1 min
Er is geen 'beste manier' om vleeskuikens te houden in Nederland. De verschillende systemen, van regulier tot biologisch, hebben ieder plussen en minnen op voedselveiligheid, milieu, dierwelzijn en prijs. 'Duurzaamheid' op productniveau is dan ook een kwestie van smaak.
In opdracht van het Productschap Pluimvee en Eieren heeft Wageningen UR de verschillende systemen om vleeskuikens te houden in Nederland met elkaar vergeleken op duurzaamheidsaspecten. Het ging er niet om tot een waardeoordeel te komen, maar om een objectieve bijdrage te kunnen leveren aan 'een open discussie over de diverse aspecten die te maken hebben met het op een verantwoorde manier produceren van pluimveevlees.'
De vergeleken systemen zijn: regulier, scharrel binnen, scharrel met uitloop, biologisch en de systemen waarvan het eindproduct onder een merknaam wordt verkocht (Volwaard, Puur en Eerlijk, Gildehoen). Importkip zoals de Franse Label Rouge en Belgische biologische kip zijn niet meegenomen.
In reguliere systemen worden 20 à 24 kuikens per meter in ongeveer 6 weken opgefokt tot een gewicht van 2200 g. Ze worden gehouden in strooiselstallen. Biologische kuikens groeien in ongeveer 10 weken naar een gewicht van 2600 g en doen dat met 8 à 10 kuikens per meter. Ook zij leven in strooiselstallen, met toegang tot een buitenuitloop. In de verschillende systemen worden verschillende types kuikens gebruikt (snel- of langzaam groeiende rassen).
Een paar opvallende verschillen:
- Volksgezondheid en voedselveiligheid: buitenuitloopkuikens hebben een minimaal groter risico op vogelgriep. EBSL komt even vaak voor in de reguliere als in de biologische kuikens, maar de aantallen kiemen zijn lager op biologische filets. Salmonella komt iets minder voor bij biologische kippen, maar even vaak bij regulier en scharrel binnen. Campylobacter komt juist weer meer voor bij biologisch en scharrel buiten, en het minst in reguliere kippen.
- Diergezondheid. de alternatieve systemen gebruiken minder antibiotica, de verschillen in diergezondheid zijn gering
- Dierwelzijn: de scharrel- en biologische kuikens hebben een groter loopvermogen en vooral een hogere score op ‘positieve emotionele status’
- Milieu: regulier kippenvlees kost per kilo minder energie. Alternatieve systemen gebruiken meer voer en verwarming. De 'carbon footprint' van regulier vlees is lager dan die van alternatief kippenvlees en er is minder grondoppervlak voor nodig. Regulier heeft ook minder ammoniak en geuruitstoot per kilo dan de alternatieve systemen, per dierplaats is het juist iets meer.
De onderzoekers concluderen: "Bij de nu in Nederland voorkomende productiewijzen scoort geen enkel systeem op alle aspecten tegelijkertijd 'beter' dan alle anderen. Of te wel, afhankelijk van het belang dat een consument aan (aspecten van) dierenwelzijn, milieu, voedselveiligheid, prijs, etc. toekent, kan de keus voor een productiewijze anders uitvallen. Tegelijkertijd op alle mogelijke aspecten van de productie de beste zijn, is een enorme uitdaging. Juist de verschillen tussen de huidige systemen en de discussie daarover geven aanknopingspunten hoe we kunnen leren daadwerkelijk duurzamer systemen te ontwikkelen."
'Duurzaamheid' op productniveau is een kwestie van smaak. Nadrukkelijk minder consumeren is daarentegen onbetwistbaar beter dan 'duurzamer' evenveel consumeren.
Het volledige rapport is via de site van het PPE beschikbaar.
Fotocredits: JMaz Photo
Dit artikel afdrukken
De vergeleken systemen zijn: regulier, scharrel binnen, scharrel met uitloop, biologisch en de systemen waarvan het eindproduct onder een merknaam wordt verkocht (Volwaard, Puur en Eerlijk, Gildehoen). Importkip zoals de Franse Label Rouge en Belgische biologische kip zijn niet meegenomen.
In reguliere systemen worden 20 à 24 kuikens per meter in ongeveer 6 weken opgefokt tot een gewicht van 2200 g. Ze worden gehouden in strooiselstallen. Biologische kuikens groeien in ongeveer 10 weken naar een gewicht van 2600 g en doen dat met 8 à 10 kuikens per meter. Ook zij leven in strooiselstallen, met toegang tot een buitenuitloop. In de verschillende systemen worden verschillende types kuikens gebruikt (snel- of langzaam groeiende rassen).
Een paar opvallende verschillen:
- Volksgezondheid en voedselveiligheid: buitenuitloopkuikens hebben een minimaal groter risico op vogelgriep. EBSL komt even vaak voor in de reguliere als in de biologische kuikens, maar de aantallen kiemen zijn lager op biologische filets. Salmonella komt iets minder voor bij biologische kippen, maar even vaak bij regulier en scharrel binnen. Campylobacter komt juist weer meer voor bij biologisch en scharrel buiten, en het minst in reguliere kippen.
- Diergezondheid. de alternatieve systemen gebruiken minder antibiotica, de verschillen in diergezondheid zijn gering
- Dierwelzijn: de scharrel- en biologische kuikens hebben een groter loopvermogen en vooral een hogere score op ‘positieve emotionele status’
- Milieu: regulier kippenvlees kost per kilo minder energie. Alternatieve systemen gebruiken meer voer en verwarming. De 'carbon footprint' van regulier vlees is lager dan die van alternatief kippenvlees en er is minder grondoppervlak voor nodig. Regulier heeft ook minder ammoniak en geuruitstoot per kilo dan de alternatieve systemen, per dierplaats is het juist iets meer.
De onderzoekers concluderen: "Bij de nu in Nederland voorkomende productiewijzen scoort geen enkel systeem op alle aspecten tegelijkertijd 'beter' dan alle anderen. Of te wel, afhankelijk van het belang dat een consument aan (aspecten van) dierenwelzijn, milieu, voedselveiligheid, prijs, etc. toekent, kan de keus voor een productiewijze anders uitvallen. Tegelijkertijd op alle mogelijke aspecten van de productie de beste zijn, is een enorme uitdaging. Juist de verschillen tussen de huidige systemen en de discussie daarover geven aanknopingspunten hoe we kunnen leren daadwerkelijk duurzamer systemen te ontwikkelen."
'Duurzaamheid' op productniveau is een kwestie van smaak. Nadrukkelijk minder consumeren is daarentegen onbetwistbaar beter dan 'duurzamer' evenveel consumeren.
Het volledige rapport is via de site van het PPE beschikbaar.
Fotocredits: JMaz Photo
Nog 5
Je hebt 0 van de 5 kado-artikelen gelezen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 10 juni krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
_480_289_84_s_c1.jpg)
_480_289_84_s_c1.jpg)
Het woord duurzaamheid heeft geen algemene betekenis, omdat iedereen er iets anders onder hangt. Diervriendelijkheid en duurzaamheid bijvoorbeeld, waren altijd 2 dingen en zouden dat weer moeten worden.
Als we de definitie hanteren dat iets duuraam is, als de productie van iets zo is, dat het een blijvende(theoritisch gezien eeuwige) manier van productie is. Dan volgt gelijk de conclusie dat 'duurzaamheid' een geheel systeem is en een boer slechts 1 schakel is, net als de consument. Het draait allemaal om circulatie.
De enige manier waarop iets duurzaam is:
De grondstoffen moeten circuleren
De energie die er ingestoken wordt mag niet eindig zijn
De manier van produceren mag geen schade aanrichten die de productie(van andere producten) in de toekomst in gevaar brengt(b.v. door overmatig gifgebruik)
Plofkip of bio?
Maakt voor zowel de grondstofcirculatie als voor de energie niet uit.
Namelijk, bio wil niet zeggen: zonne-energie
Ook een bio-kip verdwijnt in een WC die niet in een duurzaam systeem verweven zit(onze uitwerpselen gaan het land niet op)
De enige punten waar bio- en plof op verschillen zijn verschilletjes in CO2 uitstoot(dus 'slecht' of 'minder slecht'), als het gaat om wat duurzaamheid ooit was.
Sinds wanneer heeft diervriendelijkheid iets met duurzaamheid te maken? Voor de duur van een systeem maakt het geen verschil of je een kip lief behandelt of mishandelt. (Voor het aantal kilo's dat het systeem jaarlijks oplevert overigens wel...)
Diervriendelijkheid is een issue op zich, maar wordt gebruikt om duurzaam over te komen. Jammer!
Ik ben het daarmee geheel eens met de titel. Betreft duurzaamheid maakt het niet uit of je plof of bio-kip koopt. Beide zijn per definitie niet duurzaam. Het is slecht of minder slecht. De grote verschillen zitten hem in diervriendelijk en het aantal kilo's dat het systeem jaarlijks levert...
@Wouter de Heij Je suggestie (het radicaal uitroeien van een gezin dat in woord en daad op vrolijke wijze lekker, gezond en verantwoord eten promoot) is hopelijk geen effectieve bijdrage aan een duurzame samenleving. Maar misschien mis ik -en wellicht andere lezers ook- je punt.
De evolutiebiologie leert dat mens en dier dezelfde geschiedenis hebben en nauwe verwanten zijn. Wij begrijpen allemaal dat dieren hun ogen gebruiken om te kijken, hun oren om te horen, neuzen om te ruiken, monden om te eten, benen om te lopen, veren om te vliegen, vinnen om te zwemmen, geslachtsdelen om voort te planten, darmen om te ontlasten. Hoe komen dan de meeste mensen erbij om niet te geloven dat zij ook hun hersenen kunnen gebruiken; om te denken, te voelen, rationeel te zijn, bewustzijn en zelfbewustzijn te hebben?
Ja, dieren kunnen lijden. En niet alleen je huisdier maar juist ook productiedieren; de kippen die door hun poten zakken en de varkens die onverdoofd gecastreerd worden.
Dieren hebben er evengoed als de mens belang bij om zich goed te voelen. Of beter: ze zullen een voorkeur hebben voor een situatie waarin ze zich goed voelen, boven een situatie waarin ze lijden. Als je dat wilt toegeven, is het dier ook een 'doel op zich' en roept het om die reden morele verplichtingen op: de verplichting het goed te behandelen en wreedheid te voorkomen.
De gulden regel luidt: "Behandel anderen zoals je door hen behandeld wil worden". Men kan dieren kwalificeren als "anderen". En "Gij zult niet doden". Er is geen asterisk naast dat gebod dat zegt: "Tenzij je op vier poten staat en vacht, veren, hoorns, snavels of kieuwen hebt".
Wat is de definitie van een holocaust? Is dat het afslachten van "menselijke wezens" of van "onschuldige wezens"? Het "onschuldige" is wat ons tot de allergrootste holocaust brengt.
Elk jaar worden miljarden land- en zeedieren vermoord. Niet voor de gezondheid, om te overleven of uit zelfverdediging. Mensen eten vlees, kaas, melk en eieren om vier redenen: gewoonte, traditie, gemak en smaak.
Scato, je kinderen een spuitje geven en daarna jezelf een pil van drion is ook heel duurzaam.
Volgens mij kun je maar een conclusie trekken uit dit onderzoek: veel minder kip eten, maar wel biologische buitenkip. Daarmee is het effect van hogere prijs en meer energie effectief geneutraliseerd (en waarschijnlijk is het ook nog lekkerder en voedzamer). Objectief de beste manier om vleeskuikens te houden dus. Substantieel minder kip durven verkopen zit alleen niet in de genen van de pluimveesector, vrees ik.