“Kinderen van 6 maanden of ouder moeten niet met een lepel gevoerd worden. Zij zijn toe aan vaste voeding”, vertelt Brown in haar boek. “Als kinderen zelf mogen bepalen hoeveel ze eten, zijn ze beter in staat om te stoppen wanneer ze vol zitten. Hierdoor eten ze niet meer dan ze nodig hebben.”
Laat ze zo weinig eten als ze willen, ze hongeren zichzelf echt niet uitMeer overgewicht
Brown bekeek in haar onderzoek hoe baby’s tussen 6 en 12 maanden leerden eten. Toen de baby’s 18-24 maanden oud waren, analyseerde ze het eetgedrag van de kinderen nogmaals en vergeleek de kinderen qua gewicht. Van de kinderen die gevoerd werden door de ouders had 20% overgewicht. Bij de kinderen die zelf bepaalden hoeveel ze aten was dit 8%. Deze verschillen waren niet afhankelijk van geboortegewicht, achtergrond van de moeder, het krijgen van borstvoeding of andere factoren.
Volgens Brown komt dat vooral omdat de ouders bij het voeren bepalen hoeveel een kind nodig heeft en signalen negeren dat het kind vol zit. “Laat ze zo weinig eten als ze willen, ze hongeren zichzelf echt niet uit,” zegt Brown daarover. “Als je toch wil voeren en ze probeert te verleiden met ‘daar komt een vliegtuig aangevlogen’ en ze klemmen hun lippen stevig op elkaar, stop dan.”
Avontuurlijke eters
Een bijkomend voordeel was dat de kinderen die zelf met de handen mochten eten avontuurlijker waren dan hun leeftijdsgenootjes. Ze durfden meer verschillende dingen te proberen, waardoor ze een gevarieerder eetpatroon hadden en gezonder aten.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
De Volkskrant deed een check. "Alleen een experiment waarin niet de moeder, maar het toeval bepaalt welke baby's met of zonder lepel eten, kan een verlossend antwoord geven. Momenteel is slechts één zo'n studie uitgevoerd, de zogeheten Nieuw-Zeelandse BLISS-studie. Daaruit blijkt tot dusver niet veel bijzonders. Doorgaans eten de baby's evenveel, lepel of niet", schrijft de krant. Het doet er waarschijnlijk niet zoveel toe, is de conclusie.
Gonneke, bedankt voor je toelichting. Ik had dat ook al min of meer uit het artikel opgemaakt. En om eerlijk te zijn was mijn #2 ook niet helemaal serieus bedoeld.
Dat is deel van het oefen- en experimenteerproces Henric. En het is juist dat zelfstandig experimenteren dat ervoor zorgt dat kinderen minder kieskeurig zijn en beter hun eigen lichaamssignalen voor honger en verzadiging leren kennen.
De voornaamste reden dat kinderen die met hun handen eten niet te dik worden zou best eens kunnen zijn dat het grootste deel van het voedsel aan de buitenkant van het kind terecht komt. En aan de omgeving.
Tenminste, zo ging het bij ons.
Wat n heerlijke foto, Marjolein!