technologie moet kunnen leren van fouten en zelfs ongelukken; zo gaat technologie-ontwikkeling altijd. Maar het is wel goed om het er ook nog even over te hebben, zodat we ons er bewust van zijn.
Ik denk dat kweekvlees gewoon te duur blijft. En dat de Beeter's van deze wereld ver voor liggen.
Heb zelf jaren in de document-industrie gewerkt. Altijd maar dat gezeur over "digitale alternatieven voor papier moeten aanvoelen als papier". Nou, het is grote onzin gebleken. >95% van alle actuele documenten (email, webpagina's, enz.) in onze hoek van de wereld is inmiddels digitaal (en in Afrika start men met 100%).
Met vlees zal het niet veel anders gaan. Vlees gemaakt met eiwitten van een andere bron dat smaakt en eet als vlees gaat winnen: schoner, natuurlijker, duurzamer en (als men ophoudt de hoofdprijs te vragen) goedkoper. Bij eten gaat het om de beleving. Niet om de bron van de eiwitten.
Kweek? Hmmm. Laboratoria hebben al enige decennia geen goede pers, behalve in CSI Miami en zo.