"Boeren willen wel overstappen op lokaal geproduceerd veevoer maar ze lopen tegen te veel knelpunten aan om die stap te maken", stelt de Raad voor Regionaal Veevoer. Daarom moet staatssecretaris Martijn van Dam van Economische Zaken boeren helpen om over te stappen.
De Raad voor Regionaal Veevoer, in 2015 ingesteld door Milieudefensie, publiceert vandaag het rapport Naar 100% regionaal eiwit. De Raad onderzocht de voor- en nadelen van lokaal geteeld veevoer. Europese alternatieven voor importsoja zijn duurzamer en bieden kansen voor de productie met ecologische én economische meerwaarde voor de gehele productieketen.
De Raad concludeert dat de overheid de innovatie en ontwikkeling van volledig Europese producten moet aanjagen. Dit kan zij doen door in te zetten op rassenverbetering en het delen van kennis over de teelt van eiwithoudende gewassen voor het veevoer, zoals soja, lupine en veldbonen in Nederland. Bovendien kan de overheid boeren belonen voor goed bodembeheer bijvoorbeeld door het gebruik van stikstofbindende eiwitgewassen en de ontwikkeling van nieuwe marktconcepten te bevorderen. Ook is het van belang dat de overheid belemmeringen aanpakt, door onder meer handelsafspraken over de import van eiwithoudende gewassen te herzien, meldt het persbericht.
Lokale teelt zorgt er voor dat in Zuid-Amerika minder ontbossing nodig is, waarmee ook de uitstoot van broeikasgassen vermindert. Bovendien maakt lokale teelt de Nederlandse voedselproductie "sterk en divers", zegt Jacomijn Pluimers, woordvoerder van de Raad. De Raad stelt dat de positieve effecten van regionale teelt voor veel mensen onbekend zijn. Het is daarom van belang om de meerkosten in de prijs van ons voedsel door te berekenen, zodat de boeren en marktpartijen die de omslag willen maken ook samen de meerprijs van regionaal veevoer kunnen terugverdienen. De Raad adviseert tenslotte om de consument beter te informeren over de impact en herkomst van ons voedsel, zodat consumenten gaan kiezen voor lokale producten waar niet voor is ontbost.
De Raad voor Regionaal Veevoer, in 2015 ingesteld door Milieudefensie, publiceert vandaag het rapport Naar 100% regionaal eiwit. De Raad onderzocht de voor- en nadelen van lokaal geteeld veevoer. Europese alternatieven voor importsoja zijn duurzamer en bieden kansen voor de productie met ecologische én economische meerwaarde voor de gehele productieketen.
De Raad concludeert dat de overheid de innovatie en ontwikkeling van volledig Europese producten moet aanjagen. Dit kan zij doen door in te zetten op rassenverbetering en het delen van kennis over de teelt van eiwithoudende gewassen voor het veevoer, zoals soja, lupine en veldbonen in Nederland. Bovendien kan de overheid boeren belonen voor goed bodembeheer bijvoorbeeld door het gebruik van stikstofbindende eiwitgewassen en de ontwikkeling van nieuwe marktconcepten te bevorderen. Ook is het van belang dat de overheid belemmeringen aanpakt, door onder meer handelsafspraken over de import van eiwithoudende gewassen te herzien, meldt het persbericht.
Lokale teelt zorgt er voor dat in Zuid-Amerika minder ontbossing nodig is, waarmee ook de uitstoot van broeikasgassen vermindert. Bovendien maakt lokale teelt de Nederlandse voedselproductie "sterk en divers", zegt Jacomijn Pluimers, woordvoerder van de Raad. De Raad stelt dat de positieve effecten van regionale teelt voor veel mensen onbekend zijn. Het is daarom van belang om de meerkosten in de prijs van ons voedsel door te berekenen, zodat de boeren en marktpartijen die de omslag willen maken ook samen de meerprijs van regionaal veevoer kunnen terugverdienen. De Raad adviseert tenslotte om de consument beter te informeren over de impact en herkomst van ons voedsel, zodat consumenten gaan kiezen voor lokale producten waar niet voor is ontbost.
Beste Marc,
Het heeft inderdaad wat dubbels, het verbranden van de (rest)eiwitten van landbouwhuisdieren (evenals het verbranden van kippenmest trouwens).
Op basis van welke (nieuwe) feiten zou je de huidige werkwijze willen wijzigen, Marc?
- Op basis van nieuwe gegevens qua causaliteit of epidemiologie
of
- Op basis van (welke) duurzaamheidsdoelen?
Het lijkt me bepaald ook niet dat de discussie over dierlijk eiwit de laatste tijd op de achtergrond staat.
Dat betreft dan zowel de bijdrage van de (over)consumptie van (bewerkt) vlees aan hart- en vaatziekten en kanker, als de bijdrage aan de productie van fijnstof en ammoniak, en aan global warming door o.m. methaanuitstoot, en de impliciet tov. plantaardige, uitermate inefficiënte en helaas onduurzame wijze van dierlijke eiwitproductie.
P.S.: Waarom dan geen lekkere insecten voor kippen?
Ook nog eens goed voor de smaak, goed tegen de pikkerij!
#8 Wouter. Hear hear! Hoogste tijd voor de retour van het gezonde verstand.
En, Marc van der Lee, legkippen die geen dierlijk eiwit in hun voer vinden, lijden.
Wat opmerkelijk is dat de discussie over dierlijk eiwit zo op de achtergrond blijft. De functionaliteit en kwaliteit ervan staat vanuit nutritioneel perspectief buiten kijf. Na de BSE zijn ze letterlijk in de ban gedaan.
Tegen de achtergrond van alle duurzaamheidsdoelen past een op feiten gebaseerde heroverweging. Dat resteiwitten van landbouwhuisdieren worden verbrand terwijl we het vlees van de zelfde dieren eten, heeft toch wat dubbels.