1 min
Mac van Dinther is journalist. Hij is niet te beroerd om zijn overtuiging dat biologische landbouw kan en moet te onderzoeken. Voor de rubriek Kijk verder in de Volkskrant, toog hij naar Oostenrijk, het biologische paradijs van Europa om te kijken of Nederland iets van het land kan leren. 25% van de landbouw is daar biologisch. In Nederland maar 3%.
Hoe komt dat en is het goed voor de boeren?
In Wat kan Nederland leren van Oostenrijk ontdekt Van Dinther dat Oostenrijkse boeren met, in verhouding tot Nederland, slechts een paar legkippen en geholpen met gerichte subsidies toch in een prachtig chalet met een elektrische Jaguar voor de deur kunnen wonen.
Maar het dreigt mis te gaan.
De subsidies hebben zoveel productie opgeleverd dat Oostenrijkse bioboeren moeten exporteren, terwijl de prijzen in eigen land dalen door het overaanbod in eigen land. Zelfs onder het meest bio-minded publiek van Europa is de vraag te laag om de eigen productie op te eten. Grote supermarkten hebben dan ook geen enkele moeite om de prijs omlaag te duwen en dat mooie chalet en die milieuvriendelijke auto weer onbetaalbaar te maken. Omdat niet iedereen altijd biologisch wil, importeert het land bovendien gangbare producten uit het buitenland.
Van Dinther ontdekt voorts wat commercieel-economen al decennia zeggen. Boeren moeten consortia leren vormen die de productie beheersen. Subsidies verknoeien de prijs als er geen centrale productieaansturing, verkooporganisatie en liefst zelfs merken tegenover staan.
Dat van die merken leert hij van een wijnboer, de sector met vermoedelijk veruit de meeste merken ter wereld. Een consument heeft iets meer nodig dan alleen de naam 'biologisch' om het product van boer X of de samenwerkende groep boeren Y uit de massa te vissen. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor gangbare boeren, bijvoorbeeld diervriendelijke die - omdat ze uitsluitend gebruik maken van circulair en dus ook niet-biologisch voer - juist afzien van biologisch. De echte les is dan ook dat boeren niet alleen goed voor hun land en dieren moeten zorgen, maar ook succesvolle merken en handelsorganisaties moeten leren maken die hun product herkenbaar en gewild maken.
Op twitter ging het ongenuanceerd los. Daar denken geleerde commentatoren dat landbouw alleen een kwestie van ecologie en genoeg voor iedereen is. Ecomodernist Hidde Boersma deed alsof het biologische succes een kwestie van Alpenweide-sponsoring is omdat daar anders helemaal niets meer wordt geproduceerd. Onjuist, vertelt hem een Nederlandse biologische boer. Gangbare akkerbouwer Johan Emmens wijst op de gangbare importen van Oostenrijk.
Van Van Dinther hebben ze nu kunnen leren dat het ook om bedrijfseconomisch en commercieel inzicht gaat en dat ook overheden moeten leren goed met de markt om te gaan als ze daarin met subsidies interveniëren. Het is tijd om te gaan luisteren naar de wetten van de commerciële economie.
Hoe komt dat en is het goed voor de boeren?
In Wat kan Nederland leren van Oostenrijk ontdekt Van Dinther dat Oostenrijkse boeren met, in verhouding tot Nederland, slechts een paar legkippen en geholpen met gerichte subsidies toch in een prachtig chalet met een elektrische Jaguar voor de deur kunnen wonen.
Maar het dreigt mis te gaan.
De subsidies hebben zoveel productie opgeleverd dat Oostenrijkse bioboeren moeten exporteren, terwijl de prijzen in eigen land dalen door het overaanbod in eigen land. Zelfs onder het meest bio-minded publiek van Europa is de vraag te laag om de eigen productie op te eten. Grote supermarkten hebben dan ook geen enkele moeite om de prijs omlaag te duwen en dat mooie chalet en die milieuvriendelijke auto weer onbetaalbaar te maken. Omdat niet iedereen altijd biologisch wil, importeert het land bovendien gangbare producten uit het buitenland.
Van Dinther ontdekt voorts wat commercieel-economen al decennia zeggen. Boeren moeten consortia leren vormen die de productie beheersen. Subsidies verknoeien de prijs als er geen centrale productieaansturing, verkooporganisatie en liefst zelfs merken tegenover staan.
Dat van die merken leert hij van een wijnboer, de sector met vermoedelijk veruit de meeste merken ter wereld. Een consument heeft iets meer nodig dan alleen de naam 'biologisch' om het product van boer X of de samenwerkende groep boeren Y uit de massa te vissen. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor gangbare boeren, bijvoorbeeld diervriendelijke die - omdat ze uitsluitend gebruik maken van circulair en dus ook niet-biologisch voer - juist afzien van biologisch. De echte les is dan ook dat boeren niet alleen goed voor hun land en dieren moeten zorgen, maar ook succesvolle merken en handelsorganisaties moeten leren maken die hun product herkenbaar en gewild maken.
Op twitter ging het ongenuanceerd los. Daar denken geleerde commentatoren dat landbouw alleen een kwestie van ecologie en genoeg voor iedereen is. Ecomodernist Hidde Boersma deed alsof het biologische succes een kwestie van Alpenweide-sponsoring is omdat daar anders helemaal niets meer wordt geproduceerd. Onjuist, vertelt hem een Nederlandse biologische boer. Gangbare akkerbouwer Johan Emmens wijst op de gangbare importen van Oostenrijk.
Van Van Dinther hebben ze nu kunnen leren dat het ook om bedrijfseconomisch en commercieel inzicht gaat en dat ook overheden moeten leren goed met de markt om te gaan als ze daarin met subsidies interveniëren. Het is tijd om te gaan luisteren naar de wetten van de commerciële economie.
Meer alpenweiden in Nederland! https://t.co/RwPyPY3oU2
— Hidde Boersma (@Hiddemhigh) September 4, 2021
— Johan Emmens (@johan_emmens) September 4, 2021
#13 en dan de financiering, denk je echt dat de Rabo duurzaamheid tegenwerkt vanuit een duister plan? Verwacht je van een bank dat hij domme plannen gaat financieren, omdat er toevallig bio op de voorkant staat? Heeft de bank niet de plicht om klanten/ondernemers te beschermen tegen overproductie?
Als bio melk nu al in de gangbare stroom verdwijnt en dus onder kostprijs uitkomt, moet de bank dan toch meer biomelk stimuleren? En daarmee dus zijn huidige bio boeren het nog moeilijker maken waarmee het hele risico model in elkaar stort, waardoor de kapitaal verschaffers hiervoor moeten opdraaien?
Grainfed is een hype van kort geleden, top marketing. Is ongezonder ja, en veel en veel minder duurzaam. Minder betaald zeker niet, beter betaald dan jouw gras gevoerde gezondere en duurzamere vlees. (Ps was het enige echt zinnige uit #13 ). Gras melk gras boter wordt wel degelijk beter betaald, dus die was dan weer minder zinnig. Tenzij je doelt op de Nieuw Zeelandse melk methode, maar hier is dan weer sprake van meer dierenleed en andere milieu problematiek. Want een half jaar melken levert dubbel zoveel kalfjes op als vol jaar melken en aangezien er weinig animo is voor kalfsvlees buiten de EU dus weinig belang bij afmesten etc. Wil je weten hoe dat opgelost wordt?
Die palmolie en soja heeft niets te maken met hoe wij hier landbouw bedrijven, het is verwaarding van reststromen. Als het er niet is worden er andere (rest)stromen aangeboord. Dit is meer een issue van onze voedingsmiddelen industrie/ China en exportdrang van landen aan de andere kant van de oceaan. En denk je echt dat die paar procent van de productie van soja wat toevoegt in de gehele problematiek als wij dat Europees sturen? Al ben ik er wel voor om Europese eiwit rijke voeding te produceren.
Dus tot zover jouw zembla indoctrinatie en blokkade in het denken naar echte oplossingen die dus in een duurzame landbouw met nog efficiënter toegepaste chemie en grondstoffen een echt betere wereld creëren.
#13 Frank, jij kijkt heel veel zembla.
Het probleem met zembla is dat zij een dusdanig eenzijdig verhaal vertellen dat de halve waarheid een smerige leugen wordt.
Waterbergend vermogen, structuur, erosie heeft weinig met bio te maken, is een puur mechanische aanpak. De duurdere mechanische aanpak (kleinere machines, andere bewerking, vaste rijpaden, etc etc) komt financieel beter tot waarde in bio, maar dat zegt dus niets over dat bio dit kan claimen. (In mijn hoge rendementsteelten pas ik dit ook toe, in de lagere is dit nu niet renderend door allerlei factoren maar voornamelijk doordat de huurvoorwaarden van de gronden van overheid mij de terugverdientijd niet geven).
Wat is een vruchtbare toplaag? Vruchtbaar voor enkel ons gewenste bodemleven of ook het ongewenste? Hoe kan het dat op die onvruchtbare gangbare gronden dan hogere productiviteit wordt behaald dan op die biologische vruchtbare?
Met het huidige bestrijdingsmiddelen arsenaal wordt de pendelaar redelijk beschermd en heb ik een zeer goede voedingsbodem voor mijn pendelaars. De rest van de wormen geven voor- maar vaker nadelen. Dit was met name het bestanddeel tin in het verleden en inmiddels al weer een jaar of 35 verboden.
De discussie rondom symbiose en bodemschimmels wordt gevoerd op een andere draad en volg ik met veel belangstelling. Wij moeten daarin nog heel veel onderzoek doen, vervolgens de veredeling op aanpassen, het proces van enten eigen maken, en daarop chemie aanpassen (de negatieve zijde maar sluit niet uit dat er ook positieve zijden zijn.) om de boel te versnellen zullen wij dat op moeten pakken met GMO technieken.
Martinus, ervaringen van boeren die overgeschakeld zijn op bio (docu's te zien op NPO over Nederland en Canada) laten enorme bodemverbetering zien, met weer een vruchtbare toplaag en veel wormleven, symbiose met 'goede' bodemschimmels e.d. die de groei bevorderen. Water wordt beter vastgehouden, de bodem veel minder hard. Omringend leven (biodiversiteit) beter mogelijk. En misschien zijn er tussenvormen mogelijk (of echt nodig, zoals op zandgronden). Dat de bodem eraan gaat wereldwijd.... daar is geen twijfel over, en zal de productiecapaciteit steeds minder maken. Dat dit grote klimaateffecten geeft óók. Met allerlei wisselwerkingen.... ook door gifgebruik (voor biodiversiteit, bodem, omwonenden, consumenten en de boer met zijn familie zelf) en drijfmest als afvalproduct, dat niet alleen de bodem mede vernietigt, bepaalde akkerbouw onmogelijk maakt, maar ook steeds meer grondwaterputten verontreinigt.
Wil de boer die noodzakelijke lening lospeuteren komt hij al meteen onder dwang, en blijft er weinig over van keuzevrijheid, staat het 'geadviseerde' RABO concept vast. Als hij over wil schakelen wordt dat meestal tegengewerkt. De prijsmarges zijn zodanig dat er van de keuzevrijheid ook maar weinig overblijft. Zelfs wisselteelten moeilijk gemaakt.
Absurd dat de keuze voor gras/kruiden gevoerd vee (dat de hoogste kwaliteit zuivel en vlees levert, natuurlijke gezondheid met veel minder of geen antibiotica nodig) onmogelijk gemaakt wordt door de prijs die de boer betaald krijgt.... terwijl de meerprijs in de supermarkt veel hoger is. Dat onnatuurlijke chemische en GMO voeding of palmolie door het voer, de halve wereld rond getransporteerd -met enorme sociale en milieukosten in de productielanden, en Wereldwijd ook, nodig is door het mengvoer om maar zoveel mogelijk productie te leveren (een groot deel ook weer voor export naar China, niet alleen als mishandelde dieren, maar ook als melkpoeder), met daarbij lagere kwaliteit (gezondheid voor dier en mens, mestkwaliteit).
Funest en kortzichtig. Onze navolgelingen (als die er zijn) geen positief woord voor ons over hebbend.
#7 Frank, in jouw comments verklaar je de boer als een dom zelfdestructief schaap, onder controle door de machtige elite, en verklaard bio als de toverdrank tegen alle problemen. Dat is nogal wat denk je niet?
Als wij de voor en nadelen van bio financieel in kaart gaan brengen,
Gaan we dan ook oorlogen en vluchtelingen stromen meetellen?
Gaan we dan ook de ecologische manco’s van biologische productie meewegen? De manco’s van uitputting van de bodem en OS bronnen, de ongewenste uitspoeling die hier ook ontstaat?
O je dacht dat biologisch in harmonie van de natuur was? Je denkt dat bio niet net zoals gangbaar op jatten vd natuur is gestaafd? Elke vorm van productie bestaat uit het onttrekken en aangezien wij voldoende voedsel moeten produceren om die immense bevolking te voeden gaat dat niet met regeneratief of agroforestry.
Is het niet wijzer om te zoeken naar de beste manier om en de wereld te voeden, en er wat keuze vrijheid te laten bestaan in productie en consumptie, en een stukje bescherming van deze aardkloot?
Een wettelijk kader waarbinnen mensen en ondernemingen keuze vrijheid hebben, deze gestaafd is op ratio en wetenschap ipv gut feeling, propaganda, keurslijf en geloof. Een samenleving waar wij als Europeanen zo trots op zijn?
Een belangrijke tekst nog over het succes van biologisch in de markteconomie-cum-subsidies: Austrian organic farmers fear being left behind in national CAP plan (met dank aan Joost de Jong !)
De tekst van Euractiv bekijkt de consequenties van het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB=CAP) voor Oostenrijk.