1 min
Jeroen Thijssen zat zijn 2x3 maal daags met bonen uit. Nu zit hij met een verontrustende vraag.
Het was de uitdaging: kun je twee dagen na elkaar drie gangen koken met bonen? Vooral: kan ik dat? Zonder te vervallen in bekende dingen als witte bonen in tomatensaus en bruine bonensoep.
Het is gelukt, maar vraag niet hoe. Het kostte moeite om niet toe te geven aan mijn drang naar het vlees van dood gedierte.
Ik beken dat ik heb gesmokkeld. Toen ik zondagmiddag even in de schone stad Den Bosch was heb ik een worstenbroodje gegeten. Al mijn vezels, heel mijn wezen schreeuwde erom. En na het overdragen van het stokje heb ik mij volop vergrepen aan eertijds levende wezens. Ik was in Duitsland, dat maakte het gemakkelijk, maar ik zou thuis precies hetzelfde hebben gedaan.
Zou ik de enige zijn? Zit er mogelijk een hang naar dierlijk vet in mij, en in andere vleeseters, die door onthouding wordt geprikkeld?
Het jojo-effect van de afvaldieten, werkzaam op een ander gebied.
De duurzaamheid geloof ik wel. Echt. Het experiment roept een verontrustende vraag op. De kekererwten en de nierbonen kwamen uit de VS. De bonen uit mijn eigen moestuin zijn een stuk duurzamer. Zou een kip uit eigen tuin, gevoed met spullen uit die tuin, niet minstens even duurzaam zijn als de kilo kekers uit de VS? Daar houden de duurzaamheidsmilimeteraars geen rekening mee.
En als mijn kip net zo duurzaam is - wat ik vermoed - mag ik dan wel kip? Slachten doe ik trouwens ook zelf.
Dit artikel afdrukken
Het is gelukt, maar vraag niet hoe. Het kostte moeite om niet toe te geven aan mijn drang naar het vlees van dood gedierte.
Ik beken dat ik heb gesmokkeld. Toen ik zondagmiddag even in de schone stad Den Bosch was heb ik een worstenbroodje gegeten. Al mijn vezels, heel mijn wezen schreeuwde erom. En na het overdragen van het stokje heb ik mij volop vergrepen aan eertijds levende wezens. Ik was in Duitsland, dat maakte het gemakkelijk, maar ik zou thuis precies hetzelfde hebben gedaan.
Zou ik de enige zijn? Zit er mogelijk een hang naar dierlijk vet in mij, en in andere vleeseters, die door onthouding wordt geprikkeld?
Het jojo-effect van de afvaldieten, werkzaam op een ander gebied.
De duurzaamheid geloof ik wel. Echt. Het experiment roept een verontrustende vraag op. De kekererwten en de nierbonen kwamen uit de VS. De bonen uit mijn eigen moestuin zijn een stuk duurzamer. Zou een kip uit eigen tuin, gevoed met spullen uit die tuin, niet minstens even duurzaam zijn als de kilo kekers uit de VS? Daar houden de duurzaamheidsmilimeteraars geen rekening mee.
En als mijn kip net zo duurzaam is - wat ik vermoed - mag ik dan wel kip? Slachten doe ik trouwens ook zelf.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Het is uitstekend om die vraag te blijven stellen. Zeker door de manier waarop Jeroen het deed. Nick maakte me onlangs attent op het Franse woord 'simplicitaires'. Het blijkt een, wat diffuse, beweging met een aantal substromingen. Ik traceerde inmiddels in Canada en België deze simplicitaires. Ze zijn duurzaam, maar daar hebben ze het helemaal niet over. Ze kunnen wél genieten. Duurzaam is voor hen perfect irrelevant. Het gaat hen om keuzen, 'des choix de vie' zoals dat in het Frans heet.
Het inspireerde me tot een stukje dat bijna rijp is in mijn hoofd. Het staat op eruit springen.
sorry, maar in deze niet-virtuele wereld (we spreken nu even niet over kunst of zo) geldt het eenvoudige criterium: als het niet meetbaar is, bestaat het niet.
Jeroen, je vraag heeft al vele discussies op Foodlog gevoed en voortgestuwd, o.a. omdat er geen eenduidige definitie is. En omdat het dus en veelkoppig monster is, is duurzaamheid, of verduurzaming zeggen slimmeriken, een soort 3 of 4 dimensionaal optimum en voor iedere activiteit verschillend. Dus per bedrijf of individu een individueel optimum zonder benchmark. Ga dan maar's meten of je goed bezig bent, laat staan er geld aan verdienen. Maar er zijn praktische oplossingen voor dit monster. Zo denk ik dat Nederland in agrofood hoog gaat scoren op meetbare criteria voor verduurzaming van sourcing, verwerking en handel op productniveau (ik durf nergens aanhalingstekens te gebruiken want gelukkig, alle beetjes helpen).
Jeroen@
Er is wel degelijk een accurate betekenis te vinden voor 'duurzaam'.
Duurzaam wil niets anders zeggen als 'geschikt voor langdurig gebruik'. Onze Fissler pannen vierden onlangs op onze trouwdag hun 40ste verjaardag.
Duurzaam: dat kunnen lederen schoenen zijn, maar ook sandalen met een autoband als zool.
'Duurzaam' in zijn verpolitiekte betekenis duidt op productie die niet perse gebaseerd is op de eigenschap dat het zeer langdurig mee moet gaan (dan stort onze economie en elkaar...), maar dat de productie voldoet aan de normen van verbruikte groene energie en hergebruik, waarbij men om onduidelijke redenen extra geïnvesteerd kapitaal (kapitaalvernietiging door subsidiëring, omdat veel duurzame productiewijzen niet selfsupporting zijn) liever niet meerekent.
Pleidooi van mij tegen duurzaamheid ? Juist niet ! Maar duurzaamheid is niet interessant binnen het domme economische principe voor consumentenartikelen met een korte life cycle in onze wegwerpmaatschappij.
Daar ligt de grootse boosdoener en direct en indirect door oorzaak van overconsumptie: lees schulden.
De neiging om neer te kijken op voedsel hebben we ook al aan een Griek te danken. De calvinisten hebben veel aan Plato te danken.
Maar mijn vraag blijft overeind: is duurzaamheid meetbaar, definieerbaar?