Kasteel Hoekelum in Ede is het punt van ontmoeting. Een kluit foodies komt te samen om over eten te praten. Gelukkig krijgen we wat te eten ook. Het begint met een broodjeslunch. Natuurlijk heb ik op tijd gemeld dat ik geen gluten en koemelk mag eten. Bij binnenkomst - daar kunt u uw jas hangen, hier liggen de badges - vraagt de gastheer van het kasteel wat ik op mijn boterhammetjes wil, alles is mogelijk. Mmmm, het smaakt wel naar vis. En even later....
... zit ik achter twee prachtig belegde gv boterhammen met wilde zalm, komkommer en paling. Er wordt ietwat jaloerserig gekeken door de collega's. Die besluiten zich massaal de volgende keer ook als Coeliaak aan te melden. Het belooft wat goeds voor het avondeten.
En dat bestaat uit een rijk koud buffet om te beginnen en voor mij een groot bord met een berg smakelijke rucola, meer van die wilde zalm waar je nooit genoeg van kunt krijgen, sappige olijven, halfgedroogde zontomaatjes, en nog zo wat. Plus een heerlijk koemelkvrij maar toch romig kruidensausje. Dat wil mijn rechterbuurman ook wel. En mijn linkerbuurvrouw prikt meteen in die heerlijke zontomaatjes. Van die zalm blijven ze braaf af.
Het is - kortom - een genoegelijk samenzijn dat onderstreept wordt door prima eten en drinken.
De volgende gang is het warme buffet. Ik krijg een bord met tongrolletjes gevuld met zalm en drie kleurige groenten: broccoli, worteltjes en sugarsnaps. De linkerbuurvrouw zit al weer te loensen naar de sugarsnaps, want die liggen niet op het toch werkelijk zeer rijke buffet. Dat komt goed uit, sugarsnaps vind ik niet interessant in vergelijking met sperziebonen of peultjes. Ik zie verschillende collega's trouwens een extra rondje langs het buffet maken. Al veel te vroeg staat het busje naar het station voor de deur, waardoor het toetje vervalt, maar er nog wel tijd is voor koffie of thee.
Wat nou zo geweldig is aan zo'n bijeenkomst: zie je wel, het kan wél: met goede persoonlijke aandacht en een brede glimlach kun je als organisatie mensen met een lastig dieet - dat ze ook liever niet dan wel moeten volgen - een feestgevoel bezorgen en smakelijk eten voortoveren.
En dan nog even over de ambiance. Het kasteel ligt tussen Ede en Bennekom in een prachtig bosrijk natuurgebied, waar je kunt gaan wandelen tussen de herten en zwijnen. Het kasteel straalt aan de buitenkant misschien iets imposants uit, van binnen is het eerder intiem en gezellig, in de hal staat een grote vitrinekast met een prachtig oud Frans servies met rode rozen en bladgoud. Daarvan werd tot voor kort nog één keer per jaar gegeten wanneer de dochter van de baron haar verjaardag kwam vieren. Overal vind je van dat soort persoonlijke details over bewoners en geschiedenis. Het is gewoon een fijne plaats om te zijn.
Aanrader dus: www.kasteelhoekelum.nl
Op 30 november krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
@Steven, ja dat ken ik van mijn ouders. Mijn moeder ging na een herseninfarct zich bemoeien met andere tafeltjes tot op het onplezierige af. Dat werd dus een kopje koffie op een ietwat verlaten terrasje op een niet courant moment om haar uitjes te bezorgen. En mijn vader met Parkinson heb ik regelmatig met bijsturen uit de schappen van AH moeten houden om ongelukken te voorkomen. Zo'n winkelwagentje werkt toch anders dan een rollator ;-). Er zijn instanties die zich bezighouden met leuke uitstapjes voor deze doelgroep, de Zonnebloem in ons land. Want het gaat er toch ook om dat er even iets anders gedaan wordt dan thuis of in het tehuis zitten binnen dezelfde muren met dezelfde gezichten eromheen.
Een fijne ervaring, Lizet, en dat gun ik je. Right to Food heeft meerdere dimensies :-)
Een geheel ander uitgangspunt, maar mijn vader zit in een rolstoel met MS en vertoont ondertussen zwaar anarchistisch eetgedrag. Ik geef toe, op het onsmakelijke af. Maar kan hij daar wat aan doen? Neen. Toch blijven we nu weg uit restaurants etc... want zo'n rolstoel is al een last op zich, en dan ook nog een spugende rolstoel.