Jonge doodgraverkevers voelen aan wanneer hun eigen ouders en andere ouderdieren langskomen. Zo komen ze aan eten én beschermen ze zich tegen kinderloze kevers Science Daily schrijft over de eetgewoontes in het keverrijk.

Karkas-concurrentie
Volwassen kevers van het geslacht Nicrophorus leven van vliegenmaden en van het vlees op klein aas, zoals muizen of vogels. Om zich voort te planten graaft de doodgraverkever het kadaver in door de aarde eronder weg te duwen, soms met de hulp van andere doodgravers. De volwassen kever legt haar eitjes in het kadaver. En omdat er vaak meerdere kever-paartjes aanwezig zijn, betekent dat een potentiële concurrentieslag om de aanwezige voedselvoorraad.

Aangepast ’smeekgedrag’
Onderzoekers van de universiteit van Edinburgh ontdekten dat larven een zintuig hebben waarmee ze stofjes waarnemen die volwassen kevers uitscheiden. Op die manier identificeren de jonge doodgraverslarven wie er langs komt. Om eten te krijgen van volwassen kevers moet de larve ‘bedelen’. De larven maken met hun smeekgedrag geen onderscheid tussen mannelijke of vrouwelijke kevers: beide geslachten voeden immers de larven.
Een jonge doodgraver vraagt echter niet om voedsel wanneer een volwassen maar kinderloze kever langskomt. Het kroost loopt namelijk het risico gedood te worden door deze kinderloze oudere omdat de larve een concurrent is voor het karkasvoedsel. Aan de andere kant trekt een larve wel de aandacht als een onbekende ouder langswandelt, zelfs meer aandacht dan bij zijn eigen ouders. Uiteraard in de hoop dat deze ouderkever de larve per ongeluk ook voert. Wie niet waagt, wie niet wint.

De Schotse onderzoekers publiceerden hun bevindingen deze maand in Ethology

Fotocredits: 'Burying Beetle, Nicrophorus vespillo', gailhampshire
Dit artikel afdrukken