Dat is het gevolg van een betere openbare informatievoorziening door consumentenbladen en m.n. websites.
Deze ontwikkeling dwingt supermarkten zich voortdurend te informeren over producten die zij leveren teneinde op de hoogte te blijven en mogelijke discussies met klanten goed te kunnen voeren.
De AH halal-discussie is er mogelijk een voorbeeld van.
Nieuw is het feit dat ondernemers geen informatie-voorsprong meer hebben op hun klanten. Nieuw is daardoor tevens het feit dat bedrijven de verantwoordelijkheid om met het publiek te communiceren niet meer in de top kunnen verankeren. Die vormt immers een tijdsbarrière in de besluitvorming over wat en hoe te communiceren. Een bedrijf kan daarmee zijn geloofwaardigheid verspelen.
Op haar weblog geeft Marianne Thieme (lijsttrekker Partij voor de Dieren) mét niets mis te verstaan fotomateriaal en een treffende sfeerschets aan waar AH nu staat: ' Woordvoerders van Albert Heijn waren gister niet beschikbaar voor de media, Albert Heijn realiseert zich héél goed dat ze een gevoelige kwestie aan de hand heeft.
Voor het eerst geeft AH nu wel toe dat er vlees van onverdoofd geslachte dieren in de schappen ligt. Ronduit merkwaardig voor een groot en respectabele voedselleverancier is dat ze probeert TROS Radar zwart te maken bij haar klanten'
Dit is dé case van vandaag (en heel ironisch een schitterend geschenk voor de verkiezingsstrijd van Thieme), maar slechts een voorbeeld. Er zullen nieuwe volgen en deze raakt weer vergeten, ondanks de maagomdraaiende beelden. Retailers vinden dat hun leveranciers best wat scheutiger met informatie zouden mogen zijn over de artikelen die ze in het assortiment hebben. Consumenten vinden dat én retailers én producenten opener en adequater zouden kunnen reageren.
Er zullen zo steeds meer sneeuwballetjes gaan rollen. Nu maar hopen dat Hans Schepers niet gelijk had met zijn opmerking in de posting van gisteren- om 10.42 uur-, dat de grote marktpartijen de tactiek toepassen om zich zo lang mogelijk stil te houden. Dat wordt immers steeds moeilijker en leidt tot het verspelen van goodwill.
Ik hoop dat het zal leiden tot meer openheid en een opener discussie. Het zal wél even wennen zijn als je zolang gewend bent net te doen of je niks hoort. Ook voor de consument zal het even wennen zijn: hij kan iets terugzeggen en zal gaandeweg gaan ontdekken wat dat allemaal kan betekenen.
Bron: distrifood
Op 2 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Jop, dat is ongetwijfeld zo, maar het is geen actie vanuit het publiek. Daar is het onderwerp, naast zijn begripsmatige complexiteit (meer dan 1 variabele is moeilijk massaal begrepen te krijgen), waarschijnlijk te weing sexy of zielig (zoals de halal-affaire) voor.
Ik ken er nog eentje die er een handje van heeft zich te beroepen op het zwijgrecht: Becel
Reageren of niet? Hangt van de gesprekspartner af:
- Aan de telefoon met een consument: allerbehulpzaamst uiteraard.
- Aan tafel met een NGO/overheden/politiek: zeer serieus overleg, maar a) "we kunnen niet anders, vanwege vele andere belangen, schrijf met ons een lange termijn plan"
- In de boardroom "zolang mogelijk niet reageren, reacties roepen meer aandacht op, laat een ander bedrijf de discussie maar leiden. Als wij iets veranderen doen we het goed en groots, en ondertussen laten we ons niet afleiden door wat geknaag aan ons been."
- Met leverancier: "en over x maanden zouden we graag zien dat je proces X anders doet en informatie Y kunt leveren, OK?"
- Met de media / weblogs: hangt waarschijnlijk af van waar de lezers/kijkers onder vallen. Bedrijven adverteren liever zelf (soms gebruikmakend van de issues die leven), dan dat ze moeten reageren op vragen.