1 min
Gebruik jij bij het koken regelmatig een thermometer, of alleen als het recept dat zegt? En welke temperatuur is dan veilig? Uit onderzoek blijkt dat kookboeken nalatig zijn als het gaat om voedselveiligheidsadvies.
Kritiek op voedselveilige of gezonde adviezen in kookboeken is niets nieuws. Rens Kroes kreeg op haar kop voor haar giftige en vitamines afvoerende kleidrankje. The Green Happiness kreeg te maken met een storm aan kritiek over ongezond veganisme.
Kookprogramma’s zouden onnadenkend met voedselveiligheid omgaan. Uit een studie door North Carolina State University blijkt dit ook te gelden voor kookboeken. Uit de studie blijkt zelfs dat bestsellers maar bar weinig voedselveiligheidsadvies bieden. Het advies dat wel te vinden is, klopt niet altijd en blijkt zelden gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen.
Kooktijd meest onbetrouwbaar
Hoewel kookboeken niet gezien worden als belangrijke bron voor voedselveiligheidsinformatie, leren ze geïnteresseerde lezers wel hoe ze moeten koken. Juist daarom startten onderzoeker Ben Chapman en zijn team een studie naar de opvoedkundige kwaliteiten van kookboeken op het gebied van voedselveiligheid.
De meest voorkomende fout was kooktijd (44%). Volgens hoofdauteur Katrina Levine is deze indicator onbetrouwbaar omdat de kooktijd afhangt van vele factoren, waaronder de dikte van het vlees of de temperatuur ervan voordat het in de oven ging. Daarnaast noemden veel kookboeken de kleur of textuur van vlees als indicator of gebruikten ze vage tekst als “kook tot het gaar is”. De conclusie is even simpel als onthutsend: ondanks alle aandacht voor zelf koken, blijken kookboeken slechte elementaire voedselveiligheidsadviezen te geven.
Zo kan het ook
Een boek, dat overigens geen deel uit maakt van de studie, dat zich wel bezig houdt met informeren over voedselveiligheid is The Rotten Food Cookbook. Met recepten als “Oysters KilledPatrick”, “Beef FindaLoo” en “Shepherd’s Die With E.ColiFlower Mash” probeert dit boek de lezer op een grappige manier bewust te maken van voedselveiligheid. Jammer genoeg is geen van de recepten uit dit boek geschikt voor consumptie.
Dit artikel afdrukken
Kookprogramma’s zouden onnadenkend met voedselveiligheid omgaan. Uit een studie door North Carolina State University blijkt dit ook te gelden voor kookboeken. Uit de studie blijkt zelfs dat bestsellers maar bar weinig voedselveiligheidsadvies bieden. Het advies dat wel te vinden is, klopt niet altijd en blijkt zelden gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen.
Kooktijd meest onbetrouwbaar
Hoewel kookboeken niet gezien worden als belangrijke bron voor voedselveiligheidsinformatie, leren ze geïnteresseerde lezers wel hoe ze moeten koken. Juist daarom startten onderzoeker Ben Chapman en zijn team een studie naar de opvoedkundige kwaliteiten van kookboeken op het gebied van voedselveiligheid.
Van de 1.497 recepten noemden slechts 123 recepten de temperatuur tot waaraan het gerecht verhit moest worden. In 34 daarvan was de temperatuur niet hoog genoeg om ziekteverwekkers te dodenVoor de studie bekeek Chapman 1.497 recepten afkomstig uit 29 verschillende kookboeken die op de Food and Diet Bestsellers list van The New York Times hebben gestaan. De onderzoekers waren gespitst op advies over het bereiden van vlees, gevogelte, vis, schaaldieren en eieren. Van de 1.497 recepten noemden slechts 123 recepten de temperatuur tot waaraan het gerecht verhit moest worden. In 34 daarvan was de temperatuur niet hoog genoeg om ziekteverwekkers te doden. Daarnaast gaven bijna alle (99,7%) van de boeken de lezers onbetrouwbare indicatoren over wanneer een gerecht gaar is.
De meest voorkomende fout was kooktijd (44%). Volgens hoofdauteur Katrina Levine is deze indicator onbetrouwbaar omdat de kooktijd afhangt van vele factoren, waaronder de dikte van het vlees of de temperatuur ervan voordat het in de oven ging. Daarnaast noemden veel kookboeken de kleur of textuur van vlees als indicator of gebruikten ze vage tekst als “kook tot het gaar is”. De conclusie is even simpel als onthutsend: ondanks alle aandacht voor zelf koken, blijken kookboeken slechte elementaire voedselveiligheidsadviezen te geven.
Zo kan het ook
Een boek, dat overigens geen deel uit maakt van de studie, dat zich wel bezig houdt met informeren over voedselveiligheid is The Rotten Food Cookbook. Met recepten als “Oysters KilledPatrick”, “Beef FindaLoo” en “Shepherd’s Die With E.ColiFlower Mash” probeert dit boek de lezer op een grappige manier bewust te maken van voedselveiligheid. Jammer genoeg is geen van de recepten uit dit boek geschikt voor consumptie.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 januari krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Man-man-man weer een typisch staaltje van Amerikaans denken. New York times besteller list, dus allemaal Amerikaanse kookboeken. Aangezien naar het schijnt koken daar iets is voor culi's zijn dat vast geen basiskookboeken, zoals de door Trachet genoemde Vlaamse of de Nederlandse kookbijbels. Verder past het ook helemaal in de trend naar het willen uitsluiten van elke vorm van risico in het leven.
Dat gezegd zijnde, vind ik wel dat er op scholen, te beginnen basisscholen wel meer aandacht mag zijn voor voedselproductie en-bereiding en daar past voedselveiligheid heel goed bij.
Dan mogen later de kookboeken ter inspiratie dienen.
Ik denk dat het onverstandig is om van kookboeken te willen leren hoe je veilig en goed kookt. Dat is meer iets voor een cursus koken, of een "handboek gezond en veilig koken". Gewone kookboeken mogen inspireren en uitdagen. Wel zou ik willen aandringen op het vermijden van onverantwoorde procedures door waarschuwing en aanvullende informatie. Maar om nou bij elk recept met rauwe honing te vermelden dat je het niet aan een baby mag voeren. Of alle mayo en rauwmelkse kazen alleen aan gasten met een sterk afweersysteem. Dat wordt een beetje zeurderig. Laten we alsjeblieft basiskennis delen als basiskennis.
Kookboeken zijn meer dan ooit zeldzaam.
Het zijn vrijwel zonder uitzondering receptenboeken voor stedelingen, die alle fratsen onder handbereik hebben. Kom haast nooit een recept meer tegen, waarvoor ik niet half Zeeuws-Vlaanderen zou moeten afrijden.
Zeker anno nu mag een kookboek gewone nuchtere basisinformatie geven.
In 1984 waren er al 1.142.000 (!) exemplaren van 'Ons kookboek' gedrukt. Het moeten er inmiddels miljoenen zijn...
Een uitgave van het KVLV in Vlaanderen. (Katholiek Vormingswerk van Landelijke Vrouwen) .
Het behoorde voor elke Vlaamse 'mokke' tot haar uitzet.
Met zelfs op blz. 277 informatie over 'De Slacht'.
De woorden duurzaam, biologisch en vegetarisch komen er niet in voor.
Wel uitgebreide info over ijzer, jodium, vetten, eiwitten, celstoffen, vitamines en.. suikermisbruik.
En 6 pagina´s over dieetvoeding. Bij diarree, verstopping, aderverkalking en zoutloos op doktersvoorschrift.
Ook ´Menu-leer´ en hoe je 'spijskaarten' (dus smaken..) op elkaar afstemt.
Misschien is dat kookboek er mee de oorzaak van dat koken in Vlaanderen 'iets' verschilt van de Hollandse Unilever-keuken.
(Dé kookbijbel in Vlaanderen is nog steeds te koop.)
Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen kookboeken, die recepten geven, en gezondheidsboeken. Een kookboek hoeft er niet van uit te gaan dat je een holbewoner bent die geen Listeriabacterie van een bresssekip kan onderscheiden. Gezondheids- en dieetboeken denken van wel.