Dat ontdekt De Limburger. Stadslandbouw beperkt zich niet tot de Randstad; ook in Limburg bestaan al tientallen stadslandbouwinitiatieven.

Stadslandbouw is een 'containerbegrip' voor allerlei veelal innovatieve en kleinschalige vormen van landbouw in en rondom de stad. "Variërend van balkon- of dakmoestuinen in het hartje van de stad, volkstuincomplexen tot professionele stedelijke voedselproductie en voedselverwerking aan de rand van de stad (denk aan LOCOtuinen in Maastricht)". In Nederland is stadslandbouw met een sterke opmars bezig, in veel gevallen gedreven door mensen die vanuit een ideologie en zonder achtergrond in land- en tuinbouw aan de slag gaan, constateert de krant.

"Kijkend naar de branche is de groei geweldig hard gegaan", zegt Jan-Eelco Jansma van de WUR, die zich met stad-landrelaties bezig houdt. Maar economisch gezien is de groei van stadslandbouw 'marginaal'. De stad kan nooit voor 100% in zijn eigen voedsel voorzien. "Stadslandbouw is een mooie aanvulling op de reguliere land- en tuinbouw. Die twee kunnen van elkaar leren. Het is ook niet de intentie van stadslandbouw-initiatieven om steden volledig van voeding te voorzien. Het is de combinatie dat het ons fysiek, maar ook mentaal voedt en dat je werkt aan een groenere, duurzamere omgeving. Dat inspireert en zorgt voor groei.”
Limburger - Voedsel uit (stads)tuin in opkomst
Reageer
  • Deel
Druk af