1 min
De sardines gevangen voor de Franse Middellandse Zeekust worden steeds kleiner. Onderzoekers ontdekten waarom. Ze moeten harder werken voor hun eten.
Was een gemiddelde sardien zo'n 10 jaar geleden nog 15 centimeter lang, inmiddels zijn ze gekrompen tot 11 centimeter. En in plaats van 30 gram, weegt een gemiddelde mediterrane sardien nog maar 10 gram. Ook wordt een sardientje van onder de Franse Middellandse Zeekust zelden nog ouder dan 2 jaar, terwijl 5 à 6 jaar een gebruikelijke leeftijd is. De vissers uit de Zuid-Franse vishaven Sète trokken aan de bel, want alleen grote sardientjes zijn commercieel aantrekkelijk.
Wat is er met de sardines aan de hand? Verschillende theorieën deden de ronde. Het zou door overbevissing komen, of door natuurlijke predatoren zoals de tonijn of de dolfijn, of er zou een virus of bacterie in het spel zijn.
Niets van dat al: minder plankton is de reden. En dat is weer een gevolg van de klimaatverandering.
Sardientjes eten plankton. De afgelopen 15 jaar nam de hoeveelheid plankton in de Golfe du Lion, aan de noordwestelijke Middellandse Zeekust, met 15% af, blijkt uit satellietbeelden. Maar ook de grootte van het plankton nam af. En dat is slecht nieuws voor de sardines. Zij moeten harder werken voor hun eten, verder zwemmen, en krijgen er minder voedingsstoffen voor terug.
Dat ontdekten wetenschappers van Ifremer. Zij lieten gedurende 7 maanden 450 sardines in 4 aparte bassins zwemmen, schrijft franceinfo. Ze kregen respectievelijk groot of klein plankton gevoerd, in grote of kleine hoeveelheden. Wat blijkt: klein plankton filteren sardientjes via hun kieuwen uit het water. Dat houdt in dat ze intensiever moeten zwemmen, daarvoor meer energie verbruiken, dus "zichtbaar vermageren", aldus de onderzoekers, en uiteindelijk niet ouder worden dan 2 jaar. Groter plankton eten sardientjes hap voor hap; dat vraagt minder zwemactiviteit en levert de sardine dus meer op. Volgens de onderzoekers groeiden de sardines die groot plankton in grote hoeveelheden kregen, gewoon weer tot de 'oude' grootte van voor 2008 door.
De spannende vervolgvraag luidde natuurlijk: waarom krimpt het plankton? Dat blijkt samen te hangen met veranderingen in het milieu die van invloed zijn op de kwaliteit van het plankton, zoals de hoeveelheid voedingsstoffen die door de Rhone aangevoerd wordt. De stijging van de watertemperatuur, wijzigingen in de atmosfeer- en oceaancirculatie en de stijging van de luchttemperatuur met 0,5 graden Celsius over de afgelopen 30 jaar zijn veranderingen die verband houden met klimaatverandering - en dus niet eenvoudig terug te draaien.
Voor sardineliefhebbers is er een lichtpuntje. De sardines in de Atlantische Oceaan krimpen (nog) niet. Die groeien nog gewoon uit tot 20 centimeter en leven drie keer zo lang als hun mediterrane familieleden.
Dit artikel afdrukken
Wat is er met de sardines aan de hand? Verschillende theorieën deden de ronde. Het zou door overbevissing komen, of door natuurlijke predatoren zoals de tonijn of de dolfijn, of er zou een virus of bacterie in het spel zijn.
Niets van dat al: minder plankton is de reden. En dat is weer een gevolg van de klimaatverandering.
Sardientjes eten plankton. De afgelopen 15 jaar nam de hoeveelheid plankton in de Golfe du Lion, aan de noordwestelijke Middellandse Zeekust, met 15% af, blijkt uit satellietbeelden. Maar ook de grootte van het plankton nam af. En dat is slecht nieuws voor de sardines. Zij moeten harder werken voor hun eten, verder zwemmen, en krijgen er minder voedingsstoffen voor terug.
Dat ontdekten wetenschappers van Ifremer. Zij lieten gedurende 7 maanden 450 sardines in 4 aparte bassins zwemmen, schrijft franceinfo. Ze kregen respectievelijk groot of klein plankton gevoerd, in grote of kleine hoeveelheden. Wat blijkt: klein plankton filteren sardientjes via hun kieuwen uit het water. Dat houdt in dat ze intensiever moeten zwemmen, daarvoor meer energie verbruiken, dus "zichtbaar vermageren", aldus de onderzoekers, en uiteindelijk niet ouder worden dan 2 jaar. Groter plankton eten sardientjes hap voor hap; dat vraagt minder zwemactiviteit en levert de sardine dus meer op. Volgens de onderzoekers groeiden de sardines die groot plankton in grote hoeveelheden kregen, gewoon weer tot de 'oude' grootte van voor 2008 door.
De spannende vervolgvraag luidde natuurlijk: waarom krimpt het plankton? Dat blijkt samen te hangen met veranderingen in het milieu die van invloed zijn op de kwaliteit van het plankton, zoals de hoeveelheid voedingsstoffen die door de Rhone aangevoerd wordt. De stijging van de watertemperatuur, wijzigingen in de atmosfeer- en oceaancirculatie en de stijging van de luchttemperatuur met 0,5 graden Celsius over de afgelopen 30 jaar zijn veranderingen die verband houden met klimaatverandering - en dus niet eenvoudig terug te draaien.
Voor sardineliefhebbers is er een lichtpuntje. De sardines in de Atlantische Oceaan krimpen (nog) niet. Die groeien nog gewoon uit tot 20 centimeter en leven drie keer zo lang als hun mediterrane familieleden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
#17, Enno, ik had die indruk ook niet. Je houdt het bij wetenschap.
De relatie weersvariatie en visproductie is niet nieuw. Begin jaren zeventig van de vorige eeuw vroeg ik één van mijn Malinese studenten, Daniel Dansoko, om als promotieonderzoek het sterk negatieve effect van de droogte op de visserij opbrengsten beter te doen begrijpen. We kozen twee hondsvis soorten als “proefdieren” voor het onderzoek. In Mopti, het centrum van de Centrale Niger Delta, viel de opbrengst in het eerste echt droge jaar (1973) van het gemiddelde van 75 t/jaar terug naar 2 t ! Toch denk je in eerste instantie “lagere waterstanden dus gemakkelijker en meer vis te vangen”. Niet dus.
De droogte stond aan de basis van beroerd lage waterstanden en beperkte overstroming van de vloedvlaktes van de Delta. Daarbij was het nutriëntengehalte van het water beperkt; minder regenval wat hoeveelheid en intensiteit betrof, dus minder erosie en lagere nutriëntenconcentraties. Door van zoveel mogelijk vissen wat schubben te nemen en lengte en gewicht te bepalen, kon Daniël de leeftijdsopbouw van de vangsten bepalen en de groei per jaar. Die groei bleek heel sterk te variëren met de waterstand (= nutriënten beschikbaarheid dus voedselrijkdom) en door zware bevissing domineerden de eerstejaars vissen sterk. En daarmee de vangsten.
Tijdens 2 jaar veldwerk kon Daniël het effect van 5 jaren met verschillende regenval analyseren, want de gevangen vissen waren maximaal 4 jaar oud. Hij vond een verschil van een factor 3 tussen de gemiddelde lengte aan het eind van het eerste jaar. De lengtes varieerden tussen de 10 en 30 cm, met bijbehorende gewichten van 100 en 800 g.
#13, Dick, volgens mij signaleerde Enno wat anders, nl dat 'alles' zowat aan klimaatverandering wordt toegeschreven, maar misschien bedoelde je dat ook, klimaatverandering als geloof?
Ik constateer dat er over Sam en Moos, kindeke Jezus ed geschreven wordt, terwijl er weer mogelijk een soort aan het verdwijnen is. Niet boeiend.
'Onderwijl gaat de werkelijkheid zijn gang.' Yep, ook hier.
PS Correctie. De soort 'sardientje' handhaaft zich nog in de Atlantische Oceaan, we kunnen verder slapen.
Enno, #17, was dat niet vlak voordat Sam z'n horloge kwijt was en ze samen 's avonds in de straat gingen zoeken? Moos keek bij de bosjes, waar Sam z'n horloge verloren meende te hebben. Maar Sam zocht verderop, bij een lantaarnpaal. 'Maar Sam', zegt Moos, 'Je was hem toch hier ergens verloren?' Zegt Sam: 'Ja, maar hier is meer licht.'
#9 Dick, ik ben niet cynisch, ik constateer alleen maar een feit. Als ik de kranten mag geloven heeft klimaatverandering de hand in elke catastrofe die de mensheid teistert. Een kwartiertje googelen leverde, behalve de kleine sardientjes, deze rijke oogst op:
aardbevingen, vulkaan uitbarstingen, kanker, obesitas, diabetes, hondsdolheid, antibiotica resistentie, allergie, autoimmuunziekten, cariës, echtscheidingen, moorden en zelfmoorden, huiselijk geweld en de burgeroorlog in Syrie, zelfs de winterslaap van eekhoorns: allemaal veroorzaakt en verergerd door klimaatverandering.
Nu we het toch hebben over eekhoorns en het kindeke jezus, deze mop uit de tijd dat kleuters nog naar aparte scholen gingen, vat het zo ongeveer wel samen:
"Sam en Moos zitten bij de nonnen op de kleuterschool. Ik heb een leuk raadsel voor jullie, zegt de non. Het is bruin, heeft een dikke staart, en het zit in een boom, rara wat is dat? Alle kinderen denken zich suf, maar niemand weet het. Dan steekt Sam zijn vinger op. Ah Sam, weet jij het vraagt de non. Nou ja, zegt Sam, ik dènk dat het een eekhoorntje is, maar het zal het kindeke jezus wel weer zijn."