“Het beleid van landen in sub-Sahara Afrika om armoede te bestrijden door modernisatie van de landbouw werkt averechts”. Dat concluderen onderzoekers van de University of East Anglia in Engeland.

Het modernisatiebeleid wordt vaak ten onrechte bestempeld als een succes als het gaat om armoedebestrijding. Dit succes is gestoeld op zwak bewijs door inadequate evaluaties van het beleid, zegt senior onderzoeker Dr. Neil Dawson van de School of International Development. Het modernisatiebeleid resulteert in een toegenomen productie van exportgewassen maar voor veel kleinschalige boeren betekent het juist armoede en verlies van land, hun belangrijkste bezit.

Uit het onderzoek blijkt dat in Rwanda het merendeel van armere boeren zich het risico niet kan permitteren om kredieten af te sluiten voor moderne grondstoffen als zaden en kunstmest. Zij zijn bang niets te oogsten en niet aan de leningen te kunnen voldoen. Daarnaast zijn de boeren bang dat de overheid hun land in beslag neemt of herverdeelt. Veel kleine boeren kiezen er daarom voor om hun land te verkopen. Hierdoor gaan lokale systemen van handel en kennis verloren en kunnen deze boeren niet meer in hun eigen levensonderhoud voorzien. Daarnaast produceerden de boeren vroeger in Rwanda wel 60 verschillende soorten gewassen met verschillende oogstmomenten om tekorten te voorkomen. De modernisering en de grote populatiegroei dwingt boeren steeds meer te specialiseren in één gewas. Hierdoor ontstaat het risico op voedseltekorten.

Onderzoeker Dawson en zijn collega’s adviseren betere evaluaties van het landbouwmodernisatiebeleid. Daarnaast vinden ze dat armoedebestrijding een vast onderdeel in het modernisatiebeleid moet zijn. In Rwanda betekent dat het voorkomen van landonteigening en het stimuleren van traditionele praktijken naast een graduele en vrijwillige landbouwmodernisatie.
ScienceDaily
Reageer
  • Deel
Druk af