1 min
Sinds een tijdje maak ik deel uit van een groep mensen (veehouders, veterinairen en dierwetenschappers) die onder leiding van de Animal Sciences Group van Wageningen een advies moet uitbrengen over het gebruik van de keizersnede bij de zg. extreme vleesrassen.Het probleem in het kort:
- de foklijnen zijn geselecteerd op een zo zware bespiering en navenant skelet dat kalveren niet meer op natuurlijke wijze geboren kunnen worden; veehouders zijn er daarom inmiddels aan gewend standaard gebruik te maken van een keizersnede (natuurlijke geboorte wordt niet meer in overweging genomen vanwege de mogelijke geboortecomplicaties)
- het al te extreme van de dieren is terug te dringen, maar het aantal noodzakelijke keizersneden zal waarschijnlijk blijven liggen op zo'n 50% van de geboortes
Er is dus sprake van een hoge mate van risico-acceptatie. Dikke kans dus dat het moderne, dierwelzijnsbewuste publiek zegt: dan kies je maar voor minder problematische vleesrassen, want die extreme vleesbeesten maken een onnatuurlijke ingreep noodzakelijk.
Vraag: stel dat dierenactivisten een campagne starten tegen de Keizersnede. Wat zou je daarvan vinden en waarom?
Je begrijpt: dit is een opiniepeiling die daadwerkelijk gebruikt gaat worden.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 31 oktober krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
_(weic2304a)_480_289_84_s_c1.jpeg)
Minder Keizersnedes betekend volgens mij meer dierenleed
OK stoere boer, dat legt weer gewicht in het andere schaaltje van de weegschaal.
Maar hoe gezond moet het zijn om andere aspecten te compenseren? Waar vind je de balans tussen voor- en nadelen? Ik ben niet tegen proefdieren voor kankeronderzoek (daar slaat de balans door naar nut voor ei8gen gezondheid). Ik ben wel tegen nutteloze mishandeling (waar nut niet wordt aangetoond). Maar daar tussen zit een wereld van voor en nadelen.
Hoe zoek je die balans?
(c) Veeteeltvlees.nl
Vlees van dikbillen rijker aan de gunstige omega 3 en 6 vetzuren
Een Spaans-Canadese studie, recent gepubliceerd in het magazine Meat Science, toont aan dat het intramusculair vet van dikbillen rijker is aan de voor de gezondheid gunstige poly-onverzadigde vetzuren dan van niet-dikbillen.
De Spaanse en Canadese onderzoekers toonden in hun onderzoek aan dat de mutatie op het myostatinegen waardoor musculaire hypertropfie of het dikbileffect optreedt, de vetafzetting beïnvloedt. Met de mutatie op het myostatinegen en het gehalte aan intramusculair vet en onderhuidsvet werd een groot verband (correlatie)gevonden, met het gehalte aan tussenspiervet werd tussen dikbillen en niet-dikbillen geen significant verschil waargenomen.
Verder bleek uit het onderzoek dat het tussenspiervet (intermusculair vet) veel verzadigde vetzuren bevatte, het onderhuidsvet het grootst gehalte aan mono-onverzadigde vetzuren en het intramusculair vet het grootste gehalte aan poly-onverzadigde vetzuren zoals omega 3 en 6.
Dank Sjoerd! Ik heb het afgelopen weekend nogal wat kritiek over mij heen gehad in die kippenkwestie (zelf opgezocht om naar een punt toe te kunnen werken, maar toch).
De term rentmeesterschap vind ik een mooie term, alleen al omdat deze niet zozeer een simpel principe voorstaat, maar een 'vak': een rentmeester neemt verantwoordelijkheid, weegt belangen af en doet véél meer dan enkel roepen 'goed' of 'fout'. Het bepleiten van een goed rentmeesterschap neemt daardoor volgens mij al afstand van vrijwel alle huidige dierenactivisten.
Ook je opmerking over 'vieren' kan je pas dan maken: in tegenstelling tot wat dierenactivisten roepen, maakt het ethisch gesproken wel dégelijk uit wat onze innerlijke houding is naar het vlees, omdat dat vanzelf consequenties zal hebben voor ons handelen.
Goed, geen enkel argument noem ik in bovenstaande, dus een bijdrage aan de discussie is het niet. Maar ik ben het gewoon met je eens en dat is wellicht ook leuk om te horen.