Vorige week was ik met mijn gezin op een verjaardagsfeest. De lokatie was al net zo mooi als het buffet, dat met veel grandeur geserveerd. Er was van alles te krijgen. Het één nog lekkerder dan het ander. Van carpaccio tot mooi gedecoreerde salades en van mooi, stevig vlees tot botermalse vis. Mijn zoon (9) wilde zich het goed laten smaken, maar hij was nog niet opgestaan of een vriendelijke dame vroeg hem wat hij wilde eten: "frites met een frikadel of frites met een kroket?"

Niet echt wat je noemt: de keuze is reuze! Vriendelijk vertelde mijn man dat onze zoon ook wel gewoon van het buffet mee kon eten en dat een ‘kindermenuutje’ echt niet nodig was. Maar toen we ons dit weekend met vrienden bij de Japanner nestelden, kwam dezelfde vraag naar boven. Op de menulijst stond ook hier de bekende ‘friet-met’. Eventueel met een frikadelletje als side dish.

Is dit de keuze die kinderen hebben als we uit eten gaan in een mainstream restaurant? Ja, helaas wel.

Maar waarom? Het geheel ontstijgt nauwelijks dat wat er gepresenteerd wordt in die bekende Amerikaanse hamburgertent. Dat die succesvol is, blijkt wel uit het aantal restaurants ervan in Nederland, maar ook wereldwijd. Willen de restauranteigenaren meeliften op het succes of willen onze kinderen gewoon niet anders meer?

Ik durf te stellen dat het huidige ‘lussiknie’ klimaat er vooral gekomen is door de manier waarop ouders (en dus ook restaurants) tegen kinderen en hun smaakbeleving aankijken. Door onderzoek en eigen ervaring weten we dat kinderen wennen aan wat hen meermaals wordt geserveerd; daarom eet een Japans meisje wel sushi en trekt uw kind er een vies gezicht bij. Daarom eten Chinese kinderen eiwitrijke sprinkhanen als after-sport-snack en trekt de gemiddelde Hollander daar zijn neus voor op.

Zijn er restaurants die al gedag hebben gezegd tegen deze smaakverloedering en kinderen iets uit de keuken voorzet, waarmee ze gezond eten én andere smaken kunnen beleven? Ik hoop het, maar ik ken ze niet. Als de revolutie ergens zou moeten beginnen, dan is het daar, in het restaurant. En op school misschien, waar 8 van de 10 kinderen tijdens mijn kookles aangaven een dikke laag appelmoes over hun niet-favoriete groenten te gooien. En dat vind ik nou weer smerig. Mijn zoon ook trouwens.
Dit artikel afdrukken