De Canadese wetenschappers rekenden twee scenario's door: ongewijzigde klimaatverandering in het tempo waarin die nu gebeurt, of een gematigd scenario waarin de internationale gemeenschap er in slaagt de temperatuurstijging onder de 2 graden Celsius te houden, zoals afgesproken tijdens de klimaatconferentie COP21.
In alle gevallen zal de mindere opbrengst van de visserij het hardst aankomen bij landen die voor hun voedselzekerheid en inkomen het meest afhankelijk zijn van visserij10% achteruitgang
Bij ongewijzigde klimaatverandering gaat de visserij wereldwijd vanaf 2050 10% achteruit. In het tweede scenario 'beperkt' de financiële achteruitgang zich tot 7%. In alle gevallen zal de mindere opbrengst van de visserij het hardst aankomen bij landen die voor hun voedselzekerheid en inkomen het meest afhankelijk zijn van visserij. Dat is verontrustend nieuws, omdat voedselzekerheid een belangrijke stabiliserende geopolitieke pijler is.
Visfraude
Ondertussen - 2050 lijkt immers nog ver weg - is het ook anno 2016 bij lange na geen pais en vree op visgebied. De wereld kamptmet grootschalige identiteitsfraude. Eén op de 5 vissen op ons bord is niet wat er op het etiket of menu staat. Tot die conclusie komt de oceaanbeschermingsorganisatie Oceana, die een 'metastudie' uitvoerde op 200 onderzoeken uit 55 landen. In die onderzoeken werden wereldwijd 25.000 monsters van vis op etikettering, benaming en herkomst getoetst .
Pangasius 'vervangt' 18 andere soorten
Handige handelaren laten je betalen voor een dure vis terwijl op je bord een veel goedkoper visje ligt. Zo blijkt pangasius geserveerd te worden in plaats van wel 18 andere soorten duurdere (wit)vis, van kabeljauw tot baars. Vooral als filet en met een saus valt pangasius gemakkelijk te 'vermommen'. In een Italiaans onderzoek bleek 82% van 200 als baars, grouper en zwaardvis gepresenteerde vissen verkeerd gelabeld te zijn. In Hong Kong was maar 1 van de 29 als abalone verkochte schelpdieren ook echte abalone; in Californië werd walvisvlees geserveerd als tonijnbuik. In andere gevallen zijn er gezondheidsrisico's met de visfraude gemoeid; sommige vissoorten of schelpdieren moeten allergenen vermelden, of zijn afgeraden voor consumptie omdat ze toxische stoffen bevatten (denk aan kwik). Zijn die verkeerd geëtiketteerd, weet je als consument niet waar je aan toe bent.
Oceana presenteert de resultaten in de vorm van een interactieve kaart:
In de VS ligt het 'gemiddelde fraudegetal' rond de 30%. In Nederland gaat het best goed, blijkt uit de twee studies op de Oceana-kaart die aan ons land gelinkt zijn. Toch ligt ook in onze streken visfraude op de loer; vorig jaar trok Oceana al aan de bel over de visfraude in Brusselse restaurants. Ook dit onderzoek staat op de interactieve kaart.
Op 30 december krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Merci, Wouter !
Gelukkig, kun je hier nog 'de draadjes aan elkaar knopen'..
“Handige handelaren laten je betalen voor een dure vis terwijl op je bord een veel goedkoper visje ligt.”
Ik kan het haast niet geloven. Dat zie je toch !
Moet het niet zijn “laten je betalen voor dure gestripte onherkbare visfiletjes van vage afkomst..etc.”
Eigen schuld dikke bult.
Het aantal klanten die een hele vis kopen, neemt zienderogen af. Er wordt geen echte vis meer gekocht. Zeker niet door jongere generaties. Alleen graatloze filetjes. En zeker jonge kraamknechten fileren veel te slordig. Donderen de helft weg.
Daarom stort ook de markt voor vismessen (bestek) in elkaar.
Alleen de horeca heeft ze nog. Maar ook al lang niet meer overal.
Veel te eng, al die graten. Wij leerden thuis met het puntje van je tong de graatjes naar voren te duwen.. Vis zonder graten is geen vis.
Tijdens een zakendiner in de een van Rotterdam’s leukste visrestaurants ‘De Pijp’ in de Gaffelstraat waar prachtige tongen geserveerd worden, scheidde ik de dikke rand met graten van de tong, en nam die op het einde netjes in stukken de mond om het vlees er af te zuigen, en legde (hand voor de mond) de graten weer op het bord.
De oude havenbaronnen sterven helaas uit, maar ondanks de houten bankjes is het er nog steeds ‘sjiek’. Mick Jagger werd er met body guards geweigerd (NRC) in een ver verleden, omdat de eigenaar geen langharig tuig in zijn tent wilde. “Maar dit is de beroemde Mick Jagger !” “Al was het Onzelieveheer zelf !”, moet hij gezegd hebben.
Tafelgenoten keken me aan: ‘Eet jij de randen ook op ?”
Ik : ‘Ja.. Kijk…Ik kom uit een arm gezin, zie je.. En wij kloven dankbaar de graten ook af !”. Ze keken me maar wantrouwend aan..
Wat kost een mooi klassiek rvs vismes (Hendi Vismes rvs 18/0 Blues) om een complete vis op je bord te fileren op dit moment ?
€ 1,20 per stuk. Echt waar. 6st. voor € 7,30 samen, HorecaWorld. Biz.
Hollen voor je ze in een museum moet zoeken !
ps.
Om fraude tegen te gaan.
In een onbekend restaurant altijd bij een dure vis (grote tong, tarbotine etc.) gewoon vragen of je hem vers mag zien. Inderdaad vervelend voor het restaurant als ze met een pijnlijk gespeelde blik moeten zeggen; "Onze kok heeft ze vanmorgen allemaal al gefileerd...". Maar dan weet je waar je aan toe bent. Kan je nog altijd overstappen naar een frikandel..
Vroeger werd een tong getoond, gebakken en op warme plaat compleet weer getoond, en gevraagd of je hem zelf wilde fileren op een groter bord, of dat hij voor je (op een bijzettafeltje) gefileerd moest worden. Met twee lepels.
Op de interactieve kaart kun je het aantal vastgestelde fraudes zelf nalopen. In Nederland bijna niets. In Spanje word je bij het leven genept met een vis die langs de Middellandse Zee populair en duur is. In het Frans (weinig tests daar) eet ik het beest -hoop ik - als rascasse. In het Engels heet hij scorpion fish. Wij noemen hem kapoen en rode schorpioenvis.
Hans Pollemans reageert op dit bericht, maar onder een andere, oude draad.
Hij heeft wel gelijk.
In Nederland wordt weinig genept met vis (toch meegemaakt).
Als de visboer niet zegt dat zijn kibbeling van kabeljauw komt als het niet waar is, is er niks aan de hand. Dat zegt de visbakker meestal ook niet, want het kan kibbelingenliefhebbers niet schelen. Kibbeling is een product geworden waarvan de herkomst, de vis zelf, er niet meer toe doet.
Het is zo populair dat Ouwehand (failliet intussen, overgenomen) onderzocht of het rendabel was om verse vis naar China te vliegen om het daar in blokjes te laten snijden, dan terug naar Nederland en in de frituur.
Twee keer in eethuizen beduveld. Van der Valk noord Limburg (ik ben een Vandervalkfan, onderweg liefst daar, geen gezeik). Zeetong. Geen sprake van dat het zeetong was. Prima visje uit Zuid Amerika, maar niet wat de kaart beloofde.
Terschelling was erger. Tarbot op de kaart. Sjiek eethuis. Veel Duitsers. Wat het stukje vis dat tarbot wilde zijn was, weet ik niet. Maar de chef kwam aan tafel en zei dat zijn leverancier toch echt gezegd had dat het tarbot was. Nee zelf had hij geen idee.
Maar in Nederland, pangasius en kweekzalm het best verkocht, is er geen visfraudeprobleem.