1 min
Minister Martijn van Dam van Landbouw geeft zijn Europese collega's een stukje Remekerkaas. Daarmee wil hij laten zien hoe het kan. Of misschien wel hoe het moet.
In een kort berichtje brengt Boerderij het voor de familie Van de Voort heugelijke nieuws.
Jan-Dirk van de Voort, zijn zoon Peter en zijn vrouw Irene werken al decennia aan een project dat gestart werd door de vader van Jan-Dirk. Vader Peter koos voor een afwijkende koe, de uitheemse en wat kleinere Jersey, die een vettere melk geeft dan Nederlandse koeien. Jan-Dirk leerde er kaas van maken. Drie decennia later mocht ik meehelpen die te verkiezen tot de Beste van Nederland. Een hele eer, want het is een even unieke als heerlijke kaas.
Als cadeau is het weer eens wat anders dan de Old Amsterdam en Reypenaar die in de grote wereldsteden en op Schiphol de Nederlandse smaakkunst op het gebied van kaas vertegenwoordigen. Ook lekkere kazen trouwens, al is Remeker nadrukkelijk mijn favoriet van deze drie.
Staatssecretaris Van Dam, zoals hij in Nederland heet, koos voor de Remeker-kaas omdat hij die beschouwt als "een mooi voorbeeld van Nederlands traditioneel product, innovatief gemaakt in balans met de natuurlijke omgeving."
In de kaas zit inmiddels ruim 30 jaar keihard werken aan de ontwikkeling van een totaal vernieuwend en zeker niet traditioneel product. Daarom kunnen de Remekerkazen nu als een topproduct gelden.
Van Dam lijkt als signaal af te willen geven dat de topprestatie van Van de Voorts een voorbeeld kan zijn. Hij wil er zijn collegaministers, die veelal net als hij met bergen boeren in crisis zitten, mee laten zien hoe ook zij hun boeren misschien wel moeten inspireren.
Boeren weten dat het maken van zo'n kaas voor minder dan een promille van hen is weggelegd. Die dertig jaar hebben ze bovendien niet om de crisis voor te blijven. Ze weten nu ook dat Van Dam weinig van traditionele Nederlandse koeien snapt.
Het Kerstcadeautje van de Nederlandse minister voor zijn Europese collega's is mooie symboolpolitiek, maar niet meer dan dat. Remeker is het unieke resultaat van decennialang volgehouden ondernemersgeloof in eigen kunnen. Zo'n kaas is geen oplossing voor de boeren die-wat-anders-moeten omdat Remeker ontstaan is uit het positieve tegendeel.
Mensen als de Van de Voorts hebben niets met crisis en kunnen er niet eens in geraken. Presenteer hen daarom niet als oplossing.
Dit artikel afdrukken
Jan-Dirk van de Voort, zijn zoon Peter en zijn vrouw Irene werken al decennia aan een project dat gestart werd door de vader van Jan-Dirk. Vader Peter koos voor een afwijkende koe, de uitheemse en wat kleinere Jersey, die een vettere melk geeft dan Nederlandse koeien. Jan-Dirk leerde er kaas van maken. Drie decennia later mocht ik meehelpen die te verkiezen tot de Beste van Nederland. Een hele eer, want het is een even unieke als heerlijke kaas.
Als cadeau is het weer eens wat anders dan de Old Amsterdam en Reypenaar die in de grote wereldsteden en op Schiphol de Nederlandse smaakkunst op het gebied van kaas vertegenwoordigen. Ook lekkere kazen trouwens, al is Remeker nadrukkelijk mijn favoriet van deze drie.
Staatssecretaris Van Dam, zoals hij in Nederland heet, koos voor de Remeker-kaas omdat hij die beschouwt als "een mooi voorbeeld van Nederlands traditioneel product, innovatief gemaakt in balans met de natuurlijke omgeving."
In de kaas zit inmiddels ruim 30 jaar keihard werken aan de ontwikkeling van een totaal vernieuwend en zeker niet traditioneel product. Daarom kunnen de Remekerkazen nu als een topproduct gelden.
Van Dam lijkt als signaal af te willen geven dat de topprestatie van Van de Voorts een voorbeeld kan zijn. Hij wil er zijn collegaministers, die veelal net als hij met bergen boeren in crisis zitten, mee laten zien hoe ook zij hun boeren misschien wel moeten inspireren.
Boeren weten dat het maken van zo'n kaas voor minder dan een promille van hen is weggelegd. Die dertig jaar hebben ze bovendien niet om de crisis voor te blijven. Ze weten nu ook dat Van Dam weinig van traditionele Nederlandse koeien snapt.
Het Kerstcadeautje van de Nederlandse minister voor zijn Europese collega's is mooie symboolpolitiek, maar niet meer dan dat. Remeker is het unieke resultaat van decennialang volgehouden ondernemersgeloof in eigen kunnen. Zo'n kaas is geen oplossing voor de boeren die-wat-anders-moeten omdat Remeker ontstaan is uit het positieve tegendeel.
Mensen als de Van de Voorts hebben niets met crisis en kunnen er niet eens in geraken. Presenteer hen daarom niet als oplossing.
Nog 3
Je hebt 0 van de 3 kado-artikelen gelezen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Op 5 mei krijg je nieuwe kado-artikelen.
Als betalend lid lees je zoveel artikelen als je wilt, én je steunt Foodlog
Lees ook
Over die volgorde valt te praten, juist vanwege de 1:10 omzetting en daarmee flexibiliteit van toch een stabiele stroom melk. Niettemin: eens. RFC is de eerste imho, maar de vraag is of die het doen of willen. In de verliesgevende stroom zitten zij aan de goede kant van de dijk.
IJs, yoghurt en zachte kazen. In die volgorde. En een beetje volume graag.
Er zijn 'négociants' nodig.
Juist. Vraag die rijst is: moeten we coute-que-coute alles willen behouden? En moeten we een eventuele sanering wel warm maken? Want als we dat wel doen bij de melkveehouders, waarom dan niet in de glastuinbouw? Of snackbarren? Bouwbedrijven?
Eens dat het gebaar voor velen over zal komen als cru-want-te-laat, maar het maakt misschien duidelijk dat de hulp daar niet gevonden zal worden.
Het ontwikkelen van kaas is maar voor weinigen weggelegd, dus moet dat anders worden georganiseerd, maar biedt wel kansen. 10 liter melk wordt 1 kilo kaas, bewaarbaar (ten dele) en er zijn vele manieren van kaasmaken. Iets wat we in Nederland veelal vergeten zijn helaas.
Marc, zo is dat. Het duurt alleen dertig à veertig jaar. Overigens lijkt onze situatie meer op de wijncrisis in de Languedoc-Roussillon van de jaren '80. Ook daar geldt: de ondernemers hebben zich met vallen en opstaan getoond (een handjevol), de slechte coöperaties zijn bijna allemaal dood (nu eindelijk) en de coöperaties die de markt langzaam gingen snappen zijn een soort FrieslandCampinaatjes geworden. Tegelijk hebben vooral nieuwe négociants zich als integrator buitengewoon nuttig gemaakt.
Het is dus de tijdsdimensie die het cadeautje zo absurd symbolisch maakt.
1985 Oostenrijk, het 'antivriesschandaal'. Waar Oostenrijk toen groot was in versnijwijnen (bulkrommel, die gebruikt werden om wijnalcohol van te maken tegen lage opbrengsten), stortte dat van de ene op de andere dag ineen. Nu, 30 jaar later, is Oostenrijk gekend om zijn fantastische kwaliteitswijnen met de Gruner Veltliner als oenologisch juweel in de kroon. Niemand kon het voorzien en al helemaal niemand kon het opvangen met (snelle) innovatie. In retrospect ziet heel Oostenrijk het als 'het beste dat had kunnen gebeuren'. Ik weet zeker dat geen enkele wijnboer in 1985 die emotie toen voelde.
Exact hetzelfde relaas geldt voor de varkenshouderij (en keten) in de UK na de BSE crisis.