1 min
Het project heet Low Food en wordt vandaag glamoureus gepresenteerd in de Volkskrant. Daarin beschrijft voormalig culinair criticus Mac van Dinther het initiatief van drie mannen met baarden. Ze heten Samuel Levie, Joris Bijdendijk en Joris Lohman, respectievelijk, schrijft Van Dinther, (worst)maker, kok (Rijksmuseum) en denker. Van Dinther: "het onderstreept dat Low Food meer is dan een clubje hippe koks. Low Food wil veranderingen teweegbrengen in het Nederlandse voedsellandschap. [...] De notie dat het anders moet begint langzamerhand overal door te sijpelen, ziet Lohman."
Lohman zelf ziet dat zo: Nederland heeft zich een eeuw lang toegelegd op grootschalige landbouw, zegt Lohman: zo veel mogelijk voedsel produceren tegen zo laag mogelijke kosten. ‘Daar zijn we goed in, maar het is een systeem dat op zijn laatste benen loopt.’
De landbouw is, behalve van goedkoop voedsel, ook een bron geworden van milieuproblemen zoals klimaatopwarming en afbraak van biodiversiteit. Boeren klagen: door de concurrentie op de wereldmarkt kunnen velen het hoofd nauwelijks boven water houden.
‘De landbouwwereld houdt zichzelf in een wurggreep’, constateert Lohman. ‘Nederland is een klein land met dure grond. Dan is het logischer dat je in plaats van bulkproducten duurzaam voedsel produceert met toegevoegde waarde.’
De Nederlandse landbouw exporteert 70-95% van zijn productie. Low Food heeft de ambitie om het geld dat daar nu niet op verdiend wordt, op een andere manier binnen te laten komen. Eén daarvan is het roosteren van oer-Hollandse knolselderij aan het spit. In het Volkskrantartikel zijn nog meer recepten te lezen die het verschil moeten gaan maken.
Lohman zelf ziet dat zo: Nederland heeft zich een eeuw lang toegelegd op grootschalige landbouw, zegt Lohman: zo veel mogelijk voedsel produceren tegen zo laag mogelijke kosten. ‘Daar zijn we goed in, maar het is een systeem dat op zijn laatste benen loopt.’
De landbouw is, behalve van goedkoop voedsel, ook een bron geworden van milieuproblemen zoals klimaatopwarming en afbraak van biodiversiteit. Boeren klagen: door de concurrentie op de wereldmarkt kunnen velen het hoofd nauwelijks boven water houden.
‘De landbouwwereld houdt zichzelf in een wurggreep’, constateert Lohman. ‘Nederland is een klein land met dure grond. Dan is het logischer dat je in plaats van bulkproducten duurzaam voedsel produceert met toegevoegde waarde.’
De Nederlandse landbouw exporteert 70-95% van zijn productie. Low Food heeft de ambitie om het geld dat daar nu niet op verdiend wordt, op een andere manier binnen te laten komen. Eén daarvan is het roosteren van oer-Hollandse knolselderij aan het spit. In het Volkskrantartikel zijn nog meer recepten te lezen die het verschil moeten gaan maken.
Maar Joris, niet claimen dat je de boerenstand gaat redden.
Ach, ik gun eenieder zijn of haar plekje onder de zon. Maar nu we toch reclame aan het maken zijn wil ik jullie voorstellen aan de beste knolselderijteler aan deze kant van de Wolga: Luc Berden uit Hout-Blerick. Zie ook zijn recepten.
De eerste, echte low-versie van die meneer Meyer heet Arjan Smit, een topkok met alles wat in de buurt los en vast zit.
Minder goeie marketingcommunicatie, dat wel. Maar ik wil het voor de historische accuratesse toch even vermelden.
Arjan maakt tegenwoordig de meest geweldige low gin, om het hip te zeggen.
Een 'Dijkgraaf ballonetje' in voedselland dus. :))
Mark, geen idee! We gaan het zien de komende tijd. Wat mij betreft is het niet iets nieuws, in plaats van, het is erbij. Low Food bouwt voort op werk van een heleboel mensen die jarenlang bezig zijn met de Nederlandse (of lage landen) keuken, producenten, korte ketens, noem het maar op. Ere wie ere toekomt. 'Low Food' als term is ooit, jaren geleden, bedacht door Jonnie Boer op een bijeenkomst in de Librije waar veel mensen bij waren. Wij hebben (met toestemming) deze naam weer gebruikt. Het wordt geen stichting, geen BV, geen cooperatie. Misschien moet dat logo ook alweer weg (zie de 'no logo' movement van Meyer), dat was vooral voor het symposium.
Joris, Samuel en ik hadden de kans om Meyer naar Nederland te halen, dat deden we, het groeide uit tot een groter symposium, en veel mensen van het eerste en laatste uur raakten enthousiast. Volgens mij is dat wat wij goed doen: energie en enthousiasme opwekken. Volgend jaar doen we het weer. In de tussentijd gaat iedereen verder aan de slag met waar men mee bezig is. Dutch Cuisine, Natuurinclusieve netwerken, Coalities, Taskforce Korte Keten, SFYN, provincies en steden die werken aan voedselbeleid, noem maar op.
Wij doen onze projecten met Food Hub (commercieel!), Samuel doet zijn werk en projecten, Joris gaat door met zijn grenzen verleggen in de keuken. Iedereen met nieuwe energie en inspiratie, en hopelijk ontstaat er meer uit. Gastronomisch gezien broeit het in ieder geval; getuige de 15+ internationale food journalisten die op eigen initiatief en kosten kwamen nadat ze op Joris' Instagram lazen over Low Food. Dat is toch mooi? Bouwt ook weer voort op pioniers zoals Jonnie. De ambities zijn groot.
Ik zou zeggen voorlopig: geef ons (en iedereen die mee wil doen) het voordeel van de twijfel, kijken wat er kan gebeuren.