1 min
Biofuels - het vergisten van o.m. mais tot brandstof - zou één van oorzaken van de hoge graanprijzen zijn. Gisteren bereikten ons kort na elkaar twee telefoontjes: 'het is kortzichtig om er zo naar te kijken.'
Vele deskundigen zeggen dat de oplopende graanprijzen voor een ernstige - en in de dierhouderij zelfs voor een zeer ernstige - situatie zorgen, maar dat het probleem tegen te gaan is. Vooral als we de graanprijzen wat lucht geven door op te houden graan te vergisten tot brandstof, een beleid dat in landen als de VS en Duitsland een dogma lijkt te zijn geworden.
Afgelopen zondag zei Peter Brabeck, de topman van Nestlé en daarmee van 's wereld grootste levensmiddelenmakers, in de Zwitserse SonntagsZeitung dat biobrandstof niet meer van gewas gemaakt moet worden dat direct of indirect voor menselijke consumptie kan dienen. "Het probleem is dat bijna de helft van de Amerikaanse maïsproductie en 60 procent van het Europese koolzaad wordt gebruikt voor brandstof", zei Brabeck. Het moet dus anders en de vergistingspolitiek is de schuld.
De redactie werd opgeschud door andere geluiden: Brabeck laat zien dat de macht in de voedselwereld zelfs niet bij de grote levensmiddelenconcerns ligt, maar ergens anders. Het volgende stapje in de redenering is bepaald opmerkelijk: de grote verwerkers houden oogsten uit de markt en kopen die voor gunstige prijzen in om hun verkoopprijzen hoog te houden. Vergisting is nou juist een uitstekend middel voor boeren om van hun kant aan betere prijzen te laten werken in tijden van overschot.
Het zou dus van twee kanten moeten werken:
- vergisten in tijden van overschot om geen faillerende boeren te krijgen
- niet vergisten in tijden van krapte
Maar daar tussendoor fietsen de belangen van enkele heel grote verwerkers die ervoor zorgen dat het of/of niet ten gunste van de productie en de prijsvorming uitvalt maar geheel ten bate van hun eigen portemonnee. Dat - het zij nadrukkelijk gezegd: mogelijke - aspect van de graanprijshausse is op dit moment niet in het nieuws.
Het nieuws? Het is tijd om het er op zijn minst over te hebben. Slechts een beperkt aantal partijen verwerkt en handelt in primaire agrarische grondstoffen en heeft met de voedselprijzen een belangrijk deel van de ontwikkeling van de economie en de vrede in de wereld in handen. Honger zorgt immers voor opstand en erger.
Fotocredits: Prairie Fire sign, Criss Cross Circus
Dit artikel afdrukken
Afgelopen zondag zei Peter Brabeck, de topman van Nestlé en daarmee van 's wereld grootste levensmiddelenmakers, in de Zwitserse SonntagsZeitung dat biobrandstof niet meer van gewas gemaakt moet worden dat direct of indirect voor menselijke consumptie kan dienen. "Het probleem is dat bijna de helft van de Amerikaanse maïsproductie en 60 procent van het Europese koolzaad wordt gebruikt voor brandstof", zei Brabeck. Het moet dus anders en de vergistingspolitiek is de schuld.
De redactie werd opgeschud door andere geluiden: Brabeck laat zien dat de macht in de voedselwereld zelfs niet bij de grote levensmiddelenconcerns ligt, maar ergens anders. Het volgende stapje in de redenering is bepaald opmerkelijk: de grote verwerkers houden oogsten uit de markt en kopen die voor gunstige prijzen in om hun verkoopprijzen hoog te houden. Vergisting is nou juist een uitstekend middel voor boeren om van hun kant aan betere prijzen te laten werken in tijden van overschot.
Het zou dus van twee kanten moeten werken:
- vergisten in tijden van overschot om geen faillerende boeren te krijgen
- niet vergisten in tijden van krapte
Maar daar tussendoor fietsen de belangen van enkele heel grote verwerkers die ervoor zorgen dat het of/of niet ten gunste van de productie en de prijsvorming uitvalt maar geheel ten bate van hun eigen portemonnee. Dat - het zij nadrukkelijk gezegd: mogelijke - aspect van de graanprijshausse is op dit moment niet in het nieuws.
Het nieuws? Het is tijd om het er op zijn minst over te hebben. Slechts een beperkt aantal partijen verwerkt en handelt in primaire agrarische grondstoffen en heeft met de voedselprijzen een belangrijk deel van de ontwikkeling van de economie en de vrede in de wereld in handen. Honger zorgt immers voor opstand en erger.
Fotocredits: Prairie Fire sign, Criss Cross Circus
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#17 en #15. Digitale uitwisseling vertroebelt het communicatieproces. Het is onduidelijk welke intenties de zender had en hoe dat overkomt bij de aangesprokene.
De bijdragen van Paul zijn inhoudelijk goed. Ook sociaal is er veelal weinig mis mee.
Foodlog is - voor mij - een medium dat niett alleen aan waarheidsvinding doet, maar dat ook de wil heeft om to boldly go where no one has gone before..
Gevolg van dit laatste is een veelheid van sporen, omdat de toekomst per definitie complex en dus onwaarschijnlijk is. Veel van die sporen lopen bijster.
Ik ben van de "met losse handen sturen-beleid", maar ik zie het nut wel in van de "met beide bene op de grond-filosofie" van Paul.
De toekomst biedt (zoals altijd in de geschiedenis al is geweest) een veelheid van angsten. Het is goed om te benadrukken dat men vooral lijdt door de angsten die men vreest.
Wollig taalgebruik? Het is goed om te benadrukken dat in alles de markt sturend is, ook (of vooral) als men tracht die markt te sturen.
Maar tegelijk zie ik het gevaar dat allerlei vormen van irrationele verschijnselen zullen optreden. Niet zo zeer in onze Lage Landen, want de hotspot van de gebeurtenissen zal elders zijn. Maar de gevolgen van die gebeurtenissen kan ook gevolgen hebben voor ons, indirect.
"Gebrek aan duidelijkheid over de toekomst van biobrandstoffen." Helemaal geen gebrek aan duidelijkheid. Die toekomst is er niet. In ieder geval niet als middel om onze huidige maatschappij op dezelfde voet voort te zetten. Patzek: "The final result of this global “end-game” of ecological destruction will be an unmitigated
and lightening-fast collapse of ecosystems protecting a large portion of humanity." Niet meer niet minder.
Jopie, Jos geeft het antwoord waarom dat lastig zal zijn. Maar moeten we daarom niet meer inzetten op dieren die geen of weinig graan nodig hebben om vlees of melk te kunnen produceren? Dwz varkens op reststromen en koeien in gebieden waar geen graan geproduceerd kan worden (en op goede alternatieven voor vlees!). Kip is vanuit deze optiek het minst duurzaam.
Daarom is het misschien ook prima dat graanprijzen iets hoger worden: meer rendement leidt tot meer investeringen in productie, mn in gebieden die nog ontwikkeld kunnen worden, en vleesproductie wordt geremd door hoge kosten. Allebei wenselijk, toch?
Blijven alleen de schadelijke korte termijn prijsbewegingen over, en daar spelen (naast het weer) biobrandstoffen m.i. wel een rol, want termijncontracten worden alleen bij lage prijs (tov olie) afgesloten, maar als de graanprijzen genoeg stijgen wordt het graan weer op de markt gebracht. Deze praktijk is vooral het gevolg van gebrek aan visie/duidelijkheid over de toekomst van biobrandstoffen (overheden dus). Zouden de G-20 daar wat aan gaan doen?
Geheel eens met Jopie. Het probleem ligt in het feit dat een groot deel van de wereldbevolking zijn best doet om op ons consumptieniveau te komen. Geef ze eens ongelijk? Of het nu om fossiele brandstof gaat, of energie in het algemeen, of voedsel, of grondstoffen of ruimte of water, het is simpelweg niet mogelijk. Om de schijn op te houden dat het wel kan moeten alle trukendozen open, brandstof van het land, cradle to cradle, minder vlees eten, zonne-energie en meer van dat moois. En naar gelang het individuele belang wordt gewezen naar DE boosdoener. Zo ziet de Amerikaanse Administration ethanolproductie als een belangrijke oplossing, maar heeft dat ook niet iets te maken met minder afhankelijkheid van olie? En de Partij voor de Dieren wijst natuurlijk sterk naar vlees, maar hebben zuivel en eieren ook niet een efficiency probleempje? Groenlinks schuift de schuld naar de speculanten en de voedingsmiddelenindustrie vindt dat de hoge voedselprijzen komen door bio brandstof, maar maken zich in werkelijkheid vooral zorgen om hun kostprijs. Zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden van mensen of organisaties die de oplossing denken te kennen. Uiteindelijk draait het om efficiency en de hoogte van (onze) consumptie. Brandstof van het land is net als vlees, zuivel en eieren niet bijster efficiënt. Daar zullen we dus, net als een halve eeuw geleden, veel zuiniger mee om moeten gaan in plaats van doen alsof we nu op groene brandstof net zoveel kunnen rijden en vliegen als we willen. Ik ben bang dat dat betekent dat we ons in de laatste stuipen van de consumptiegroei bevinden. Dingen zullen over niet al te lange tijd toch een beetje anders moeten. Daar zorgen de landen buiten Europa en Amerika wel voor. Bedrijven weten allang dat groei niet meer uit de westerse wereld komt maar uit de emerging markets.
Ik geloof dat het Prem was die onlangs op de radio zei: "Mijn dochter doet overal in huis het licht uit voor een beter milieu, maar ze vliegt wel zes keer per jaar de wereld over voor vakantiereisjes". De verwende westerling bepaalt zijn eigen criteria voor zuinig zijn met grondstoffen, maar de werkelijkheid is dat we allemaal schuldig zijn aan overmatige consumptie. Geniet er maar van nu het nog kan.
Eens met Paul. Huizenmarkt weg, financiële markt te duister, internet markt te weinig echt aanbod, pharma teveel discussie, chemie lauw, energie te moeilijk. He voeding, tijd niet aan gedacht, groei groei groei. Het nieuwe internet? Het geld gaat er in ieder geval in stroompjes naartoe. En het moet daar natuurlijk wel renderen. Maar dan moeten de prijzen wel omhoog