Koeienboeren jagen op varkensrechten

Sinds eind mei is de prijs van een eenheid* varkensrechten met 40% gestegen. De prijs bedraagt inmiddels ruim €70. De kopers zijn gek genoeg geen varkens-, maar koeienboeren.

Dat klinkt vreemd, maar is heel verklaarbaar. De Nederlandse melkveehouderij schiet door het zogenaamde fosfaatplafond. In Europees verband is afgesproken dat Nederland niet teveel kostbare, maar vervuilende fosfaat via de mest van dieren in ons land mag achterlaten. Ondanks de Melkveewet die dat moest voorkomen, is dat toch gebeurd.

Sanering
Omdat ook varkens fosfaat in hun mest achterlaten en het slecht gaat in de Nederlandse varkenshouderij hopen melkveehouders varkensrechten om te kunnen zetten in fosfaat- en melkveerechten. Varkenshouders die geen gat in hun bedrijf meer zien, zijn blij. Het kan hen en hun overblijvende collega's helpen hun sector met een financiële compensatie te saneren.

Boerderij zegt de prijsstijging te hebben vernomen door navraag bij diverse bemiddelaars van varkensrechten. Koeienboeren zouden willen voorsorteren op een vermoedelijk besluit van staatssecretaris Sharon Dijksma om na de zomer een stelsel van dier- of fosfaatrechten in te voeren.

Recht op stront
Het ministerie van Economische Zaken (EZ) zou drie opties uitwerken. Drie mogelijke aanpakken liggen voor: dierrechten, fosfaatrechten of een limiet aan de melkproductie per dier of per bedrijf. Boerenbelangenbehartiger LTO lijkt voorstander van fosfaatrechten die tussen sectoren verhandeld kunnen worden. Zo ontstond als het ware een recht op stront dat niet langer aan 1 diersoort, maar onder diersoorten verhandeld kan worden om een te grote belasting van ons land door een mestoverschot te voorkomen.

Ook pluimveerechten blijken in trek. Dat komt niet door de belangstelling van koeienboeren, maar door de groeiwensen van kippenhouders die daarvoor de rechten van stoppende boeren nodig hebben. Varkensboeren en kippenboeren die willen groeien om efficiënter goedkoper vlees te kunnen produceren, bieden collega's die willen uitstappen de mogelijkheid tot wat onder boeren een warme sanering heet. Hun bedrijven zijn niet rendabel meer, de overblijvende boeren hopen met hun dierrechten hun bedrijven wel rendabel te krijgen. De concurrentie die koeienboeren nu doorgroeiende varkensboeren aandoen, is voor die sector een kostprijsverhogende tegenvaller. Toch kiest LTO voor deze aanpak omdat het uitwisselen tussen sectoren onvermijdelijk is geworden én bovendien stoppers de gelegenheid biedt om met een redelijke zak geld hun bedrijven te staken.

* Eén vleesvarken telt voor 1 eenheid. Een moederdier telt, inclusief haar biggen tot ze 25 kilo wegen, voor 2,74 varkenseenheid. Eén varkenseenheid komt overeen met 7,4 kilo fosfaat.

Fotocredits: Shit pile, FaceMePLS