De plannen van de door de regering ingestelde Klimaattafels moesten bepalen hoe Nederland de pijn van het Klimaatakkoord van Parijs gaat verdelen over de verschillende economische sectoren en de portemonnee van de burger. In 2019 zou al begonnen worden met de uitvoering van de plannen.

Als gevolg van de ontstane twijfel kunnen de regeringspartijen het niet eens worden over klimaatmaatregelen voor burgers en bedrijven. Het ambitieuze klimaat- en energieakkoord dat het kabinet bij zijn aantreden aankondigde, zal er daarom dit jaar niet komen.

VVD en CDA zeggen nu dat ook zij de plannen waar bedrijven, overheden en maatschappelijke organisaties de afgelopen tijd over hebben onderhandeld aan de Klimaattafels te vaag vinden. De twee partijen voelen er niets voor om de voorstellen van de Klimaattafels over te nemen, terwijl het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving die niet concreet genoeg vinden om er zinnig aan te kunnen rekenen. Dat schrijft de NOS.

In Trouw rekenden vandaag professor emeritus Guus Berkhout (Delft) en Kees de Groot (geochemicus, voormalig exploratie-baas bij Shell) voor dat het Klimaatakkoord domweg onhaalbaar is. Daar hebben ze slechts 800 woorden en wat sommetjes voor nodig. Hun hoofdargument luidt dat het type energie dat Nederland nodig heeft niet betaalbaar opgewekt en opgeslagen kan worden en niet tijdig opgewekt kan worden.

Op Foodlog voerden we al eerder een lange discussie over de schier onmogelijke taak waar het PBL voor gesteld is toen het de opdracht kreeg de polderende plannen van de Klimaattafels door te rekenen.

UPDATE 28 september, 13:00 uur:
Het oordeel van het PBL en de reactie daarop van Klimaattafelvoorzitter Ed Nijpels zijn inmiddels openbaar. Nijpels toont zich tevreden, voelt zijn werk bevestigd door het PBL en zegt dat nu de politiek aan zet is. Het PBL schrijft echter zorgvuldig dat het hebben van een oordeel over wat er moet gebeuren, nog geen antwoord is op de vraag of de plannen ook uitvoerbaar zijn. Het PBL geeft aan dat het slechts een beperkt oordeel over de welvaart in Nederland in termen van inkomenseffecten heeft kunnen geven. Ook stelt het PBL beheerst wat vraagtekens bij de rol van biomassa in de plannen.

Enkele zinnen uit de tekst van het PBL:
De klimaatmaatregelen die worden genoemd in het Voorstel voor Hoofdlijnen van het Klimaatakkoord hebben het technisch potentieel om aan het doel van 49% emissiereductie in 2030 te voldoen. De jaarlijkse meerkosten van deze maatregelen zouden neerkomen op € 3 tot 4 miljard in 2030 .....

..... Voldoende technisch potentieel is echter geen garantie voor een succesvolle realisatie. De werkelijke meerkosten, de lastenverdeling tussen en de betaalbaarheid voor burgers en bedrijven, en de effecten op milieu, ruimte en werk hangen volledig af van de keuzes voor concrete (beleids)instrumenten die de komende maanden worden gemaakt....


.... Omdat de instrumentatie achter de voorgestelde maatregelen slechts summier is uitgewerkt, is het voorstel niet in zijn geheel doorrekenbaar.....

.... Voor zover het nu wél te berekenen is, levert het totaal aan technische maatregelen ruwweg € 3 tot 4 miljard extra jaarlijkse kosten op in 2030. Het PBL schat de benodigde investeringen op € 80 tot 90 miljard in de periode 2019-2030 ....

.... Het maatregelpakket is grosso modo in lijn met een kosteneffectieve transitiestrategie, zoals door het kabinet gewenst. Ook hierbij geldt dat de concrete uitwerking zal moeten uitwijzen wat de werkelijke kosten worden en wie het gaat betalen ......

..... Ook doen verschillende tafels een beroep op biomassa. De vraag naar duurzame biomassa zou zo groot kunnen worden dat het onzeker is of het aanbod toereikend zal zijn....
.

De laatst geciteerde zin is niet onbelangrijk: de wereld is door mensen inmiddels de helft van zijn biomassa kwijtgeraakt. Fossiele energie heeft daar grenzen aangesteld, maar dreigt nu te worden vervangen door onder meer biomassa. Voor we het weten is de hoop op biomassa net zoiets als duurzaam vliegen op afgewerkt frituurvet: het is niet onduurzaam, maar het is slechts beperkt beschikbaar en daarom niet serieus te nemen als energiebron.
Dit artikel afdrukken